မိန္းမတစ္ေယာက္က ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို
အမွန္တကယ္ခ်စ္တဲ့အတြက္သာ ထိုေယာက်ာ္းနဲ႕
တစ္ဘ၀သာ ျဖတ္သန္းဖုိ႕အတြက္ လက္ထပ္လုိက္ၾကတာပါ။
လက္ထပ္လုိက္တဲ့အခါ သူမအပ်ိဳဘ၀က
၀တ္ခဲ့တဲ့ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ကိုလည္း ခြ်တ္ခ်သြားႏုိင္ျပီး
ဖိနပ္ပါးေလးနဲ႕လည္း လမ္းၾကမ္းၾကမ္းမွာ ေလွ်ာက္ရဲပါတယ္။
မ်က္ႏွာျပင္မွာ မိတ္ကပ္မရွိ ႏႈတ္ခမ္းနီလည္းမရွိပဲ
အဆီတ၀င္း၀င္းနဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ တကုပ္ကုပ္အလုပ္ရႈပ္ရင္း သူမရဲ႕ေယာက်ာ္း အိမ္ျပန္လာခ်ိန္ကို
ထမင္း၀ိုင္းျပင္ျပီး ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိပါလိမ့္မယ္။
လက္မထပ္ခင္က အိမ္ကမင္းသမီးတစ္ပါးလုိ ဖူးဖူးမႈတ္ခံခဲ့ရျပီး ဘာမွမလုပ္တတ္ခဲ့ရင္ေတာင္ သူမရဲ႕ေယာက်ား္ကို ခ်စ္တဲ့အတြက္ အိမ္အလုပ္ေတြကို သင္ယူျပီး အိမ္ေဖၚတစ္ေယာက္လို က်ိဳးႏြံစြာျပဳစုၾက ပါလိမ့္မယ္။
သူမဟာ ခ၀ါသည္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမဲ့
သူမခ်စ္တဲ့ ေယာက်ာ္းရဲ႕အ၀တ္စားကို
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ေလွ်ာ္ဖြတ္မီးပူတုိက္ ျပင္ဆင္ေပးပါလိမ့္မယ္။
အပ်ိဳဘ၀က ၀မွာစိုးလုိ႕ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းျပဳစု ဂရုစိုက္ခဲ့တဲ့ ပိန္သြယ္ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုေတာင္ ပံုပ်က္သြားမွာကိုလည္း မမႈပဲ သူခ်စ္တဲ့ေယာက်ာ္းအတြက္ သားသမီးရတနာေလးေတြ ေမြးဖြားေပး ပါလိမ့္မယ္။
နာနီတစ္ေယာက္လုိ လခေတြမရေပမဲ့လည္း
သူမခ်စ္တဲ့ ေယာက်ား္နဲ႕ေမြးဖြားလားတဲ့ ရင္ေသြးအတြက္ ေန႕မအိပ္ညမအိပ္ ပိုးေမြးသလို
ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ေပးပါလိမ့္မယ္။
သားသမီးေတြကို ထိန္းေက်ာင္းရင္း အလွျပင္ခ်ိန္မရွိေတာ့လုိ႕ သူမ်ားမိန္းမေတြေလာက္ မလွေတာ့ေပမဲ့ သူမခ်စ္တဲ့ ေယာက်ာ္းနဲ႕ ကေလးေတြအတြက္ ေက်နပ္ေနမိတာက မိန္းမေတြပါ။
မိန္းမေတြဒီလိုအစြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံေပးလုိက္ရတာက
သူမတို႕မွာ ေယာက်ာ္းရွားလုိ႕ မဟုတ္ပါဘူး။
သူမခ်စ္တဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္သာ
ဒီလုိမ်ိဳးေဆာင္ရြက္အနစ္နာ ခံေပးႏုိင္တာပါ။
ဒါကိုမွ ပံုပ်က္လို႕ ၊ မလွေတာ့လုိ႕ ၊ အိုလာလုိ႕ ၊
တျခားေကာင္မေလးေတြေလာက္ မလွေတာ့လို႕ စိတ္ကုန္သြားမယ္ဆိုရင္
သင္ဟာဘယ္လိုေယာက္်ားမ်ိဳးျဖစ္သြားမလဲဆိုတာ
ကိုယ္တိုင္သာေတြးၾကည့္လိုက္ပါ။