လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ထားဟာ ကံတရားပါ
တစ္ခါက သူေဌးတစ္ဦးဟာ ၿခံတစ္ၿခံဝယ္လိုက္တယ္။ ၿခံထဲက အိမ္ကိုျပင္လိုက္တယ္။ ၿခံေနာက္မွာ ႏွစ္ခ်ဳိ႕သစ္သီးပင္ေတြ႐ွိတယ္။ ဒီအိမ္ကိုဝယ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက အဲဒီသစ္သီးပင္ေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ အဲဒီအသီးေတြကို သူေဌးကေတာ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔ပါ။
အိမ္ျပင္ေနခ်ိန္အတြင္းမွာ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕က ဖုန္းေ႐ႊဆရာေခၚၿပီး ဖုန္းေ႐ႊၾကည့္ဖို႔ သူေဌးကိုအႀကံေပးတယ္။ သူေဌးက ဒါေတြကို အယံုအၾကည္႐ွိသူေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိတ္ေဆြေတြကအႀကံေပးေတာ့ ဖုန္းေ႐ႊဆရာေခၚဖို႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္။
ဖုန္းေ႐ႊဆရာက နာမည္ႀကီးတစ္ဦးပါ။ ဆရာကို အေဝးႀကီးကေန ပင့္ဖိတ္ၿပီး ဘူတာမွာ သူေဌးကိုယ္တိုင္သြားႀကိဳခဲ့ပါတယ္။ ဆရာကိုေခၚၿပီး အိမ္ကိုျပန္ရာလမ္းမွာ သူေဌးဟာ သူ႔ကားကိုေက်ာ္ဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့ ကားတိုင္းကို လမ္းဖယ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ဖုန္းေ႐ႊဆရာကေတြ႔ေတာ့ "ခင္ဗ်ားကားေမာင္းတာ ေတာ္ေတာ္တည္ၿငိမ္တာပဲ" လို႔ဆိုတယ္။
သူေဌးက "ကားေက်ာ္ဖို႔ႀကိဳးစားသူတိုင္းဟာ အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥတစ္ခုခု ႐ွိလို႔ေနမွာပါ။ သူတို႔သြားလိုရာလမ္းမွာ အခ်ိန္ေႏွာင့္ေႏွးလို႔မျဖစ္ဘူး" လို႔ ရယ္ၿပီး ေျပာပါတယ္။
အိမ္နားေရာက္ခါနီး လမ္းက်ဥ္းတစ္ခုမွာ သူေဌးက ကားအ႐ွိန္ကိုေလ်ာ့လိုက္ပါတယ္။
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ လမ္းၾကားကေန ၿပံဳးၿပံဳး႐ႊင္႐ႊင္ ထြက္ေျပးလာပါတယ္။ သူေဌးက ကားဘရိတ္အုပ္ၿပီး လမ္းေဘးခ်ထားလိုက္တယ္။ ကေလးငယ္ ျဖတ္ေက်ာ္သြားေပမယ့္ သူဟာ ကားဆက္မေမာင္းဘဲ ဘရိတ္ကိုနင္းၿပီး လမ္းၾကားဘက္ ၾကည့္ေနတုန္းပါ။ တစ္ခုခုကို ေစာင့္ေနသလိုပါပဲ... ခဏေနေတာ့ ကေလးငယ္ေနာက္တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ ထြက္ေျပးလာျပန္ပါတယ္။ ေ႐ွ႕ကေျပးသြားတဲ့ ကေလးေနာက္ လိုက္ေျပးသြားပါတယ္။
ဒါကို ဖုန္းေ႐ႊဆရာက "ေနာက္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္႐ွိေသးတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုသိလဲ" လို႔ေမးပါတယ္။
သူေဌးက .. "ကေလးဆိုတာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေျပးလိုက္ .. လိုက္လိုက္ ေဆာ့ကစားၾကတယ္။ သူ႔တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ေတာ့ အဲေလာက္ ၿပံဳးၿပံဳး႐ႊင္႐ႊင္ေျပးလႊားေနမွာ မဟုတ္လို႔ပါ.." လို႔ဆိုတယ္။
အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ သူေဌးက ကားေပၚကဆင္းၿပီး ၿခံတံခါးဖြင့္ဖို႔ ေသာ့ထုတ္ေတာ့ အိမ္ေနာက္ၿခံထဲမွာ ငွက္တခ်ဳိ႕ ႐ုတ္တရက္ ထပ်ံသြားတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ သူေဌးက ၿခံတံခါးမဖြင့္ေသးဘဲ အားနာတဲ့ပံုစံနဲ႔ "ဆရာ... ခဏေလာက္ ေစာင့္ပါေနာ္" လို႔ဆိုတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ ဆရာကေမးေတာ့ သူေဌးက"အိမ္ေနာက္ၿခံထဲမွာ ကေလးေတြ သစ္သီးဝင္ခိုးေနတယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခုခ်ိန္ဝင္သြားရင္ ကေလးေတြလန္႔ၿပီး သစ္ပင္ေပၚက ျပဳတ္က်ရင္ ေျခလက္ေတြက်ဳိးမွာ စိုးတယ္။ သူတို႔ကို ေပးခူးလိုက္မယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿခံျပင္ဘက္ကို အရင္ပတ္ၾကည့္ၾကတာေပါ့" လို႔ဆိုတယ္။
သူေဌးရဲ႕ေျပာစကားကိုၾကားေတာ့ ဆရာက တစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး "ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘူတာပဲျပန္ပို႔လိုက္ပါ။ ဒီအိမ္ရဲ႕ ဖုန္းေ႐ႊကို ကၽြန္ေတာ္မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး" လို႔ေျပာတယ္။
သူေဌးက တအံ့တၾသနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေမးေတာ့ ဆရာက
"ဟုတ္ပါတယ္... ခင္ဗ်ားသာ႐ွိရင္ ခင္ဗ်ား႐ွိတဲ့အရပ္က တကယ့္ဖုန္းေ႐ႊေကာင္းတဲ့ေနရာမို႔ပါ" လို႔႐ွင္းျပတယ္။
လူရဲ႕အျပဳအမူက ဖုန္းေ႐ႊျဖစ္သလို ကံတရားလည္းျဖစ္ပါတယ္။
အျပဳအမူလုပ္ရပ္ ေကာင္းတယ္၊ ၾကင္နာတတ္တယ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားလက္ကိုင္ထားရင္ သူဘယ္ေရာက္ေရာက္ သူေရာက္တဲ့အရပ္ဟာ ဖုန္းေ႐ႊေကာင္းတဲ့အရပ္ျဖစ္တယ္။
ဆန္႔က်င္ဘက္အေနနဲ႔ အက်င့္စ႐ုိက္မေကာင္းသူ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ကင္းမဲ့သူေတြဟာ ဘယ္လိုပဲ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္လည္း အက်ဳိးမျဖစ္ထြန္းပါဘူး။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဟာ အရာအားလံုးရဲ႕ ရင္းျမစ္ျဖစ္ပါတယ္။