ကိုပြ

"ဘစ္ေရွာ"

သီခ်င္းဆို ဝါသနာပါလို ့သာ လာျပိဳင္ရသည္။ ေမာင္ပြဆီမွာက အႏုပညာမ်ိဳးရိုးလည္း မရွိ။ အႏုပညာႏွင့္ အနီးစပ္ဆံုးဟူ၍ ဟိုးအရင္ အမ်ိဳးသား အားကစားပြဲတုန္းက ေပၚလစီသီခ်င္းကို သုဝဏၰကြင္းထဲတြင္ ေတာင္ေျပးေျမာက္ေျပး သရုပ္ေဖာ္ဖူးေသာ အစ္ကိုဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္သာရွိ၏။ ေျပာမယ့္သာေျပာရတာ ေမာင္ပြမွာ သီခ်င္းဆိုျခင္းကို လြန္စြာဝါသနာပါလွသည္။ မိုက္ျမင္လ်ွင္ တက္ကိုဟဲခ်င္ေနျခင္းေၾကာင့္ တရားပြဲသြားလ်ွင္ တရားေဟာစင္ျမင့္ကို ေက်ာေပး၍ နာရ၏။ ဘုန္းၾကီးတရားေဟာေနေသာ မိုက္ကို ျမင္မိပါက တက္လုမိမည္ စိုး၍ျဖစ္သည္။
ယခုလည္း ႏိုင္ငံတကာ အသိအမွတ္ျပဳ အဆိုျပိဳင္ပြဲၾကီးတစ္ခုမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လာက်င္းပမည္ ျဖစ္ေလရာ ေမာင္ပြအဖို ့ ဖိုးၾကိဳင္းတုတ္ပင္။ ဒိုင္ေတြမွာလည္း ယေန ့ ့ေခတ္နာမည္ၾကီး အႏုပညာရွင္မ်ားသာ ျဖစ္ေလရာ ဤျပိဳင္ပြဲ၏ products မ်ားမွာ အရည္အခ်င္း ျပည့္မွီၾကမည္ဆိုသည္ကို အထူးေထြေျပာစရာမလိုေတာ့။ ေပးမည့္ဆုကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ပါအံုး။ နာမည္ၾကီး ဖုန္းလိုင္းတစ္လိုင္းမွ ၂၁ လက္မပတ္လည္ ဆင္းကဒ္ၾကီးတစ္ကဒ္ႏွင့္ ဂ်င္းတက္ပံုစံ trophy။ ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ မၾကာခဏ notification message မပို ့ပါဘူးဟူေသာ ကတိလက္မွတ္ေရးထိုးထားသည့္ စာခ်ဳပ္တစ္ေစာင္ႏွင့္ေျပာခ်င္သေလာက္ေျပာ မသိမသာခိုးျဖတ္မည္ဟူေသာ package တို ့ပါ ပါေလရာ လူေတြၾကိတ္ၾကိတ္တိုးဝင္ျပိဳင္ၾကသည္မွာ မဆန္း။
ေဖာင္ျဖည့္ေသာ ေန ့မ်ားတြင္ နာမည္ေနရာ၌ ေမာင္ပြဟူေသာ နာမည္အရင္းကို ျဖည့္ေနခိုက္ ေဘးတြင္ေဖာင္လာျဖည့္ေသာ လူတစ္ဦးမွ ေမာင္ပြေဖာင္အား ေစြၾကည့္ကာ
" ဟာ ေဟ့လူ ခင္ဗ်ာ့နာမည္ၾကီးက တံုးထွာ ေမာင္ပြတဲ႔ ခပ္လန္းလန္းေလး လုပ္ပါဗ်"
" ဟြင္ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ"
" ဒီမွာၾကည့္ ေက်ာ့္နာမည္"
" ဟာ မိုက္လိုက္ထွာ ဂ်က္ကီ တဲ ့ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားနာမည္အရင္းက"
" ျမင့္သိန္း"
"ငွယ္ "
