We tikten onlangs twee grote gietijzeren vazen op de kop voor in onze tuin. Op de plek waar ze nu staan, stonden twee grote Anduze vazen. Die waren al kapot gevroren toen wij het huis kochten. De vazen zijn mooi en heel duur, en als je dan weet dat ze toch weer kapot gaan vriezen, dan moet je maar rigoureuzere maatregelen nemen: van gietijzer! Je ziet best veel van dit soort vazen, maar nagenoeg geen die hoger zijn dan 80 centimeter. Dus we waren blij dat we deze op de kop konden tikken. In het voorjaar nog wat mooie lavendel erin planten, dan is het helemaal af.
Wel is het wat onhandig als ze worden afgeleverd en de straat iets blokkeren, als je alleen thuis bent. Ik was boodschappen aan het doen en kreeg bijgaande foto met HELP! erbij. Met gezwinde spoed ging ik met de boodschappen naar huis, om Bart te helpen de vazen naar binnen te sjouwen. Ondertussen was de hele straat al weer op de hoogte van onze nieuwe aanwinst.
Micro stage "initiation taille de silex"
Vanmiddag zijn Bart en Régis op pad geweest, bij le Mas Mouth in ons buurdorp Montoulieu werd een workshop "introductie vuursteen bewerken" gehouden. Monsieur Mouth is een grote fan van de prehistorie en was archeoloog. Zo in het najaar en voorjaar geeft hij diverse cursussen die met de prehistorie te maken hebben en in de zomer kookt hij voor grote groepen. Erg grappige combinatie.
Goed, Bart en Régis gingen dus letterlijk goed gemutst aan de slag, om te leren hoe je stukken van vuursteen kon afslaan. Natuurlijk met prehistorische middelen: een steen. Bart vertelde me dat dat nog niet eenvoudig was! M. Mouth was blij verrast dat Bart met het basisprincipe al zo ver was gekomen, dat was om schilfers van de steen af te slaan. Hij gaf wat tips gaf om een soort 'reep' van de steen af te slaan. Met veel moeite is het Bart gelukt, waardoor we nu een heuse prehistorische huidschraper hebben. Wie wil dat nou niet? Maar je ziet wel dat het best veel werk is!
Als hij nog eens een workshop prehistorisch koken gaat doen, dan zal ik me opgeven! Verder is het gewoon druk met werk (iedereen wil altijd van alles zo vlak voor de kerst) en daarbij heb ik vrijdag mijn definitieve artikel voor de Maison en France ingeleverd. Gelukkig kon ik daardoor weer wat van mijn lijstje afstrepen. Nu nog even geduld tot maart 2025, wanneer het zal verschijnen.