Goeiedag lezer,
Laten we beginnen met de introductie van de auteur: ik. Waar de meeste mensen in excelleren, vind je mij aan de overkant. Ik bevind mij namelijk op een plek waar ik nooit geleerd heb te spreken over mezelf. Hetzij de oppervlakkige dingen, zoals wat ik gegeten heb of de meer diepzinnige onderwerpen, zoals mijn gevoelens. Misschien ligt het ook aan het feit dat er zo weinig mensen leven en bewegen aan de kant waar ik mij bevind, de overkant. Het tekortkomen in sociale vaardigheden heb ik te danken aan de schaarsheid van mensen in mijn omgeving. Echter ben ik snel gaan realiseren dat het toch echt aan mij ligt en niemand daar aan heeft bijgedragen. Ik dacht geen reden te hebben om te praten over de zon die mijn huid kust of de neerwaartse spiraal dat mijn gevoel soms was, is.
Met deze blog probeer ik daar een verandering in te brengen, vooralsnog aan de overkant, maar een stukje dichterbij jou en de rest. Dit geeft mij het gevoel dat ik werk aan een aspect dat ik ongetwijfeld nodig ga hebben in de toekomst. Hack, ik heb het nu al nodig, maar achter het computerscherm communiceren is en lijkt een stuk laagdrempeliger dan volmondig mijn gedachtegoed delen met de wereld. Volmondig delen is een blootstelling dat voor mij nog een stap of 100 te ver is. Misschien dat ik ooit een sprint neem en deze stappen in versnelling inhaal, want ik loop letterlijk achter (HA). Voor nu ben ik buiten adem, dus geef mij die rusttijd.
Hou tot die tijd mijn hand vast, want dat zal ik nodig hebben. Iets om in te knijpen, zodat de stressbal ook eens een dag kan ademen. Maar ook om jou en mezelf de mogelijkheid te geven dit te delen.
Dus... kom je met mij mee?
Good day reader,
Let's start with the introduction of the author: me. Where most people excel, you will find me across the street. I am in a place where I have never learned to talk about myself. Either the superficial things, such as what I ate or the more profound topics, such as my feelings. Perhaps it is also due to the fact that so few people live and move on the side where I am, the other side. The lack of social skills is due to the scarcity of people in my area. However, I quickly realized that it was really up to me and nobody contributed to that. I thought I had no reason to talk about the sun that kisses my skin or the downward spiral that I sometimes felt.
With this blog I try to change that, for the time being on the other side, but a bit closer to you and the rest. This gives me the feeling that I am working on an aspect that I will no doubt need in the future. Hack, I already need it, but communicating behind the computer screen is and seems to be a lot more accessible than fully sharing my ideas with the world. Full sharing is an exposure that is a step or 100 too far for me. Maybe I will take a sprint someday and catch up with these steps, because I am literally behind (HA). For now I am out of breath, so give me that rest time.
Hold my hand until then, because I will need that. Something to squeeze in, so that the stress ball can breathe for a day. But also to give you and myself the opportunity to share this.
So ... are you coming with me?
Naichingeru Hano
