အာဘြား

'' ဟုတ္ကဲ့ … ရွိပါတယ္ အိမ္ထဲၾကြပါ ''

ရတီ တစ္ေယာက္ အိမ္အကူဦးေဆာင္ရာေနာက္သို႔ တိတ္ဆိတ္စြာလိုက္လာခဲ့သည္ … ။

'' ဟိုမွာပါ … ''

အိမ္အကူက ရတီ့ အား ေကာင္းမာန္ ရွိရာသို႕ညႊန္ျပျပီး ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသည္ … ။

'' ကို … ''

ရတီ က ခပ္တိုးတိုးေခၚလိုက္သည္ … ။

'' အင္း ရတီ လား … က်ြတ္ က်ြတ္ က်ြတ္ ''

ေကာင္းမာန္ က စုတ္သပ္ရင္း လွဲေနရာမွထထိုင္လိုက္သည္ … ။

'' ကို ေနမေကာင္းဘူးလား … ဖုန္းလဲဆက္လို႔မရလို႔ ရတီ လိုက္လာတာ ''

'' ေကာင္းပါတယ္ … ဒီရက္ပိုင္း ေခါင္းေတြအရမ္းကိုက္ေနလို႔ ''

'' ဆရာဝန္မျပဘူးလား … ဟိုတစ္ခါအရိုက္ခံရတုန္းကေၾကာင့္မ်ားလားမသိဘူး ''

'' မသိပါဘူးကြာ … သိပ္ေနလို႔မေကာင္းလို႔ ရတီ့ ဆီေတာင္မဆက္သြယ္ျဖစ္ဘူး ''

'' ရပါတယ္ ကိုရဲ႕ … ဒါနဲ႕ ကို ''

'' အင္း … ''

ရတီ က ဆက္မေျပာပဲရပ္ေနသည္ … ။

'' ေျပာေလ ရတီ ''

'' မင္းသန္႔ ကို အထင္မလြဲပါနဲ႕ … ဟိုေန႔ကျပသနာမွာ ရတီ မွားတာပါ ''

'' ေတာ္ေတာ့ ရတီ … ဒီကိစၥေျပာဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ေတာ့ ''

'' မဟုတ္ပါဘူး ကိုရယ္ … ရတီ က ကို႔ကိုေတာင္းပန္မလို႔ပါ ''

'' ကိုနားခ်င္တယ္ ရတီ … ဦးေမာင္ ေရ ရတီ႕ ကို ျပန္လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ပါ ''

ေကာင္းမာန္ က ဦးေမာင္ ကို လွမ္းေျပာျပီး အခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့သည္ … ။

                    * * * * *

စကားေျပာရင္း မင္းသန္႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားသျဖင့္ လင္းထက္ နွင့္ ဆုလဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္ကာ ညေနစာအတြက္ ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ေနစဥ္ မင္းသန္႔ ေအာ္လိုက္သံၾကားသျဖင့္ အိမ္ေရွ႕သို႔ အေျပးအလႊားထြက္လာခဲ့ၾကသည္ … ။

'' ဒီေကာင္ အိပ္မက္မက္ေနတာ … မင္းသန္႔ မင္းသန္႔ သတိထားအံုးေလ ''

လင္းထက္ အတင္းလႈပ္ႏႈိးသျဖင့္ မင္းသန္႕ အိပ္ရာမွနိုးလာသည္ … ။

''ေရာ့ ေရေသာက္လိုက္အံုး … အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ေနတာလား … ''

မင္းသန္႔ က လင္းထက္ ကမ္းေပးေသာေရကိုေသာက္လိုက္ျပီး သက္ျပင္းရွည္ၾကီးကိုခ်လိုက္သည္ … ။

'' ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ … အိပ္မက္ျဖစ္ေနလို႔ ''

'' ဘာအိပ္မက္မို႔လို႔လဲ ''

မင္းသန္႔ က မေျပာေသးဘဲ စဥ္းစားေနသည္ … ။ ျပီးမွ …

'' ငါ့အိပ္မက္ထဲမွာ … မင္းကို ဟိုေန႔ကလူ ကသတ္သြားတယ္တဲ့ ''

ဟု ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာသည္ … ။

'' ေၾသာ္ … အိပ္မက္ပဲကြာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ''

