On Üçleri Hiç Sevmem Zaten | #trliste 15 Günlük Serüven Gün #13
Herkese selamm! Nasıl bir giriş yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Modum da aşırı düşük olduğu için bodoslama gireyim dedim. Doğru mu yaptım bilmiyorum ama bazen böyle oluyor. Hayat böyle işte bir dur bir vur diye ilerliyor. Şu an bana vurduğu dakikalardayız 😀. Arka planda grupça hazırladığımız “Haketmeyen Bir Kişiye Çok Değer Verdim” isimli müzik listesi çalıyor. Hatta çalan şarkı da Gülden Karaböcek - Sevsen Ne Olurdu. Anladığınız üzere aşk hayatım soğuk, yağmurlu hatta karlı bir kış mevsimini geçiriyor. Şu an gerçekten çok zor yazıyorum ve ne yazdığımı da bilmiyorum. Serüven postum yine bir gün gecikti. Bu aralar biraz fazla salladım galiba. Serüven organizatörü olarak benim bu tip bir davranış sergilemem ne kadar doğru bilmiyorum. Ama oldu bir kere yapacak bir şey yok.
Setlistte Bergen’e geçiş yapıp kendimi biraz daha mahvettikten sonra günün konusuna girebiliriz artık. Bugün on üçüncü günün postunu yayınlamak için buradayım. Biraz gündem değerlendirmesi yapacağız. Biliyorum serüven postlarım hep bu ayarda gidiyor. Ama gerçekten tesadüf. Aslında serüven için düşündüğüm post serisi çok daha farklıydı. Ama birden gün ya da hafta değerlendirmelerine evrildi. Fotoğraf sıkıntısı falan da çekmiyorum ama bu aralar gerçekten stresliydim ve yazmak, biraz da olsa anlatmak iyi geliyor.
Anlatmak gerçekten iyi geliyor. Dün Mehmet ve Aleyna ile buluştum buna gerçekten ihtiyacım varmış. Hem Mehmetle ilk karşılaşmamda ağlamaya başladım hem de Aleyna ile. Biraz hassas bir dönem geçiriyorum bu yüzden ağlamaya çok meyilliyim. Keşke bu kadar duygusal olmasaydım. Lisedeki travmatik ve duygusuz kişiliğimi çok özlüyorum gerçekten. O zamanki çocukluğumla her şeye göğüs germeye çalışırdım ve kuyruğu her zaman dik tutardım. Şimdi hiç öyle değilim. O zamanlar bastırdığım şeyler şimdi ortaya çıkıyor ve ben en ufak bir şeyde yelkenleri suya indiriyorum. Aslında bu aşamayacağım bir şey değil ama ilk birkaç gün çok zorlanıyor olmam normal bence. Sonuçta 4 ay boyunca geçirdiğim bir süreç henüz bitti ve bu biraz da alışkanlık haline gelmişti. Alışkanlıklardan vazgeçmek kolay olmuyor ama bunu da en kısa sürede atlatacağım. Geçen sene yaşadığım ve tam 6 ay süren o depresyon günlerime yeniden geri dönemem. Ne iki doktorum ne arkadaşlarım ne de ailem beni bu durumdan kurtarma konusunda başarılı olamamıştı. Sonunda yine ben bir şeyleri başardım ve kurtuldum. Ama gerçekten hayatımın en karanlık günleriydi. Tekrar yaşamak istemiyorum. Zaten hayatımdaki kimseye yeniden bunu yapmaya hakkım yok. Aşkımdan ölsem de bu böyle. Kendimi korumak zorundayım. Çünkü gerçekten benden bir tane daha yok.