ဆိုေတာ့ကာ ေမာင္ပြလည္း မိမိနာမည္အား ဘိုနာမည္ေလး ေပးရန္ အၾကံျဖစ္မိ၏။ ခက္သည္က ေမာင္ပြခမ်ာ ဘိုလိုမကြ်မ္း။ သို ့ႏွင့္ေခါင္းေျခာက္ေအာင္ စဥ္းစားရင္းႏွင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ နာမည္တစ္ခု ရခဲ႔ေလေတာ့သည္။ ထိုနာမည္ကား " ဘစ္ေရွာ" ။ We love ဂရုေထာင္ပါက We love ဘစ္ေရွာ။ ဘယ္ေလာက္လွလိုက္သနည္း။
စစခ်င္း အသံစစ္ရေသာ ေန ့မွာ ဘဝတြင္ အပင္ပန္းဆံုးေန ့ပင္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ ကိုၾကည့္လိုက္လ်ွင္လည္း ကိုယ္ကလြဲ၍ အားလံုးမွာ Winner မ်က္ႏွာေပးမ်ားခ်ည္း။ တစ္ေနကုန္နီးပါး ေစာင့္ျပီးေသာ္ ေမာင္ပြအလွည့္သို ့ေရာက္လာေလေတာ့သည္။ ေမာင္ပြ မွာ ယခုမွဒူးတုန္ေမးရိုက္ေတာ့၏ ။ ဒိုင္ေတြေရွ ႔ေရာက္လ်ွင္ျဖင့္ ဦးသံုးၾကိမ္ေျပးခ်ခ်င္သလို စားပြဲကိုပတ္ေျပးခ်င္သလိုလို စိတ္မ်ား ေပၚကုန္သည္အထိ ဗႏၶဳလေသြးျပေတာ့သည္။
" နာမည္က ဘစ္ေရွာေနာ္ နာမည္ေလးက ဆန္းထွာ ဒါနာမည္အရင္းလား"
" မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်"
" ေအာ္ ဘာေၾကာင့္ဒီနာမည္ေလးေပးျဖစ္သြားတာလဲ "
" သားေရၾကိဳး မေကာင္းလို ့ပါ"
" ငွယ္ ဟုတ္ပါျပီ သားက ဘယ္ကလာျပိဳင္တာလဲ"
" အီးဟီးဟီး "
" ငြင္ ဘာမွမေျပာရေသးပုေလ ဘာလို ့ငိုတာလား"
" ငွယ္ ဟုတ္သားပဲ ဒီေနရာမွာ မငိုရေသးပုပဲ ငိုရမယ့္ ေနရာမွားျပီးမွတ္လာလို ့"
" ဟြင္ ကဲ သားက ဒီေန ့ဘာသီခ်င္းနဲ႔ျပိဳင္မွာလဲ"
" အီးဟီးဟီး"
" ငွယ္ ေမာင္ေလး ေနရာမွားမွတ္ျပန္ျပီထင္တယ္"
" ဟမ့္ "
" ကဲ ရပါျပီ ဆိုပါေတာ့"
ရယ္ဒီဝမ္းတူးသရီး။ ေမာင္ပြ ေပါင္ကို လက္ဝါးျဖင့္ စည္းခ်က္က်က် ရိုက္လိုက္သည္။ မ်က္စိကို စံုမွိတ္၍ mood ကို အျပည့္သြင္းလိုက္၏။ စျပီ။
" တို ့ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္ အခ်စ္ တို ့ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္အခ်စ္ တို ့ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္ အခ်စ္ တို ့ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္ အခ်စ္ တို ့ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္ အခ်စ္ တို ့ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္ အခ်စ္"
" ဟိုးးးရျပီ"
" ဟာ ေတာ္ျပီလား ေက်ာ္က ကီးခ်ိန္းေတာ့မလို ့ကို"
" ဟင္ ဟုတ္လား အာ့ဆြင္ လုပ္ပါအံုး ကီးခ်ိန္းေလး"
