Yesterday's news about Kathleen Kennedy leaving Lucas Arts made me want to write a text on this topic. Each of us probably has at least one franchise that we have warm feelings for. A series of books, games, anime, movies... We have a wide selection, and that's just pop culture. I remember when I was still a child, that's when I first heard criticism towards franchises. I didn't understand this criticism at the time. I started to understand it about 15 years ago, but even today I can get caught up in the corporate trap. I'm not surprised, marketing techniques are so perfidious that it's impossible not to fall into their trap. Even despite the fact of knowing and recognizing the "Matrix code".
What exactly is it? Franchising is a business system in which the owner (franchisor) grants another entrepreneur (franchisee) the right to use its brand, business model and operational support in exchange for license fees and/or other fees. Contrary to common knowledge, this is not a 100-year-old invention. 100 years ago, the franchises were only popularized (something like energy attacks - they were already there before the DB era, but most of us associate them with the comic book series by Akira Toriyama). This system has been known for about 500 years. Today, we associate franchises primarily with pop culture - Star Wars, Harry Potter, Pokemon, Dragon Ball, MCU, mainly because their owners do not let us forget about them.
Now that we have the definition, we need to explain the second, equally important issue. Corporations have us in the darkest corners of their asses. If they could, they would deceive us as much as possible. The Japanese don't even pretend to treat their customers like... Hmm, I'm looking for a strong enough but not vulgar word... Oh, I have, Japanese corporations often treat Japanese customers like suckers. They rightly believe that content production is expensive and its refinement requires time and resources. Moreover, in some cases, not only them. Contrary to how the Japanese would like to see themselves, many products with banners from well-known brands (usually anime) are of poor or at best average quality. Battle shounen, games based on famous brands. The Americans, on the other hand, opted for a different tactic, i.e. pragmatism. They create an optimal product that fulfills its most important tasks at an optimal price. High enough to earn, low enough for poorer people to afford it. This is one of their contributions to the development of our science, culture and standard of living. I mean relatively modern times, because it is worth remembering that Japan has been producing garbage for a long time, just like the Chinese did in our lifetime. Evidence - one of the Back to the Future movies, where the doctor talks directly about "Japanese trash".
Both American and Japanese corporations are guided by cynicism and cold calculation. They also know that most customers are humble calves who can accept many things. Does this mean they treat all products this way? No, corporations also want to offer ambitious products so as not to be perceived in the eyes of customers and shareholders as a company that produces only simple products. Awards are also important because you can be proud of them. Simple examples: The Irishman by Martin Scorsese and the Polish film Cold War. Netflix used to invest a lot of money, sometimes overpaying, as in the case of a film by a cult director, in such works.
Since I was inspired by SW, I will devote one paragraph to this franchise. My attitude towards the work of George Lucas (and really Lucas, Coppola, Scorsese and Spielberg) has not changed since the last text about The Last Hope. I loved this universe as a child, and today it doesn't evoke any emotions in me. There are several reasons, but the most important is that even watching the old trilogy has become boring for me. That said, my opinion doesn't really matter. SW achieved commercial success. Contrary to what many critics, including myself, claim, KK contributed to the increase in the popularity of Star Wars. Of course, there were other factors, such as a long drought, but it was during her reign that the brand grew and received a lot of new content. The numbers don't lie. And most importantly, thanks to her, SW came back. George Lucas made movies and made a fortune from SW toys and items.
Could it be better? Absolutely, I haven't changed my mind about the new trilogy and its outstanding underdevelopment. I'm not a fan of these poor series + I appreciate the successful ones. It pisses me off that KK and Disney didn't use the potential of this universe. However, I would like to remind you that it was George Lucas who blessed KK as his successor and Disney had nothing to say about it. And if you accuse KK of this, if you don't want to look like a hypocrite, you should accuse Lucas of the same thing. Lucas' films are underdeveloped in many respects, check. Ignoring TNH, the film provided him with such profits that he did not have to devote time and resources to tryhard in terms of script, set design, direction of the series, sharing money with actors. True, I often say that a good artist is a hungry artist, but everything has two sides to the coin. I know this because I try to create things myself and instead of focusing on improving and coming up with better ideas, I have to focus on other things. George Lucas also had unsuccessful productions, check. The middle trilogy, episodes I - III, are so full of holes that memes about them were created after the premiere. I don't want to dig into the anthill even more, but the first trilogy wasn't a showcase of Lucas' screenwriting skills either. Moreover, if it weren't for the corrections of other scriptwriters and other directors (the iconic Empires Strikes Back!), SW would probably not have achieved success. I'm not mentioning the underutilization of the potential, because it was initiated by Lucas himself.