'' ေအး အဲ့ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ေတာ္ေသးတယ္ … ဒါေပမဲ့ ငါ့စိတ္ထဲမွာေလးေနတယ္ ''

'' စိတ္မပူပါနဲ႕ကြာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး … ငါနဲ႕ ဆုလဲ့ ညစာခ်က္ေနတယ္ ခဏေန ညစာစားၾကမယ္ ''

'' အင္း … ငါေဆးသြားေသာက္လိုက္အံုးမယ္ ''

မင္းသန္႔ က ေျပာျပီး အခန္းထဲဝင္သြားသည္ … ။ မင္းသန္႔ အခန္းထဲဝင္သြားျပီးေနာက္ တံခါးဘဲလ္သံက ဆူညံစြာထြက္ေပၚလာသည္ … ။

'' ေန ငါသြားၾကည့္လိုက္မယ္ ''

ဆုလဲ့ က ေျပာျပီး သြက္လက္စြာထြက္သြားသည္ … ။

'' ဘယ္သူလဲ ''

မင္းသန္႔ က အခန္းထဲမွထြက္လာျပီး လင္းထက္ အား ေမးလိုက္သည္ … ။

'' မသိဘူး ဆုလဲ့ သြားၾကည့္တယ္ ''

'' ဘယ္သူမို႔လို႔ဒီေလာက္ၾကာေနပါလိမ့္ ''

မင္းသန္႔ က တိုးတိုးေျပာရင္း ေနာက္မွလိုက္သြားသည္ … ။

'' ဆုလဲ့ ဘယ္သူ … ''

'' ကိုယ္ပါ … ေကာင္းမာန္ ''

မင္းသန္႔ စကားမဆံုးမီမွာပင္ တံခါးေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာ ေကာင္းမာန္ က လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္ … ။

'' ဆုလဲ့ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ပါ ''

'' ဒါ ဒါေပမဲ့ ''

'' ဖြင့္ေပးလိုက္ပါ … လင္းထက္ ဧည့္သည္လာတယ္ေဟ့''

မင္းသန္႔ က လင္းထက္ ကို လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္ … ။

'' ေနေကာင္းတယ္ေနာ္ ငါ့ညီ ''

'' လာေလ … အထဲဝင္ပါ ''

မင္းသန္႔ က ေကာင္းမာန္ ကို အိမ္ထဲသို႔ဝင္ရန္ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္ … ။

'' ဘာကိစၥမ်ားအထူးတလည္ရွိလို႕လဲမသိဘူး ''

'' ဟိုေန႔ကကိစၥ ကိုယ္စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ''

'' ရပါတယ္ေလ ဒါမ်ိဳးကျဖစ္ေနက်ပဲ ''

'' ေယာက္်ားခ်င္းဆိုေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာၾကရေအာင္ ''

'' ဟုတ္ကဲ့ … ေျပာပါ ''

'' ငါ့ညီ ရတီ နဲ႕ေဝးေဝးမွာေနေပးပါ ''

'' အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ားသူ႔ကိုေျပာရမဲ့စကားထင္ပါတယ္ … က်ြန္ေတာ့္ကိုေျပာရမွာမဟုတ္ဘူး ''

'' သူနဲ႕ကိုယ္က လက္ထပ္ေတာ့မွာ ''

'' က်ြန္ေတာ္သိပါတယ္ ''

'' ဒါဆို သူနဲ႕ေဝးေဝးေနေလ ကပ္တြယ္မေနနဲဲ႕ ''

'' က်ြန္ေတာ္ကကပ္ေနတာလား ခင္ဗ်ားရည္းစားကလာကပ္ေနတာလား … ေသခ်ာေအာင္လုပ္ျပီးမွ က်ြန္ေတာ့္ကိုျပသနာရွာပါ ''

'' ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာေနတံုးလက္ခံပါ ''

'' ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖစ္ေစခ်င္ရင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံမွေပါ့ ''

'' မင္းေနာ္ ငါလက္ပါမိေတာ့မယ္ ''

'' က်ြန္ေတာ္လဲ လက္ပါတယ္ … ဝင္လာတဲ့တံခါးကပဲျပန္ထြက္ပါ ''