Aslında evden hiç çıkasım yoktu. Ama belki anlatırsam iyi gelir diye düşündüm. Biraz anlatsam biraz ağlasam gerçekten enerjimi atabilirdim. Nitekim de öyle oldu. Bir yerden sonra ağlamam da kesildi. Sanırım durumu kabullenmeye başladım. Kabullenmek zorunda kalmak çok acı ama ilk basamak da durumu kabullenmekten geçiyor. Yapmak zorundayım. Her neyse buluştuk ve Yeşilköy’de arada bir gittiğimiz bir Starbucks var. Oraya gittik. Bu mekana her gittiğimizde ben ağlıyorum. Artık önünden bile geçmesem iyi olacak 😀. Moral olsun diye bu sefer Americano içmedim. Aslında bizim kederlenme kahvemiz Americano’dur. Kafam çok karışıktı. “Yusuf sen seç. Ne istersen onu yapalım.” dediler. Sahile inip bira mı içsek yoksa kahve mi içsek derken kendimi Starbucks’da buldum. Çilekli yeni bir kahve çıkmış. Hemen onu deneme kararı aldım. Şekere her zamankinden daha çok ihtiyacım var. Depresif hissettiğimde ya çok yiyorum ya da hiç yemiyorum. Şu an şansıma hiç yemediğim bir dönemdeyim. İki günde sadece bir tabak makarna yedim. Bugün üçüncü gün saat 13:42. Hala bir şey yemedim. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Ama Bihter’i aşıya götürmem gerekiyor. Sanırım bu yazı bittikten sonra bana veteriner yolları gözüküyor.
Arkadaşlarım acıktığı için yemek yemeye karar verdik. Yeşilköy’e gelmişken La Zilla’ya gitmesek olmazdı. Aslında farklı ve güzel mekanlar da var. Ama La Zilla çeşit bakımından birçok şeyi içeriyor. Ne isterseniz var yani. O yüzden ilk tercihimiz burası oldu. Hem Mehmet ile buraya ilk gelişimizdi. Biz çok geliyoruz ama o hiç gelmemişti. Değişiklik oldu.
Çok fazla yemek yiyesim yoktu. Aslında La Zilla’ya gelmek isteme sebebim de buydu. Hafif bir şeyler yer geçiştiririm diye düşünmüştüm. Öyle de oldu. Tavuklu Fettucini sipariş ettim. Kremalı olmasına rağmen hafifti, midemi bulandırmadı. Boş mideye kremalı şeyler hücüm edince bazen mide bulantısı gibi şeyler yaşanabiliyor. Belki de aç olduğum için bunu hissetmedim bilmiyorum.
Biraz daha sohbet ettikten sonra dağıldık. Bir yere kadar Mehmet ile birlikteydik. Sonra onunla da yollarımız ayrıldı. Asıl savaş yalnız kaldıktan sonra başlıyordu. Ama beklediğim kadar kötü olmadı. En azından gece hiç ağlamadım. Bu da bir şeydir diye düşündüm.
Eve dönerken metrobüs aktarması yaptım ve aktarma yaptığım yerin Küçükçekmece Gölü’ne kıyısı vardı. Böyle bir gün batımı manzarası yakaladım. Herkesin sevdikleriyle böyle bir manzarayı izlemesini dilerim.
Evet on üçüncü gün yazısı biraz tatsız oldu farkındayım. On üçleri hiç sevmem zaten. Toplumun çoğunluğunda olduğu gibi bana da uğursuzluğu çağrıştırır. Her neyse bu kadar yeterli. Serüvenin son gününde görüşmek üzere. Yapabiliyorsanız kendinize iyi bakın. Hoşça Kalın!
For the best experience view this post on Liketu
Oraya gittiğimizin üzerinden 21 gün mü geçmiş gerçekten? Ne kadar da uzun bir süre. San Sebastian' ı hala unutamadım. 😋😋😋😋😋😋
Ya sen nie benimle muhatap oluyosun hayırdırrrr?????
Gıdığım büyüyor kilo alıyorum Yusuf nolur yardım et bana 😅🤣
Posted via D.Buzz
Makarna yemiceksin pilav yemiceksin siyez bulguru da yemiceksin
Yemiyorum zaten ama yine de şişiyorum 😹
Strawberries and cream? havent had that drink in years. kinda craving it a bit now though!
Yes, it's a really tempting taste 🌸.
Yay! 🤗
Your content has been boosted with Ecency Points, by @princeofbeyhive.
Use Ecency daily to boost your growth on platform!
Support Ecency
Vote for new Proposal
Delegate HP and earn more