Not to end too negatively... Is there a way to somehow deal with corporations (while they are so "poor" that we can still achieve microscopic or, situationally, greater success) with corporations? Yes. We must vote with our wallets and express our opinions loudly. True, grifting and playing on emotions is bad, but an extremely positive approach is even worse. Why? Because when we have negative feedback, we receive specific information more often. It's best to be honest about the pros and cons, but you know how it is. We are only human and we are driven by emotions and the desire for profit. Light gripping is also good, after all, nothing teaches you better than pain or discomfort. At least as long as he doesn't capitalize on hate or play on negative emotions. Even though I value directness and calling things by their name without hiding behind the cover of self-censorship, I understood the damage resulting from excessive fanaticism on this topic. I also know that you should not get attached to franchises, because they are only a resource for companies and corporations. While creators may have an emotional attitude to their work, companies only look at Excel. They only look for answers to why the franchise isn't working when the data in Excel doesn't match.
https://www.investopedia.com/articles/investing/102215/why-star-wars-franchise-so-valuable.asp
https://analythical.com/blog/star-wars-franchise-success
https://www.statista.com/statistics/792490/top-grossing-pg-13-movies/
https://www.pepsi-colacollectorsclub.com/pepsi-ads---1900-s-1920-s.html
https://www.educba.com/corporation-examples/
https://blog.btrax.com/japanese-brands-logos/
Wczorajsza informacja o opuszczeniu Lucas Arts przez Kathleen Kennedy sprawiła, że nabrałem ochoty na napisanie tekstu o tej tematyce. Każdy z nas ma zapewne co najmniej jedną franczyzę, którą darzy ciepłymi uczuciami. Seria książek, gier, anime, filmów... Mamy szeroki wybór, a to tylko popkultura. Pamiętam jak bylem jeszcze dzieckiem, wtedy po raz pierwszy usłyszałem krytykę względem franczyz. Wtedy nie rozumiałem tej krytyki. Zacząłem ją rozumieć około 15 lat temu, ale nawet dzisiaj potrafię się złapać w haczyk korporacji. Nie dziwię się, techniki marketingowe są tak perfidne, że nie da się nie wpaść w ich sidła. Nawet mimo faktu znajomości i rozpoznawania "kodu Matrixa".
Czym to właściwie jest? Franchising to system prowadzenia działalności gospodarczej, w którym właściciel (franczyzodawca) udziela innemu przedsiębiorcy (franczyzobiorcy) prawa do korzystania z jego marki, modelu biznesowego oraz wsparcia operacyjnego w zamian za opłaty licencyjne i / lub inne opłaty. Wbrew powszechnej wiedzy, nie jest to wymysł sprzed 100 lat. 100 lat temu franczyzy jedynie zostały spopularyzowane (coś jak ataki energetyczne - były już przed erą DB, ale większość z nas kojarzy je z serią komiksów autorstwa Akiry Toriyamy). System ten jest znany już od około 500 lat. Dzisiaj kojarzymy franczyzy przede wszystkim z popkulturą - Star Wars, Harry Potter, Pokemon, Dragon Ball, MCU, głównie z uwagi na to, że ich właściciele nie pozwalają nam o nich zapomnieć.
Skoro definicję mamy za sobą, to należy wyjaśnić drugą, równie ważną kwestię. Korporacje mają nas w najciemniejszych zakamarkach swoich dup. Gdyby tylko mogli, oszukiwaliby nas jak się tylko da. Japończycy nawet nie udają, że traktują swoich klientów, jak... Hm, szukam odpowiednio mocnego, ale nie wulgarnego słowa... O, mam, Japońskie korporacje często traktują Japońskich klientów jak frajerów. Słusznie uważają, że produkcja contentu jest droga i jego dopracowanie wymaga czasu oraz zasobów. Zresztą, w niektórych przypadkach nie tylko ich. Wbrew temu jak Japończycy chcieliby się widzieć, wiele produktów z banderolą znanej marki (zazwyczaj anime) są kiepskiej lub co najwyżej przeciętnej jakości. Battle shouneny, gry oparte na znanych markach. Amerykanie z kolei postawili na inną taktyką, czyli pragmatyzm. Tworzą optymalny produkt, który spełnia swoje najważniejsze zadania za optymalną cenę. Na tyle wysoką by zarobić, na tyle niską, by biedniejsi mogli sobie na to pozwolić. Jest to jeden z ich wkładów w rozwój naszej nauki, kultury, poziomu życia. Mam na myśli w miarę współczesne czasy, bo warto pamiętać, że Japonia przez długi czas produkowała śmieci, tak jak Chińczycy za naszego życia. Dowód - jeden z filmów Back to the Future, gdzie doktor mówi wprost o "Japońskiej tandecie".
Zarówno Amerykańskie, jak i Japońskie korporacje kierują się cynizmem i chłodną kalkulacją. Wiedzą też, że większość klientów to pokorne cielęta, które są w stanie przyjąć wiele rzeczy. Czy to znaczy, że traktują tak wszystkie produkty? Nie, korporacje chcą mieć w swojej ofercie również ambitne produkty, by nie uchodzić w oczach klientów i akcjonariuszy za firmę, która produkuje wyłącznie proste produkcje. Nagrody też nie są bez znaczenia, bo można się nimi pochwalić. Proste przykłady: Irlandczyk Martina Scorsese oraz Polski film Zimna Wojna. Netflix swego czasu inwestował naprawdę duże pieniądze, niekiedy przepłacając jak w przypadku filmu kultowego reżysera, w takie dzieła.
