ဥယ်ာဥ္မွဴ း ေဖေဖ( ၁ )

ႏုပ်ိဳ သစ္ဆန္း ပြင့္ဖူးစ ပန္းေလးမ်ားပမာ
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ေနပူမိမွာေတာင္ သူစိုး..
ပြင့္ခက္မစံု ပန္းဝတ္မႈန္ ေလမွာ မသင္းခင္ေတာ့
ျဖဴ စင္သည့္ သည္ပန္း
ေရျဖန္း ေပါင္းႏႈတ္ ဘယ္လိုပင္ အလုပ္႐ႈပ္ေပမယ့္
အေတာ္ဟုတ္သည့္ငါ ဘဝင္ေတြႂကြ ေပ်ာ္ေန႐ွာခဲ့သူႀကီးေပါ့။
ေလာကဓံဆိုတာ..
ေနပူမိုးရြာ ေလသာဆိုတာရိွစျမဲ
ေလာင္ၿမိဳက္တဲ့ဘဝထဲ ဒုကၡေတြထုပ္ပိုးလို႔
မဆုတ္မနစ္ အားေပးေစာင့္ေ႐ွာက္ေနခဲ့တာ
ေမ်ွာ္လင့္လို႔ မဟုတ္ဘူး။
ေလာကအလယ္ သူတို႔ လွပေစခ်င္ တင့္တယ္ရင္ေပါ့
ရင္မွာပီတိ အားအင္ျပည့္ခဲ့ပါၿပီေလ။
ပန္းသခင္ဆိုတာ ပ်ားေတြလို
ဝတ္ရည္ေသာက္သံုးဖို႔လည္း မဟုတ္ပါ။
အလွၾကည့္ ပ်ိဳးေထာင္ ၊ေန႔စဥ္သာ ျပဳစုေပး
ပန္းေလးမ်ားဘဝ ျမဴ တစ္မႈန္ဆံခ်ည္မ်ွ
ေဘးမသီရန္မခ လန္းဆန္း ေနဖို႔က
သူ႔ဘဝ အဓိက သမိုင္းေပးတာဝန္ေလလား။
အခ်ိန္တန္ ပင္ယံဖ်ားဆီက မႈံနံ႔သာခ်ယ္ အလွပန္းစံုျဖင့္
ခူးသူပန္သူ လိုခ်င္သူလက္ထဲ ရင္နင့္နင့္ ေပးအပ္လို႔
မ်က္ရည္ဝဲကာ အံတင္းေန႐ွာခဲ့တာေပါ့။
သူသာလ်ွင္ အျဖည့္ခံ ဥယ်ာဥ္မႈးမို႔
ရင္ထဲမွာ စြဲထင္ရစ္ကာ ထာဝဇဥ္ မေမ့ႏိုင္ပါ
သားတစ္ေယာက္ရင္မွာ ပူေဆြးတမ္းတမိတာ ဥယ်ာဥ္မွဴ းေဖေဖပါ။

Photo credit-Google
ဆက္၍ႀကိဳးစားပါဦးမည္။ @tamuthar (Own Writer)