" တို ့ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္အခ်စ္ တို ့ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္အခ်စ္ တို ့ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္ အခ်စ္ တို ့ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္အခ်စ္"
" ေတာ္ပါေတာ့ဟဲ႔ ရပါျပီဟဲ႔ "
" ဟုတ္ကဲ႔ က်ိဳင္းဇူးပါ"
" အခုလို မကဗ်ာဘြဲ႔မွဴးရဲ ႔သီခ်င္းကို သူနဲ႔မတူေအာင္ဆိုႏိုင္ဖို ့ဆိုတာ မလြယ္ဘူးကြ မတူတာမွဘယ္သူနဲ႔မွကိုမတူတာ အဆံုးသတ္မွာ vibration ေလးေတြထည့္သြားတာလည္း သေဘာက်တယ္ "
" vibration မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ တကယ္က ေမးတုန္ေနလို ့ပါ"
" ေကာင္းတယ္ အရမ္းေကာင္းတယ္ ကိမုခ်ိ"
" ဟာ"
ေယာင္ေပ ေယာင္ေပႏွင့္ ေနာက္တစ္ဆင့္တက္သြားေလေသာ ဘစ္ေရွာတစ္ေယာက္ ေနာက္လယ္ဗယ္တြင္ေတာ့ ကီးဘုတ္ႏွင့္ ျပိဳင္ပြဲဝင္ရေလ၏။ ထံုးစံအတိုင္း မျပိဳင္ခင္ ဒိုင္မ်ား၏ အင္တာဗ်ဴးကိုခံရေသးသည္။
" သား ဘစ္ေရွာက ဘာဂီတအမ်ိဳးအစားေတြကို ၾကိဳက္လဲ"
" ဟုတ္ ေက်ာ္ၾကိဳက္တာက ဘီနဲ႔အာ အမ်ိဳးအစားပါ"
" ဟဲ႔ ေသာက္ပလုတ္တုတ္ ဘာလား"
" အဲ ဟြာေလ ဘီအမ္အာလား "
" R&B ေျပာတာလား"
" ဟာ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ေက်ာ္ေျပာတာ ဘီက အေရွ ႔ေရာက္သြားတာ "
" ေနာက္ေရာ ဘာအမ်ိဳးအစားၾကိဳက္ေသးလဲ"
" ဟုတ္ကဲ႔ တိုင္းျပည္သီခ်င္းအမ်ိဳးအစားကို ၾကိဳက္ပါတယ္"
" ရွိေစေတာ့ ရွိေစေတာ့ နင္ေျပာတာ country အမ်ိဳးအစားမွန္း အန္ကယ္သိလိုက္ျပီ ကဲ လုပ္ပါအံုး တိုင္းျပည္သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ေလာက္"
" ကခ်င္ေျမကိုလာပါ တကယ္ေပ်ာ္တယ္ေနာ့ ကခ်င္ေျမကိုလာပါ တကယ္ေပ်ာ္တယ္ေနာ့ ကခ်င္ေျမကိုလာပါ တကယ္ေပ်ာ္တယ္ေနာ့"
" ကဲ ေတာ္ပါေတာ့ဟဲ႔ သားက တစ္ေၾကာင္းဆြဲတစ္လိုင္းေနာ္ နည္းတဲ႔ country သီခ်င္းမွမဟုတ္တာပဲ"
" က်ိဳင္းဇူးပါ"
သို ့ႏွင့္ တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္တက္လာေလရာ finalist မေၾကျငာခင္တစ္ဆင့္အလိုအထိသို ႔ ့ေရာက္လာေလေတာ့သည္။ ထိုအဆင့္တြင္ ဒိုင္မ်ားမွ တစ္ဦးခ်င္း ေခၚရႊိဳက္ေလရာ လြန္စြာစိတ္ဆင္းရဲၾကီးလွ၏။
" ဟဲ႔ လုပ္ပါအံုး ဟိုမွာတစ္ေယာက္ တရုတ္သရဲလိုခုန္ဆြ ခုန္ဆြနဲ႔ လက္ေရွ ႔တန္း ထြက္လာတယ္"
" ဟဲ႔ မဟုတ္ဘူး တက္ေနတာဟဲ႔ ေျခမခ်ိဳး ေျခမခ်ိဳး"
" အမေလး လုပ္ၾကပါအံုး ဟိုေကာင္မေလး ထြက္လာတာ ေဘာင္းဘီမွာ ရႈးကြက္ေတြနဲ႔"
သံေဝဂတရားရစရာျမင္ကြင္းတည္း။ ေပ်ာ္သည့္သူကေပ်ာ္ ငိုသည့္သူကငို။
