สวัสดีจ้าทุกคน เพิ่งจะว่างค่ะ เพราะการบ้านเยอะ และต้องติวสอบเอ็นทราน เข้ามหาลัย ยังไม่รู้ได้วาจะไปทางใหน ติดใหนเรียนนั่น วันเอารูน้องสาวคนเล็กสุด นางฝันอยากเป็นนางแบบ เมื่อตอนนางสักสองขวบสามขวบ นางชอบเดินแอ็คท่าเหมือนนางแบบเขาเดินกัน นางก็ลอกเรียนแบบมาหมด นางบอกว่า ถ้าหนูโตไป หนูอยากได้ทุนการศึกษา จากป้ากุ้ง สักก้อน ไปเรียนโรงเรียนเดินแบบค่ะ ตอนนี้นาง อายุ 7 ปีแล้ว นางก็ยังมีความฝันของนางอยู่ ป้ากุ้งเตรียมเงินด้วยนะ นางจะขอพึ่งบารมีสักคน 555 ป้ากุ้งคงสะดุ้ง เอาอีกแล้ว ป้ากุ้งอีกแล้ว ตัวนุ่นเองก็อยากเห็นความฝันของน้องเป็นจริง นางเป็นคนช่างพูด วันใหนนางการบ้านเยอะ นางไมได้เดินไปหาย่า พอทำการบ้านเสร้จนางจะ พูดวิ่งไปบ้านย่า บ้านย่าไม่ได้ไกลหรอกค่ะ แค่ เดินไม่ถึงสิบก้าว ก็ถึงบันไดบ้านย่าแล้ว พอนางไปถึง นางจะพูดกับย่า และนวดขาให้ย่า และพูดว่า โอ้ย คิดถึงย่าจัง ไม่ได้มาหาย่าสองสามวัน ย่ายิ้มเป็นปลื้มได้ยินหลานๆเป็นห่วงเป็นใย
ภาพพวกนี้ป้ากุ้งถ่ายเมื่อปีที่แล้ว ตอนป้ากุ้งกลับไปประเทศไทย พวกเราพากันไปเที่ยวน้ำตกไซเบอร์ จังหวัดอุทัยธานี และแวะไหว้พระตามวัดต่างๆในย่านจังหวัดอุทัยธานี เราเดินไปแค่ลำธารด้านล่าง เพราะเหนื่อยมากๆ อีกไกลหลายกิโลถึงจะถึงน้ำตกชั้นบนสุด และหนทางลำบาก นุ่นต้องเอาน้องขี่หลัง และพี่เอิงก็ลูกน้อย ทุกคนก็เหน็ดเหนื่อยกันมาก เลยต้องหยุดพักและนั่งเล่นน้ำกันข้างล่าง ป้าเลยหามุมถ่ายรูปให้ทุกคน
รูปพวกนี้ถ้าป้าไม่เป็นคนถายให้พวกเราก็จะไม่มีรูปสามพีน้องด้วยกัน ต้องขอบคุณป้ากุ้งมากๆจ้าที่ทำให้พวกเราสามคนพีน้องได้มีกิจกรรมร่วมกันและมีร่วมกันเป็นที่ระลึก พวกเราเล่นน้ำกันอยู่พักหนึ่งก็เดินกลับมาที่ลานจอดรถ เพราะต้องไปวัดกันต่อ เพราะเวลาเรามีน้อย เดินไปกลับวันเดียว การท่องเที่ยวแต่ละจุดจะอยู่ได้ไม่นาน แต่พวกเราก็มีความสุขและสนุกสนานกัน ได้ร่วมกินข้าวร้านข้างทางด้วยกัน
นี่ก็เป็นรูปที่พวกเราได้เก็บสะสมไว้เป็นอาระบั้บรูปของครอบครัว เอาปีหน้าป้ากลับไทยก็อย่าลืมเอากล้องมาด้วยนะ นุ่นต้องอ่านหนังสือต่อแล้วละ ขอบคุณทุกคนที่อัพโหวตไว้เจอกันใหม่ ถ้าว่างๆ ฝากนางแบบน้อยๆด้วยจ้า