ေက်ာင္းသား နဲ႔ ပညာေရး -အပိုင္း(၂)

တကၠသုိလ္ဝင္တန္းတဲ့
ဒါကုိ ေအာင္ျမင္ရင္ တကၠသုိလ္တတ္ခြင့္ရျပီ
၁၈ႏွစ္ျပည့္ဖုိ ့နီးလာျပီ
အရြယ္ေရာက္ေတာ့မယ္
ဘဝတစ္ခုကုိ ေရြးခ်ယ္မႈစေတာ့မယ္
ကုိယ္ယုံႀကည္ရာ ကုိယ္ဝါသနာပါရာ ကိုေရြးခ်ယ္ေလ်ွာက္လွမ္းရေတာ့မယ္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ေမးျပီးျပီလား
ငါဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲဆုိျပီး...

အမွတ္စာရင္းထြက္မွ မီးစင္ႀကည့္ကတာလည္း ရုိးရာတစ္ခု လုိျဖစ္ေနျပီ... ဒီစနစ္ကုိေတာ္လွန္ရမယ္
သားသမီးအမွတ္ေကာင္းတုိင္းေဆး
တကၠသိုလ္ ဇြတ္တတ္ခုိင္းတဲ့ မိဘေတြကုိေတာ္လွန္ရမယ္
သူမ်ားက ဟုိဟာတတ္ပါလား ဒီဟာ တတ္ပါလားလုိ႔ေျပာတာကုိ နားေယာင္တတ္တဲ့အက်င့္ကုိေတာ္
္လွန္ရမယ္...
ယုံႀကည္ရာကုိ ေရြးခ်ယ္ရဲဖုိ႔ ့သတၱိေမြးရမယ္။

အဆင့္တစ္ရဖုိ ့စာလုပ္ခဲ့တာမဟုတ္လုိ ့ စာက်က္ပါဆုိတဲ့ ဓါတ္ျပားေဟာင္းႀကီး ဖြင့္မျပခ်င္ဘူး
တကၠသုိလ္ဝင္တန္းအရြယ္ဟာ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ဒါဟာ လူႀကီးဘဝရဲ့နိဒါန္းပဲ
ေက်ာင္းစာကလြဲျပီး ဘာမွမသိတာမ်ိ ဳး ကုိ က်ေနာ္က ရႈံ ့ခ်တယ္
ႏွလုံးသားဖြံ ့ျဖိဳးဖုိ ့ အႏုပညာတစ္ခုကုိ စိတ္ဝင္စားရမယ္
ခႏၶာကုိယ္ဖြံ ့ျဖိဳးဖုိ ့ အားကစားတစ္ခု ကုိလုိက္စားရမယ္....
ျဖန္ ့ထြက္ေတြးတတ္ဖုိ ့ puzzle gameေလးေတြ စိတ္ဝင္စားသင့္တယ္...
လူပ်ိ ဳေပၚ အပ်ိ ဳေဖာ္ဝင္ျပီျဖစ္လုိ ့
sexual knowledgeရွိရမယ္...

အခု ပညာေရးစနစ္ဟာ အရင္ကထက္ပုိေကာင္းမြန္လာဖို႔
အလြတ္က်က္ေျဖတဲ့ စနစ္ဆုိးႀကီးကုိ ေတာ္လွန္ႀကရမယ္...
အျခားႏုိင္ငံေတြမွာ အားကစား အႏုပညာ စာေပ ဆုိတာ လူတုိင္းရဲ့ အရည္အခ်င္းလုိျဖစ္ေနတာ

ႏုိင္ငံကုိ လူနဲ ့ပုံေဖာ္ေနတာပါ
အခ်င္းခ်င္းႀကိတ္ျပိဳင္ေနလုိ ့ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္ အျပိဳင္အဆုိင္ရွိမွတုိးတတ္တာတဲ့
က်ေနာ္ကထပ္ျဖည့္ေျပာမယ္
ျပိဳင္တယ္ဆုိတာ သူမ်ားနဲ ့မဟုတ္ဘူး
မိမိကုိယ္ကုိ ျပိဳင္ရမယ္
မေန ့က ငါထက္ ဒီေန ့ငါက ပုိသာရမယ္ ဒီလုိပဲျပိဳင္သင့္တယ္
အဆင့္၁ဆုိတာ မထူးဆန္းဘူး
လူေတြဘယ္ေလာက္ပဲညံ့ညံ့
စနစ္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲညံ့ညံ့
အဆင့္၁ကေတာ့ ရွိေနမွာပဲ
အႏူေတာမွာ လူေခ်ာမျဖစ္ခ်င္ပါနဲ ့...

             written by aungyeyint
             photo credit ; google image