Pisząc ten tekst uświadamiam sobie jak bardzo otoczona jestem obrazami. Myślę i czuję w sposób zaczerpnięty z dzieł sztuki. Konkretne osoby i nurty zrosły się z moją naturą
i pojmowaniem rzeczywistości tak bardzo, że czasem trudno oddzielić mi to co moje własne przyrodzone, od tego co nabyte, obejrzane, wchłonięte. Dopiero szukając źródeł odkrywam,
że wiele głosów mówiących w moim sercu jest tak naprawdę echem słów już kiedyś wypowiedzianych.
Bardzo dużo zawdzięczam Casparowi Davidowi Friedrichowi. Zachwycają mnie atmosfery które budował, realizm w oddawaniu zmiennych stanów natury, niesamowity klimat jego obrazów. Bijąca z nich samotność, kruchość postaci umieszczonych na obrazach, potęga przyrody. Friedrich postrzegał przyrodę jako przejaw boskości, a sztukę jako sposób pośredniczenia pomiędzy człowiekiem i Bogiem. Wierne przestawianie natury w jego pracach nabrało religijnego znaczenia i miało na celu potwierdzenie istnienia sił boskich. „Muszę całkowicie oddać się otaczającej mnie przyrodzie” - mówił Friedrich. „Zespolić się z moimi chmurami i skałami, aby udało mi się pozostać tym kim jestem. Do mych rozmów z naturą potrzeba samotności”.
Moje poszukiwania nie są aż tak radykalne, jednak odnajduję w pracach tego malarza kawałek swojej prawdy.
Caspar Davd Friedrich Samotne drzewo 1822
Stara Galeria Narodowa w Berlinie
Congratulations @karolinadrygala! You have completed the following achievement on the Hive blockchain and have been rewarded with new badge(s) :
Your next target is to reach 300 upvotes.
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPSupport the HiveBuzz project. Vote for our proposal!
. „Zespolić się z moimi chmurami i skałami, aby udało mi się pozostać tym kim jestem. Do mych rozmów z naturą potrzeba samotności”.
podobnie mam