Het was vorige week al voorspeld dat er weer een Épisode Cévenol aan zou komen. Dat betekend veel water, heel veel water. Op zich viel het bij ons wel mee met de hoeveelheid, alhoewel de Vidourle weer een indrukwekkende hoeveelheid water te verstouwen kreeg uit de bergen. Ons wandelbruggetje was nog net begaanbaar, toch best eng daarover heen te lopen met die kolkende massa zo 50 centimeter onder je.
Want je moet je bedenken, dat dit dus 's-zomers bijna droog staat en meestal slechts een klein stroompje is van een of twee meter breed. Nu is ook het wandelpad aan de overkant bijna aan de beurt om te overstromen. Het water staat daar meestal ruim een meter onder.
Na zo'n episode komt ook het mooie weer weer terug en wandelen we er lekker op los. Tijdens een van de wandelingen hoorden we een helikopter boven ons vliegen, die vlak naast ons landde op het voetbalveld. Blijkbaar moest er iemand gered worden. We hebben het niet helemaal gevolgd, want hij bleef lang staan en steeg pas weer op na een minuut of twintig. Zondag hebben we weer een klimmetje over de Marianne gemaakt en zijn we achter de berg om terug naar huis gelopen. Met gevaar voor eigen leven, dat wel... Als we dat pad lopen komen we geen enkel bord tegen dat er gejaagd zou worden. Echter aan de andere kant van de berg waren ze wel met een drijfjacht bezig. En als er geschoten wordt, dan echoot dat enorm tussen de bergen. We hebben dus maar veel Potjes met vet gezongen, in de hoop dat de jagers ons niet voor sangliers aan zouden zien. Dat is gelukt, want we zijn weer veilig thuis.
Picûre d'abeille
De regen was weer voorbij en het leek weer lente, dus we hebben flink in de tuin huisgehouden. We hebben twee grote Laurier Rose staan (oleanders), die beiden wel heel groot zijn. We hebben dus besloten deze flink, heel flink te snoeien om volgend jaar te proberen ze wat kleiner te houden. Dus met teamwork alle grote takken eraf en vervolgens kleiner knippen om te kunnen afvoeren naar de déchetterie. Die begint overigens ook erg modern te worden, we moesten een heuse pas aanvragen waarmee we vanaf 2025 nog maar twee keer per maand langs mogen komen en waarmee de slagboom zal openen. Tot nu toe heeft de slagboom altijd wagenwijd open gestaan voor iedereen.
Tijdens het opruimen van al het snoeiafval pakte Bart een grote hoop bladeren van de grond op en ik hoorde een enorme AAAAAUUUUUWWWWW. Zat er een bij tussen de bladeren die Bart oppakte, die dat niet leuk vond. Auw, inderdaad. Gelukkig kon hij de angel eruit trekken, daarna een tijdje gekoeld en afgewacht of er geen bijverschijnselen ontstonden (duh, grappige woordspeling: bijverschijnselen).
Automne
Vorige week waren we naar de film geweest, wat niet zo'n succes was doordat de film niet heel goed was. Bij de voorfilmpjes kwam een Franse film voorbij die mij wel leuk leek, iets met paddenstoelen plukken in het wild. Nu hoorde ik op de markt -ja, zo gaat dat hier- dat Eve en Régis naar die film zouden gaan. Bart vond het onderwerp van de film niet zo, dus vroeg ik of ik mee mocht. Gelukkig ging deze film een stuk beter, ik heb nagenoeg alles begrepen. Het was ook een echt Franse film, waarin minder lange dialogen voorkwamen. Leuk om te zien! Wel verbazingwekkend dat de bios in Ganges, die toch een zaal heeft waar denk ik wel 150 mensen in kunnen, met slechts zo'n 25 bezoekers was gevuld. Hoe houdt zo'n cinema het vol, zou je denken. Af en toe zullen we onze bijdrage leveren.
Ik zou ook wel eens wilde paddestoelen willen plukken, maar het is toch ook wel risicovol, ik zou dat niet alleen durven. Afgelopen week kwamen we Jean David tegen met twee emmers vol met girolles (cantharellen), die had hij gevonden in het bos bij de Salle de Gour. Hij vond wel dat hij genoeg voor het hele jaar had, zeg dat wel! Misschien mag ik ooit een keer mee... :-)