" ေနာက္တစ္ေယာက္ ဘစ္ေရွာ "
ေမာင္ပြ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လိုက္သည္။ တံေတြးကိုတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်၍ ေခ်ာင္ေနေသာ ဒူးမ်ားျဖင့္ ေလ်ွာက္လမ္းမအတိုင္း ေလ်ွာက္လာခဲ႔ေတာ့သည္။
" ကဲ ထိုင္ပါ ေမာင္ဘစ္ေရွာ ဘယ္လိုလဲ ကိုယ္သီဆိုခဲ႔တာကို အားရရဲ ႔လား"
" မရပါဘူး ခင္ဗ်ာ"
" ေအးေလ ေစာင္သံုးမွမက်တာ"
" ဟာ"
" အသံကလည္းဆိုးထွာ"
"ဟင့္"
" ႏွာေခါင္းကလည္း ပြခ်က္"
" အဟင့္"
ဘယ္ကတည္းက ေလွာ္ခ်င္ေနသည္မသိ။
" မင္းကို မေရြးဘူးလို ့ေျပာခ်င္ေဘမဲ႔"
" ဟာ ေတာ္ၾကပါေတာ့ဟဲ႔ စိတ္ေတြလည္း ဆင္းရဲလွပါဘီ မေရြးဘူး မဟုတ္လား ျပန္မယ္ "
" မျပန္ေစခ်င္ေဘမဲ႔"
" ဟာ ဖီ လုပ္ျပန္ျပီ"
" ေရြးလိုက္ပါဘီလို ့ေျပာခ်င္ေဘမဲ႔"
" ေဝွ ႔လည္ေၾကာင္ပတ္ မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့လို ့ေျပာခ်င္ေဘမဲ႔"
ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ေမာင္ပြတစ္ေယာက္ top ten finalists ထဲပါဝင္ခဲ႔ေခ်ျပီ။ ျပိဳင္ပြဲမစခင္ ထံုးစံအတိုင္း မိတ္ကပ္ဖို ့၍ ဓါတ္ပံုအရိုက္ခံရေသး၏။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို အင္တာဗ်ဴးေလရာ ဘစ္ေရွာ အလွည့္တြင္
" ဟုတ္ကဲ႔ တကယ္လို ့ဒီျပိဳင္ပြဲကထြက္သြားရရင္လည္း ေနာက္ျပိဳင္ပြဲေတြ လာလုပ္ရဲ လုပ္ၾကည့္ ေက်ာ္ကေတာ့ ဝင္ျပိဳင္မွာပါ "
သို ့ႏွင့္ ပထမဆံုးအပတ္ျဖစ္ေသာ မိမိစိတ္ၾကိဳက္သီခ်င္း သီဆိုရမည္ ့အပတ္သို ့ေရာက္လာေလသည္။ ဒီအပတ္အတြက္ ေမာင္ပြ ေရြးထားသည္က နီနီခင္ေဇာ္၏ မလိုခ်င္ဘူး စစ္။ မည္သူမွမထင္မွတ္ထားေသာ performance မ်ိဳးလုပ္ျပမည္ျဖစ္ေလရာ voting မ်ားမ်ားရမည္မွာ ဧကန္မလြဲပင္။ ျပိဳင္ပြဲဝင္ရမည့္ စင္ျမင့္ၾကီးမွာလည္း ခမ္းနားလွ၏။ ပရိတ္သတ္မ်ားမွာလည္း ပြဲၾကည့္စင္တြင္ အံုးအံုးၾကြက္ၾကြက္ ျဖစ္ေနေလျပီ။
" ယခုအခါ ဆက္လက္ျပိဳင္ပြဲဝင္မယ့္သူကေတာ့ voting no( -) ဘစ္ေရွာ ျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား လက္ခုပ္သံေလးနဲ႔ ၾကိဳဆိုေပးပါအံုး"
ေမာင္ပြ မိမိထြက္ရမည့္ စင္အလယ္တည့္တည့္တြင္ ေနရာယူလိုက္၏။ စစခ်င္းတြင္ မီးအေမွာင္ခ်ထားေလရာ ေမာင္ပြရပ္ေနမွန္းကို မျမင္ၾက။ ေဟာ တီးလံုးသံစပါျပီ။
" စာမလာခဲ႔တာ အၾကာၾကီးေလ ေျပာင္းလဲရက္လႏွစ္တို ့ အေမွာင္ျပည့္"
