အေကာင္းအဆိုးကိုေဝဖန္ေနမဲ့အစားေကာင္ေကာင္ေအာင္ လိုက္နာေဆာင္ပ..။
ပါးစပ္ထဲမွာ ေနေနရေတာ့ မနက္ အိပ္ရာထတဲ့အခါ သြားမွာ အေႏြးဓာတ္ရွိေနတယ္။ ဒါကို ခ်က္ခ်င္း ေရေအးနဲ႔ထိရင္ သြားျမန္ျမန္က်ိဳးပဲ့တတ္တယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ဒီေတာ့ ပထမဆံုး မပူမေအး ခပ္ေႏြးေႏြးရွိတဲ့ ေရနဲ႔ မ်က္ႏွာကို အရင္သစ္ရတယ္။ အပူအေအးမွ်တသြားၿပီဆိုေတာ့မွ သြားတိုက္။ ဒါမွ သြားေတြခိုင္ၿပီး လွမွာ။မ်က္ႏွာကို သုတ္တဲ့အခါမွာလည္း အရမ္းမပြတ္ဘူး။ အေမြးပြပြ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါနဲ႔ ဖြဖြေလးဖိၿပီးသုတ္တယ္။ အေပၚကေန ေအာက္ကို ဆြဲခ်ၿပီး မသုတ္ဘဲ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ပင့္ပင့္ၿပီး သုတ္တယ္။ဒါ့္ ႔ပါးေရမတြန္႔ေအာင္ ကာကြယ္တဲ့နည္းေပါ့။
ြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာေတာ့ဟုတ္ကဲ့.. သမီးအေၾကာက္ဆံုးကေတာ့ အ႐ုပ္ဆိုးမွာကိုပါပဲ။သြားေတြက်ိဳးမွာ ေၾကာက္တယ္။
လူေတြဟာဆံပင္ေတြျဖဴမွာ ေၾကာက္တယ္။ မ်က္စိမႈန္မွာ ေၾကာက္တယ္။ မ်က္မွန္ကိုအမုန္းဆံုးပဲ။ မ်က္မွန္သမားေတြဟာ မ်က္မွန္ကို ခၽြတ္လိုက္ရင္ သိပ္အၾကည့္ရဆိုးလို႔။ သမီးတို႔အေဒၚအန္တီဝင္းဆိုရင္ မ်က္မွန္တပ္ထားတဲ့အခါ ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ ရွိေပမယ့္ မ်က္မွန္ခၽြတ္ထားတဲ့အခါမ်က္ခြံႀကီးေတြ မို႔အစ္ၿပီး သိပ္အ႐ုပ္ဆိုးတာပဲ။မ်က္ႏွာသစ္သစ္ၿပီးခ်င္း မ်က္ႏွာကို ဘာမွမလိမ္းဘဲ ဒီအတိုင္းထားတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆို ၿပီးရင္မိတ္ကပ္ေတြ ဘာေတြလိမ္းၿပီး တစ္ေန႔လံုး ေနရေတာ့မွာ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကို ခဏေလာက္
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခြင့္ျပဳထားတာေရတစ္ခြက္ေသာက္ၿပီးေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တယ္။ ကက္ဆက္ရီေကာ္ဒါနဲ႔ ေလ့က်င့္တဲ့နည္းေပါ့။ ကက္ဆက္ထဲက ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေလ့က်င့္နည္းနဲ႔ အမွတ္စဥ္ ရြတ္ဆိုေပးတဲ့ အသံအတိုင္း လိုက္လုပ္ရတာေလ။ နာရီဝက္ ၾကာတယ္။ အံကိုက္ပါပဲ။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲအိမ္သာတက္ခ်င္လာၿပီ။အိမ္သာတက္ရင္း စာဖတ္တယ္။ ရည္းစားစာ။ သိပ္ေတာ့ အထင္မႀကီးနဲ႔။ သူမ်ားက သမီးကိုေပးတဲ့စာေတြကို ဖတ္တာ ေျပာတာ။ တစ္ေယာက္ကိုမွ စာမျပန္ဖူးဘူး။စာကေတာ့ တစ္ေန႔ကိုအနည္းဆံုးတစ္ေစာင္ေလာက္ အေပးခံရတတ္တယ္။ဒါေပါ့။အိမ္သာထက္ပိုၿပီး လံုၿခံဳတဲ့ေနရာ ဘယ္မွာရွိလို႔လဲ။ ပ႐ိုက္ေဗစီ အရွိဆံုးေနရာက အိမ္သာပဲမဟုတ္လား။
