အသိတရား

Photo credit by##Thiriyehtut
ကိုယ္ေတြ ေက်ာင္းတက္တုန္းက honours တန္းတက္ခဲ့တာ ... Master လုပ္မယ္ ... demonstrator လုပ္မယ္ ... PhD ကို နိုင္ငံျခားကယူမယ္ ... ေသတဲ့အထိ ဆရာလုပ္မယ္လို႕ေမ်ာ္မွန္းခဲ့တာ။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ တတိယနွစ္ဂုဏ္ထူးတန္းမွာအေရးအခင္းျဖစ္ေတာ့ ၂ နွစ္ေက်ာ္ေစာင့္လုိက္ရတယ္။ အဲ့ဒိအခ်ိန္မွာ ordinary class တက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ေက်ာင္းျပီးလို႕ ဘြဲ႕လြန္ေတြတက္ ၊ demonstrator ေတြ၀င္လုပ္ေတာ့ ကိုယ္ေတြက ေက်ာင္းမျပီးေသးဘူး ။ ကိုယ္ေတြ မာစတာတက္ေနတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ေရအားလ်ပ္စစ္က DYCE (section head) က မင္းတုိ႕နွစ္ေကာင္ငါ့ဆီလာခဲ့ဆုိေတာ့ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားလိုက္တာ ဆရာအလုပ္နဲ႕ေ၀းရတယ္။ ကိုယ္ေတြမာစတာျပီးတဲ့အခ်ိန္ ေစာေစာဘြဲ႕ရသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက လက္ေထာက္ကထိကေတြေတာင္ျဖစ္လို႕ေနျပီ။ ကိုယ္ေတြ demonstrator လုပ္လည္း သူတို႕ထက္ေတာ့ လုပ္သက္ ၅ နွစ္ေလာက္ out ေနျပီေလ။ အဲ့ဒါနဲ႕ တိုက္ပံု၀တ္ (သက္သက္သာသာ လုိ႕ေတာ့မေျပာေတာ့ပါဘူး၊ ဘူမိက ဆရာေတြက field ခ်ိန္က်လည္း တရက္ မုိင္ ၂၀ ေလာက္လမ္းေလ်ာက္ရလို႕) တဲ့ဆရာ ဘ၀နဲ႕လြဲခဲ့ရတယ္။ ဒါက ကံဆုိးတာ။ ကံေကာင္းတာက ဆရာေတြကို ညေစာင့္ခိုင္း ၊ မေထာ္မငနး္ေတြခုိင္းတဲ့ပညာေရး၀န္ၾကီးနဲ႕ညႊန္ခ်ဳပ္ေတြရယ္၊ အဲ့ဒိလိုေက်ာင္းသားေတြရယ္နဲ႕မေတြ႕ခဲ့တာ။ အမယ္ .... အဲ့ဒါေတာင္ စိတ္ကမကုန္ဘူး volunteer အေနနဲ႕ ဧည့္ကထိက ၊ ဧည့္ပါေမာကၡ လုပ္ျပီးစာသင္ခ်င္ေသးတာ။ တကၠသိုလ္ေတြ ၀န္ၾကီးဌာနေတြက လက္မခံလို႕ မာစတာေက်ာင္းသားေတြ သိစစ္ဘဲ အမည္မခံဘဲ ၾကီးၾကပ္ေပးတာ။ ပိုကံေကာင္းတာက အခုေတာ့ အဲ့ဒိ စိတ္ေတြကုန္ျပီ ။ အ၀ိဇၨာရပ္ဖို႕ဆုိတာ ဂ်န္းတံုးလို clump လို အတားအဆီးတစ္ခုေတာ့လိုတယ္။