" ေဟး ရႊီးေျဖာင္းေျဖာင္း"
" ရႈးးးးးး"
" ဟြင္ မီးခိုးေတြ"
မ်က္စိမႈန္ေသာ ဘစ္ေရွာတစ္ေယာက္ မလွမွာစိုး၍ မ်က္မွန္ခြ်တ္ကာ စင္ေပၚတက္ခဲ႔ပါသည္ဆိုမွ မီးခိုးမ်ားကို အလံုးအရင္းႏွင့္ မႈတ္ထုတ္ေလရာ ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘဲ စမ္းတဝါးဝါးျဖစ္ကာ စင္ေနာက္ရွိ စထြက္ခဲ႔ေသာ ေနရာသို ့ျပန္ဝင္သြားမိေလေတာ့သည္။ မ်က္လံုးထဲမီးခိုးေငြ ႔ ဝင္မွာစိုး၍ မ်က္စိကို မွိတ္ထားေလရာ ပို၍ ဆိုးေတာ့၏။ စင္ေနာက္တြင္ ထိုင္ေနေသာ သူမ်ားမွာ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ ကာ မိုက္ၾကီးကိုင္လ်က္ ျပန္ဝင္လာေသာ ဘစ္ေရွာကိုေတြ႔လ်ွင္ ၾကက္ေသေသကုန္ၾကေလေတာ့သည္။ ဘစ္ေရွာကား အေျခေနမွန္ကိုမသိဘဲ မ်က္စိမိွိတ္ကာ ဆက္ဆိုေလ၏။
" မလိုခ်င္ဘူးစစ္ နင္ထားလို ့သြားတဲ႔ ေန ့ဆိုးေတြ ေဟးအနားမွာ မရွိႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ ညဆိုးေတြ"
ဆိုေနရင္း ႏွင့္ ဘစ္ေရွာတစ္ေယာက္ ပရိတ္သတ္ဘက္ကို လက္ကို ေဝွ႔ယမ္းျပလိုက္ေသး၏။ မ်က္လံုးကေတာ့ ခုထိမဖြင့္ေသး။ သူ ့စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ေရွ ႔တြင္ ပရိတ္သတ္ရွိသည္ေပါ့ေလ။ တကယ္တမ္း သူလက္ျပေနသည္က စင္ေနာက္မွ လူမ်ား။ ဤတြင္ မေနႏိုင္ေတာ့ေသာ လူတစ္ေယာက္မွ ဘစ္ေရွာကို စင္ေပၚသို ့ျပန္တင္ေပးလိုက္ရေလသည္။ ယခုမွ ပရိတ္သတ္အစစ္မ်ားကို ဘစ္ေရွာျမင္ရေတာ့၏။ သည္တြင္ ငွားထားေသာ performance အဖြဲ ႔မွာလည္း ဘစ္ေရွာကို မျမင္၍ စင္ေပၚမတက္ရျဖစ္ေနေလရာ ယခုမွသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေလေတာ့သည္။
" မျမင္ခ်င္ဘူးစစ္ မီးေတြသင့္တဲ႔ျမိဳ ့ကေလးေတြ ေဟးသက္တမ္းကုန္သြားတဲ႔ အသိုက္ေလးေတြ"
" ဒုန္းဒုန္းဒုန္း ဝရုန္း "
" ဟဲ႔ ဗုေဒၶါၾကီးနဲ႔ ဘုရားငုတ္တုတ္ ဘာေတြစင္ေပၚေျပးတက္လာတာတုန္း"
ဘယ္သူေတြရွိရမလဲ။ ဘစ္ေရွာငွားထားသည့္ လူအုပ္ၾကီးေျပးတက္လာျခင္း ျဖစ္၏။ ရပ္ကြက္ေစ်းထဲမွ အသီးအရြက္သည္ ငါးစိမ္းသည္ အလုပ္မရွိအကိုင္မရွိ သူမ်ားအား ဘာမွလုပ္စရာ မလိုပါ စင္ေပၚမွာ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ပတ္ေျပးျပရင္ရပါျပီဟု ေခၚခဲ႔ေလရာ စုစုေပါင္း အေယာက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ေလသည္။
" မလိုခ်င္ဘူးစစ္ နင္ထားလို ့သြားတဲ႔ ေန ့ဆိုးေတြ ေဟး အနားမွာ မရွိႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ ညဆိုးေတြ"