W związku z tym, że zainspirowało mnie SW, poświęcę jeden akapit tej franczyzie. Mój stosunek do dzieła George'a Lucasa (a tak naprawdę Lucasa, Coppoli, Scorsese i Spielberga) nie zmienił się od ostatniego tekstu o The Last Hope. Jako dziecko uwielbiałem to uniwersum, a dzisiaj nie wywołuje we mnie jakichkolwiek emocji. Powodów jest kilka, ale najważniejszym jest to, że nawet oglądanie starej trylogii stało się dla mnie nudne. To powiedziawszy, moja opinia nie ma większego znaczenia. SW osiągnęło komercyjny sukces. Wbrew temu co twierdzi wielu krytyków, w tym ja, KK przyczyniła się do wzrostu popularności Star Wars. Oczywiście, były też inne czynniki, tak jak np. długi okres posuchy, ale to za jej rządów marka urosła i dostała dużo nowego contentu. Liczby nie kłamią.
No i co najważniejsze, to dzięki niej SW wróciło. George Lucas zrobił filmy i zarabiał majątek na zabawkach i przedmiotach związanych z SW.
Czy mogło być lepiej? Jak najbardziej, nie zmieniłem zdania na temat nowej trylogii i jej wybitnego niedopracowania. Nie jestem fanem tych marnych seriali + doceniam te udane. Wkurza mnie fakt, że KK i Disney nie wykorzystali potencjału tkwiącego w tym uniwersum. Pragnę jednak przypomnieć, że to George Lucas pobłogosławił KK na swoją następczynię i Disney nie miał nic do gadania w tym temacie. No i jeżeli zarzucacie to KK, to jeśli nie chcecie wyjść na hipokrytów, powinniście to samo zarzucić Lucasowi. Filmy Lucasa są niedopracowane pod wieloma względami, check. Pomijam TNH, film zapewnił mu takie zyski, że nie musiał poświęcać czasu i zasobów na tryhard w kwestii scenariusza, scenografii, kierunku serii, dzielenia się pieniędzmi z aktorami. Fakt, często mówię, że dobry artysta, to głodny artysta, ale wszystko ma dwie strony medalu. Wiem to, bo sam próbuję tworzyć rzeczy i zamiast skupić się na poprawie, wymyślaniu lepszych pomysłów, muszę zająć się innymi kwestiami. George Lucas też miał na swoim koncie nieudane produkcje, check. Środkowa trylogia, epizody I - III są tak dziurawe, że już po premierze powstawały memy na ich temat. Nie chcę wtykać kija w mrowisko jeszcze bardziej, ale pierwsza trylogia też nie była popisem umiejętności scenariopisarskich Lucasa. Co więcej, gdyby nie poprawki innych scenarzystów oraz inni reżyserzy (kultowe Empires Strikes Back!), SW raczej nie osiągnęłoby sukcesu. O niewykorzystaniu potencjału nie wspominam, bo to zapoczątkował sam Lucas.
Żeby nie kończyć zbyt negatywnie... Czy jest sposób by jakoś sobie poradzić (póki są na tyle "biedne", że jeszcze możemy osiągnąć mikroskopijny lub sytuacyjnie, większy sukces) z korporacjami? Tak. Musimy głosować portfelami oraz głośno wyrażać naszą opinię. Fakt, grifting i gra na emocjach jest zła, niemniej ekstremalnie pozytywne podejście, jest jeszcze gorsze. Czemu? Bo mając negatywny feedback, częściej dostajemy konkretną informację. Najlepiej jest powiedzieć uczciwie o wadach i zaletach, ale wiecie jak to jest. Jesteśmy tylko ludźmi i kierują nami emocje oraz chęć zysku. Lekki grifting też jest dobry, w końcu nic tak nie uczy jak ból albo poczucie dyskomfortu. Przynajmniej tak długo, dopóki nie kapitalizuje hate'u oraz nie gra na negatywnych emocjach. Mimo że cenię sobie bezpośredniość oraz nazywanie rzeczy po imieniu bez chowania się pod klosz autocenzury, to zrozumiałem szkody wynikające z przesadnego fanatyzmu w tym temacie. Wiem też, że nie należy się przywiązywać do franczyz, bo to jest tylko zasób dla firm i korporacji. O ile twórcy mogą mieć emocjonalny stosunek do swojej pracy, o tyle firmy patrzą tylko na Excela. Szukają odpowiedzi na to, czemu franczyza nie działa, tylko wtedy gdy dane w Excelu im się nie zgadzają.
https://www.investopedia.com/articles/investing/102215/why-star-wars-franchise-so-valuable.asp
https://analythical.com/blog/star-wars-franchise-success
https://www.statista.com/statistics/792490/top-grossing-pg-13-movies/
https://www.pepsi-colacollectorsclub.com/pepsi-ads---1900-s-1920-s.html
Congratulations @herosik! You have completed the following achievement on the Hive blockchain And have been rewarded with New badge(s)
Your next target is to reach 80000 upvotes.
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPCheck out our last posts: