ျဖတ္ၾကည့္လိုက္ေလ
သားနဲ႔ေမေမႏွစ္ေယာက္ ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးေပၚမွာ စြန္လႊတ္ေနတယ္။ သားေလးက စြန္ႀကိဳးကိုထိန္း၊ ေမေမက သားေလးကို လဲက်မွာစိုးရိမ္လို႔ထိန္း
“ေမေမ သားစြန္ေလးက အေဝးႀကီးေရာက္ေနၿပီေနာ္”
“သားေလးကေတာ္တာကိုး”
“ေမေမ”
“ေျပာေလ”
“စြန္ေလးကို ႀကိဳးနဲ႔ ထိန္းထားရတာ သနားပါတယ္”
“စြန္ဆိုတာ ဒီလိုပဲေလသားရယ္။ ႀကိဳးရွိမွ ေလရွိမွ သားလို ထိန္းေပးသူရွိမွ အျမင့္ကို တက္ႏိုင္ၾကတာ”
“ေမေမရယ္ သားကေတာ့ ဒီလို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာႀကီးကို သေဘာမက်ဘူးဗ်ာ”
“သား ဘာျဖစ္ခ်င္လို႔လဲ”
“သားကေတာ့ စြန္ေလးကို လႊတ္ေပးလိုက္ခ်င္တယ္”
“လုပ္ၾကည့္ေလသားရယ္ … လႊတ္ေပးၾကည့္ေပါ့”
သားေလးက စြန္ႀကိဳးကို ျဖတ္ေပးလိုက္တယ္။ စြန္ေလးက ေလထဲမွာ လူးလြန္႔ေနတယ္
“ၾကည့္ထား သားေလး … ၾကည့္ထား … စြန္ေလးကို ၾကည့္ထား”
စြန္ေလးဟာ ေလထဲကို ေထာင္တက္သြားေသးတယ္။ ေလပင့္ႏိုင္သေလာက္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ေလ်ာ့လာတယ္။ ဝဲကာ လူးကာ ေအာက္ကို ျပန္က်လာတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေခ်ာင္းထဲက ေရထဲကိုက်ၿပီး နစ္ျမဳပ္သြားတယ္။
“သားေတြ႔လား”
“ေမေမရယ္ သားစြန္ေလး ပ်က္စီးသြားၿပီေနာ္”
“ဟုတ္တယ္သား … ေမေမတို႔ ဘဝေတြကလည္း ဒီအတိုင္းပဲသားရယ္။ အိမ္၊ မိသားစု၊ မိတ္ေဆြအေပါင္း အသင္း၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ ပတ္ဝန္းက်င္စတာေတြနဲ႔ ကင္းလြတ္သြားလို႔မရဘူးကြယ္။ ျဖတ္လိုက္ရင္ အထိန္းမဲ့ စြန္ေလးလို ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္”
“သားတို႔စိတ္မွာ ႀကိဳးတန္းလန္းေလးျဖစ္ေနတာကို မလြတ္လပ္ဘူး၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတယ္၊ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတယ္လို႔ ထင္ေကာင္းထင္ၾကမယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ႐ုန္းထြက္ခ်င္တယ္။ လႊတ္ေပးလိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြျဖစ္လာမယ္”
“သားေရ … ေမေမတို႔ကိုေလ အိမ္၊ မိသားစု၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းစတာေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ထားလို႔ ဘဝဆိုတာ ေနခ်င္စရာ၊ သာယာေနတာကြယ့္။ သူတို႔ရွိေနလို႔ ဘယ္ေလာက္ ျမင့္ျမင့္ ျပဳတ္မက်တာ။ အျပန္ အလွန္ ေမတၱာတရားေတြက စြန္ေလးလို ေရထဲျပဳတ္မက်သြားေအာင္ ထိန္းထားတယ္ေလ”
“သားေရ မျဖတ္လိုက္နဲ႔သိလား။ အျမင့္ကို ဆက္တက္ခ်င္ရင္ မျဖတ္လိုက္နဲ႔။ ျဖတ္လိုက္ရင္ ခဏပဲ။ ျပန္ၿပီး ျပဳတ္က်သြားလိမ့္မယ္”
(Stay Connected)
တင္ညြန္႔
photo : facebook
Nice content. Lot of hard work.