" ဒုန္းဒုန္းဝရုန္းဒုန္း"
" ဟဲ႔ဟဲ႔ ငါ့ကိုေစာင့္ၾကပါအံုးဟဲ႔"
" ခစ္ခစ္ ထမီကြ်တ္က်ျပီေတာ့"
" ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါေျပာသလို အစဥ္အတိုင္းေျပးပါဆို"
" အီး ဟီး ေမၾကီးေရ သမီးကို ေစာင့္အံုး"
စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ားမွာ စင္ေပၚေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ပရိတ္သက္ဘက္လွည့္ကာ fly kiss လုပ္ျပလိုက္ ပရိတ္သတ္ေနာက္ခံထားကာ selfie ဆြဲလိုက္ ႏွင့္ ဒုကၡသည္ႏွင့္မတူေတာ့ဘဲ အေပ်ာ္ခရီး ထြက္လာၾကသကဲ႔သို ့ျဖစ္ကုန္ၾကေလေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္မွ ဖုန္းကိုမိုးေပၚေထာင္ကာ selfie မဆြဲလိုက္ႏွင့္ ေရွ ႔သို ့ေရာက္ႏွင့္ျပီးေသာ သူအေပါင္းမွာ ခ်က္ခ်င္းဘရိတ္အုပ္၍ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ကင္မရာေအာက္ လက္၂ေခ်ာင္းေထာင္ကုန္ၾကေလေတာ့၏။
" မလိုခ်င္ဘူး စစ္ နင္ထားလို ့သြားတဲ႔ေန ့ဆိုးေတြ ေဟး အနားမွာမရွိႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ ညဆိုးေတြ"
သီခ်င္း၏ tempo အျမင့္ဆံုးအပိုင္းသို ့ေရာက္လာေခ်ျပီ။ ျမင္ရသူ ပရိတ္သတ္အေပါင္း မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က်ကာ ဝမ္းနည္းေစမည့္ အကြက္။ ေသနတ္ကိုင္ထားေသာ စစ္သားမ်ားတက္လာကာ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ပစ္ရမည့္ အကြက္။ ၾကားထဲမွေျပးေနေသာ သူမ်ား တဘုန္းဘုန္းလဲက် ရမည့္ အခ်ိန္။
" ငွယ္
တကယ္တမ္း ေသနတ္ကိုင္တက္လာတာက ခပ္ဝဝ အမ်ိဳးသမီးၾကီး။ဒါဆို စစ္သားေတြ ဘယ္ေရာက္သြားသတုန္း။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စစ္သားမ်ားခမ်ာ လူအုပ္ၾကားထဲ ဝင္ေျပးေနေလ၏။
" ဟဲ႔ ဘယ့္ႏွာေဒတုန္း ဇာတ္တိုက္ထားတာ လြဲကုန္ျပီ"
အဆိုပါ မိန္းမၾကီးမွာ စင္ေအာက္မွာကတည္းက သူေသနတ္ကိုင္ခ်င္ေၾကာင္း တပူပူေတာင္းဆိုေနသည္ကို အမွတ္ရမိ၏။ သို ့ေသာ္ စစ္ျဖစ္ေနပါသည္ဆိုမွ မိန္းမႏွင့္ ေသနတ္ မည္သို ့မွ မသင့္ေတာ္ေသာအခါ ဘစ္ေရွာတစ္ေယာက္ မာမာထန္ထန္ပင္ ျငင္းဆန္ခဲ႔ေလသည္။ ယခုမူ မည္သို ့မည္ပံု အေပးအယူလုပ္လိုက္သည္ မသိ။ အႏွီမိန္းမမွာ ေသနတ္ကိုင္၍ စင္ေပၚတက္လာေခ်ျပီ။ ၾကည့္ရသည္မွာ ေနရာလဲလိုက္ပံုရ၏။ ထို ့အတြက္ေၾကာင့္ စစ္သားခမ်ာ လူအုပ္ၾကားထဲ ပတ္ေျပးေနရေတာ့သည္။ ပံုစံကို သရုပ္ေပၚေအာင္ေျပာျပရလ်ွင္ျဖင့္ မေသးမ်ွင္တြတ္ပီေသနတ္ကိုင္ထားသကဲ႔သို ့ျဖစ္၏။ ထိုေသနတ္ကိုင္ အမ်ိဳးသမီးမွာ တုန္တုန္တုန္တုန္ျဖင့္ စင္ေပၚရွိလူမ်ားကို လိုက္ပစ္ေလေတာ့သည္။ ပစ္တာမွ ရိုးရိုးမပစ္။ ပရိတ္သတ္ဘက္ပါ လွည့္ပစ္ေလ၏။ ေသနတ္မွာ တကယ့္ေသနတ္ပံံုစံျဖစ္ေလရာ ပရိတ္သတ္မ်ားမွာ ခံုေအာက္ေျပးဝင္သူကဝင္ ဇက္ပုသူကပု ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့သည္။
" ကဲ ေတာ္ၾကပါေတာ့ဟဲ႔ တစ္ရာဖိုးသံုးေယာက္ေတြ ဆင္းၾကပါေတာ့ဟဲ႔"
သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ေသာ ဘစ္ေရွာတစ္ေယာက္ ဟန္ပင္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ စင္ေပၚမွ ဆင္းခိုင္းရသည္အထိပင္။ သီခ်င္းကို ေအးေဆးမဆိုရျဖစ္ေလရာ vocal colour ေတြပင္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ colour ေတြျဖစ္ကုန္ျပီလားမသိေတာ့။
" သားေလး ဘစ္ေရွာ ဒီအုပ္စုကို ဘယ္ကမ်ား ေခၚတင္လာသတုန္းကြယ္"
" ေဟးေဟးေဟး ငါက်န္ခဲ႔ျပီဟ"
ဒိုင္ေျပာ၍ပင္မျပီးေသး။ စင္ေပၚက်န္ခဲ႔သူတစ္ေယာက္မွာ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ေျပးဆင္းသြားေလသည္။ ဒိုင္မ်ားမွာလည္း အံ႔ၾသဘနန္း။
" သရုပ္ေဖာ္တာ ပီျပင္လြန္းသကြယ္ အစ္မျဖင့္ ဟိုအမ်ိဳးသမီးၾကီး ေသနတ္နဲ႔ပစ္ေနတုန္းကဆို စီးထားတဲ႔ေဒါက္ဖိနပ္နဲ႔ကို ေကာက္ေပါက္ခ်င္တာ သူမ်ားစပြန္ဆာေပးထားတဲ႔ ဖိနပ္မို ့ေပါ့ စမင္ကပ္ထွာေအ"
" ဟုတ္ ကၽ်ိဳင္းဇူးပါ"
သီဆိုျပီးသည့္ေနာက္ ပရိတ္သတ္ထံမွ voting ရေစရန္ မိမိ facebook အေကာင့္တြင္ live လႊင့္၍တစ္မ်ိဳး status ေတြတက္ေအာင္တစ္ဖံုၾကိဳးစားရေလ၏။မိမိ၏ We love ဂရုထဲတြင္လည္းဘာေတြမ်ားေရးထားသလဲဟု မသိမသာ သြားစပ္စုရတာလည္း အေမာ။
" ကိုဘစ္ေရွာကို အားေပးတယ္ဆို hiခဲ႔"
" ဟာ ဖီ ဘာမွလည္း မဆိုင္ပု"
သို ့ႏွင့္ result show သို ့ေရာက္လာေခ်ျပီ။ ကံအေကာင္းအေၾကာင္းမလွစြာဘဲ ေမာင္ဘစ္ေရွာတစ္ေယာက္ bottom ထိုင္ရေလ၏။
" ဟုတ္ကဲ႔ပါ ခင္ဗ်ာ ဒီေန ့မွာေတာ့ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ ဒီႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ကို အိမ္ျပန္လႊတ္ရပါမယ္ ဒီေတာ့ မီးခဏေလး မွိတ္ေပးပါလား ခင္ဗ်ာ"
" ဖ်တ္"