ပီေတာ့လူဆိုတာကကလဲသူတို႔ေရးတဲ့ စာေတြက ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။ တခ်ိဳ႕ စာအေရးအသား ေကာင္းတဲ့လူဆိုရင္ ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ေတာင္လည္လာတယ္။ ရယ္ရလြန္းလို႔။ သူတို႔စာေတြကို အိမ္သာထဲမွာဖတ္တာ သိရင္ေဒါကန္ၾကမလား မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ သမီးတို႔အိမ္သာက သန္႔ပါတယ္။ တစ္ေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ ပိုးသတ္ေဆးနဲ႔ဖ်န္းတာပဲ။ အနံ႔အသက္ေပ်ာက္ ေဆးခဲလည္း ရွိတယ္။အိမ္သာကထြက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးတယ္။ ဆပ္ျပာ သံုးခါတိုက္တယ္။ အႀကိဴက္ဆံုး ဆပ္ျပာအမ်ိဳးအစားကေတာ့ကာေမပဲ။ ေရခ်ိဳးတာ နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာတယ္။
ၿပီးေတာ့ မနက္စာစားတယ္။ အစားအေသာက္ကို ဂ႐ုစိုက္ရတယ္။ ဝမလာေအာင္လို႔ေလ။ ဒါေၾကာင့္က်ိဳင္းတံုေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္ကို ေထာပတ္ပါးပါးေလး သုတ္ၿပီး စားတယ္။ ၾကက္ဥ မက်က္တက်က္ျပဳတ္တစ္လံုး စားတယ္။
ဘေေတြျဖစ္ျဖစ္ေကာ္ဖီ အခ်ိဳေပါ့ေပါ့တစ္ခြက္ ေသာက္တယ္။ ဒါပဲ။ဒေပမဲ့တကယ့္ကိုအလွျပင္တဲ့အခါ အခ်ိန္ယူၿပီး က်က်နန ျပင္တယ္။ အလွျပင္တဲ့ ပစၥည္းကိရိယာမ်ိဳးစံုလည္း ရွိတယ္။ အားလံုး ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ေတြခ်ည္းပဲ။ စိတ္ညစ္ဖို႔အေကာင္းဆံုးက အဝတ္အစား ေရြးရတာ။ လြယ္လြယ္ေလး မမွတ္နဲ႔။ အဆင္ကို ေရြးရတယ္။ အသားကို ေရြးရတယ္။ အေရာင္ကို ေရြးရတယ္။ ပံုစံကို ေရြးရတယ္။ အက်ႌနဲ႔ထဘီကို ဝမ္းဆက္ဝတ္မွာလား၊ အေရာင္ကြဲ အဆင္ကြဲဝတ္မွာလား ေရြးရတယ္။ ၿပီးေတာ့တစ္ခါ ဖိနပ္၊ လြယ္အိတ္၊ ထီးတို႔နဲ႔ လိုက္ေအာင္လည္း ညႇိရတယ္။ ကဲ.. အားလံုး ညီၫြတ္လွပဖို႔ လုပ္ရတာ ဘယ္ေလာက္လက္ဝင္သလဲ။တြ ေလွ်ာက္လုပ္သာြ းတာ၊ အမယ္ေလး.. သူမ်ားေတြက ထြင္တာမွတ္လို႔ လိုက္လုပ္ၾကပါ။အလွျပင္သက္သက္႔ဘဝကိုအဆံုးမသတ္ရပါေျပာခ်င္ပါတယ္။
photo credit-google
အမွန္ပါပဲ...လူဆိုရနာရေသရတာခ်ည္းပါပဲ ျျမဲတယ္ဆိုတာမရိွပါဘူး..
ခက္တဲ့ဟာကိုလူေတြကပိုလုပ္ခ်င္ၾကတယ္