ဝမ္းသာ ၾကည္ႏူး
အမွတ္မထင္ ျမင္ကြင္းေလးေတြက အေတြးေတြ အမ်ားႀကီးေပးပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ မနက္က လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ပန္းၿခံထဲမွာ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ပါတယ္။ ပန္းၿခံထဲက ထိုင္ခံုမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေခြးတစ္ေကာင္။ ေခြးက ခ်စ္စရာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေသးေသးေလး။
အမ်ိဳးသမီးက ေခြးေလးကို ဘာလည္းမသိဘူး တိုက္ေနတယ္။ ဇြန္းနဲ႔ ေခြးေလးသြားကို ၿဖဲၿပီး အတင္းတိုက္ ေနတာ။
“ေဘဘီ မဆိုးရဘူး … ေသာက္လိုက္ေနာ္ … သားေလး အားရွိေအာင္ မာမီက တိုက္ေနတာ”
အမ်ိဳးသမီးက ေျပာလည္းေျပာ၊ ဇြန္းကိုလည္း မဖိတ္ေအာင္ထိန္း၊ ေခြးကိုလည္းခ်ဳပ္ၿပီး အတင္းတိုက္။ အေတာ္ကို ခက္ခဲတဲ့ စစ္ဆင္ေရးတစ္ခု လုပ္ေနရသလိုပါပဲ။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနတဲ့ ခံုအနီးမွာ ေန႔တိုင္း ျမင္ေနရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္။
ေခြးေလးက စိတ္ညစ္ရွာမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ေန႔ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးကို ေမးၾကည့္မိတယ္။
“ေခြးေလးကို ဘာတိုက္ေနတာလဲ”
“ငါးႀကီးဆီပါ အန္ကယ္။ ေဘဘီေလးအားရွိေအာင္”
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ကူညီခ်င္ေပမယ့္ ေခြးမကိုင္ရဲဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေခြးခ်စ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေၾကာက္တတ္ေတာ့ မကပ္ရဲဘူး။
ဒီေန႔မနက္ ထံုးစံအတိုင္း အမ်ိဳးသမီးက ေခြးေလးကို ဇြန္းထဲက ငါးႀကီးဆီ အတင္းတိုက္ေနျပန္တယ္။ ေခြးက ဒီမနက္ ပိုၿပီးေတာ့ ႐ုန္းသလိုပဲ။ စိတ္ဆိုးၿပီး သူ႔သခင္ကို မာန္ေတာင္္ျပန္ဖီလိုက္ေသး။ အမ်ိဳးသမီးက လက္ကို ျပန္အဆုတ္မွာ ဇြန္းက ထိုင္ေနတဲ့ ေႂကြျပားအခင္းေပၚက်ၿပီး ငါးႀကီးဆီေတြ ဖိတ္ကုန္တယ္။
“ေဘဘီ … အရမ္းဆိုးတာပဲ … ဒီမွာဖိတ္ကုန္ၿပီ”
အမ်ိဳးသမီးက အလိုမက် စိတ္ဆိုးေနစဥ္မွာ မထင္မွတ္တာျဖစ္သြားတယ္။
ေခြးေလးက ေႂကြျပားေပၚမွာ ဖိတ္ေနတဲ့ ငါးႀကီးဆီေတြကို လွ်ာနဲ႔ မနားတမ္း လ်က္ေနပါေတာ့တယ္။ အမ်ိဳးသမီးက ပုလင္းကိုဖြင့္ ငါးႀကီးဆီကို ေႂကြျပားေပၚထပ္ေလာင္း၊ ေခြးက လွ်ာနဲ႔ မနားတမ္းလ်က္
ဒါပါပဲ
ေခြးကို ေခြးလိုေကၽြးလိုက္ရင္ ကိုယ္လည္း မပင္ပန္း၊ သူလည္း စိတ္ခ်မ္းသာ
ေခြးကို ဇြန္းနဲ႔ တိုက္ေနေတာ့ သူလည္းစိတ္မခ်မ္းသာ ကိုယ္လည္းပင္ပန္း
ေခြးဆိုတာ ဇာတိကို ေဖ်ာက္ႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာ။
တင္ညြန္႔
photo : google