" ဟုတ္ကဲ႔ ရပါျပီ ခဏေန ကြ်န္ေတာ္ျပန္လာခဲ႔ပါ့မယ္ ခင္ဗ်ာ"
" ဟာ ေနအံုးေလ မတာရီး အေျဖေျပာသြားအံုးေလ "
" ဟုတ္ကဲ႔ က်ေနာ္ျပန္လာပါဘီခင္ဗ်ာ"
" ဟူးး"
" ဒီ voting results ဟာဆိုရင္ျဖင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ႔"
" ဖ်တ္"
"ဟြင္ မီးမပိတ္ခိုင္းေသးဘူးေလ မီးျပန္ဖြင့္ေပးပါအံုးခင္ဗ်ာ"
" မီးပိတ္တာမဟုတ္ဘူး မတာရီးရဲ ႔မီးျပတ္ဝါးတာဟ"
" ဖ်တ္"
" ေဟာ မီးျပန္လာပါဘီခင္ဗ်ာ မီးေလးခဏေလာက္မွိတ္ေပးပါလား ခင္ဗ်ာ"
" ငွယ္ ငလူးးး ခလုတ္ပ်က္ေတာ့မယ္ဟ"
" ဟုတ္ကဲ႔ က်ေနာ္ ေၾကျငာေပးပါေတာ့မယ္"
" ဟင့္ ေၾကျငာရင္လည္း ေၾကျငာပါေတာ့ ဘာလို ့လူကိုစိုက္ၾကည့္နာတုန္း"
အခ်ိန္ဆြဲေနခိုက္ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္း၍ထင့္။ ဘစ္ေရွာတစ္ေယာက္ ေသးထြက္က်ေလသည္။ ေနာက္ bottom တစ္ေယာက္မွာ ဒူးေခြက်၍ ပဆစ္တုပ္ထိုင္ကာ နားေထာင္ရေလ၏။
" ဟုတ္ကဲ႔ ဒီေန ့အတြက္အိမ္ျပန္ရမယ့္သူကေတာ့ မီးေလးမပိတ္တပိတ္ေလးလုပ္ေပးပါလားခင္ဗ်ာ"
" ဟြာေလ အစ္ကိုရီး မေၾကျငာပါနဲ႔ေတာ့လား ေက်ာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္လံုးပဲျပန္လက္ေတာ့မယ္ "
" ဟုတ္ကဲ႔ ျပန္ရမယ့္ သူကေတာ့ ဘစ္ေရွာ"
ဟာ။ ဘစ္ေရွာ တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်ကာ အီးပါထြက္က်ေလသည္။ လာေဖးမၾကကုန္ေသာ အျခားျပိဳင္ပြဲဝင္တို ့မွာ ခ်ီးေစာ္ေသးေစာ္နံေနေသာ ဘစ္ေရွာအနားသို့မကပ္၍လည္းမျဖစ္၍ အသက္ေအာင့္အံကိုၾကိတ္ကာ ကပ္ၾကရေလကုန္၏။
" ဟုတ္ကဲ႔ ညီေလး ဘစ္ေရွာ စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႔ ညီေလးအေနနဲ႔ ေရွ ႔ဆက္ျပီး ဘာေတြဆက္လုပ္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပေပးပါလား"
" ဟုတ္ ေက်ာ္ ကားလက္မွတ္အရင္ျဖတ္ရပါမယ္"
" ဟြင္ မဟုတ္ဘူးေလ အႏုပညာအလုပ္ေျပာတာ"
" ဟုတ္ကဲ႔ က်ေနာ္ ပန္းခ်ီဆြဲပါမယ္ စာေရးပါမယ္ ပန္းပုထုပါမယ္ ပန္းထိမ္လုပ္ပါမယ္ တေယာထိုးပါမယ္ ဘာဂ်ာမႈတ္ပါမယ္"
" အမငိ ဆိုေဘမဲ႔ ႏႈတ္ဆက္သီခ်င္းေလး သီဆိုေပးပါအူး"
" ဟုတ္ကဲ႔ က်ေနာ္ သီဆိုမွာကေတာ့ ျပိဳင္ပြဲဝင္ခဲ႔တဲ႔သီခ်င္းေလးျဖစ္တဲ႔ မလိုခ်င္ဘူး စစ္ ခမ္းမား"
" ဝရုန္း ဒုန္းဒုန္းဒုန္း"
" အမေလး ဗုေဒၶါၾကီးနဲ႔ ဘုရားငုတ္တုတ္ ဟိုတစ္ရာဖိုး သံုးေယာက္ေတြ ျပန္တက္လာျပန္ျပီ"
ဤတြင္ ေမာင္ဘစ္ေရွာ၏ ျပိဳင္ပြဲဝင္ ခရီးျပီးဆံုးေလသည္။