Een vleugje Japan in de Cevennen: het de veertiendaagse van Japan in Occitanie. Daardoor gingen we donderdag naar een film/documentaire 'Madame Soie Cévennes' in onze gerestaureerde Salle de la Fête. Het was een documentaire over de historie van de zijde-industrie die Japan en de Cevennen/Frankrijk verbindt. Heel grappig om overeenkomsten te zien tussen die twee landen, ook de beelden en sfeer uit Japan kwamen ons bekend voor, al is onze reis naar Japan al weer bijna twintig jaar geleden geweest. Het was een fraaie documentaire, deels in het frans gesproken en japans ondertiteld, en deels japans gesproken en frans ondertiteld. Dat daagt de hersens wel uit om het te begrijpen. Gelukkig zeiden de beelden ook veel.
Het zijdemuseum had deze gelegenheid aangegrepen om een tentoonstelling over kimono's te maken, die we ook hebben bekeken. Toevallig was ook de Japanse consul van Frankrijk op dat moment aanwezig, die een rondleiding door het museum kreeg. Hoog bezoek voor het museum dus! Het was grappig te zien dat ze van de kimonos mini modelletjes maken, om het uiteindelijk in het groot uit te kunnen voeren.
De kimonos waren tussen de reguliere tentoonstelling gehangen, oud ontmoet nieuw.
Ook waren er vele geweven zijden stoffen te zien, prachtig gemaakt. Al met al zeer geslaagd, denk ik!
Martror, la fèsta dels mòrts
Vrijdagavond was er een grote optocht met optredens in het dorp: een Occitaans feest van de doden. Alle kinderen van de kleuter- en basisschool deden mee aan de optocht, inclusief hun ouders en vele toeschouwers. De kinderen waren allemaal verkleed en liepen achter een in het occitaans zingend koor aan. Met bepaalde rituelen riepen ze de doden op en ze werden met lichtjes en dergelijke verwelkomd. Of zoiets, dat is wat ik ervan heb begrepen. Honderden mensen liepen mee, het was een fraai en druk schouwspel, wat volgens mij voor vooral de kinderen een heel spektakel was.
Ondertussen heb ik ook nog voor het eerst sanglier klaargemaakt, wildzwijn. Dat krijg je hier gewoon van je buurman, we merken aan alle kanten dat het jachtseizoen weer is begonnen. Met wandelingen maken moet je daar echt rekening mee houden. Het zwijn moet een hele dag marineren en dan nog flink lang en zachtjes laten sudderen. Het was de moeite waard, lekker hoor.
Dit weekend hebben we ook nog een fraaie oude molen bezichtigd in Cros, op de grens met St Hippo. Het zijn de buren van Sophie en Jacob, waar we al vaker zijn geweest. Het huis en de molen is van de Nederlandse Stefan en Jeanette, die het als tweede huis hebben. Stefan komt al heel zijn leven in St Hippo, want hij stond al met zijn ouders op de camping Le Figaret in St Hippo. Hij kent dus tout le monde hier.
Tornac
Vandaag nog heerlijk wat gewandeld in de buurt van Tornac, Régis liet ons weer een paar mooie plekjes zien. Zomaar een grot langs de weg.. je moet het maar zien.
Honderd meter verder een schattig plekje met waterval en waterberging.
En tot slot nog wat onderzoek gedaan bij een vervallen pousaranque, een oude tredmolen. Het blijft toch wel fascinerend, zo overal die vervallen gebouwen te zien, ogenschijnlijk in the middle of nowhere. Tussen de wijnranken en laurierbomen is het heerlijk toeven met de nu nog twintig graden hier!
