Bizler hedef koymaktan ve o hedefe koşmaktan büyük zevkler alırız. Kendi koyduğumuz hedeflere kendimiz ulaşmak isteriz ve o kendi koyduğumuz hedeflere ulaşmakta başarıyı yakalayamayınca da yine kendimiz üzülürüz.
Başarı varmak istediğimiz hedefte bizi bekleyen soyut bir bayrak gibi düşünülebilir. O bayrak aslında yoktur; ama biz o bayrağın orada olduğuna kendimizi o kadar inandırmışız ki ne olursa olsun o bayrağı görmeye gideceğiz. Hedefe vardığımızda bayrağın orada olmadığını görünce de hayal kırıklığı yaşarız. Bu hayal kırıklığından sonra ise yeni bir hedef daha olduğunu düşünürüz ve aradığımız bayrağın aslında ikinci hedefte olduğuna kendimizi inandırırız. Böyle böyle sürüp giden bir başarı kovalamacası oynarız hayatımız boyunca ve en sonunda hayat biter; kendi yarattığımız hedefin 12 noktası da o bayrak da bizden sonraki başarı aşıklarına kalır.
Size katılıyorum, hedefsizde yaşanmaz zaten. Sürekli yeni hedefler koyarak daha iyi yerlere gelmeye calisiyoruz