Merhabalar efenim!
Hello everyone!
Bugünkü yazımda sizlerle son yaptığım bir resmi paylaşmak istedim. Geçtiğimiz haftalarda işin verdiği burukluk bende büyük bir boşluk yaratırken, düşüncelerimin yoğunluğu arasından ilham perilerinin kulağıma fısıldamalarını duyuverdim. Normalde resim yaparken pek sıkılıyorum ama bu sefer kafamı dağıtmak için vazgeçilmez bir opsiyon oldu bu benim için.
In today's post, I wanted to share with you a drawing I've recently completed. Over the past few weeks, the somberness of work created a vast emptiness within me, but amidst the intensity of my thoughts, I suddenly heard the whispers of the muses of inspiration. Normally, I get quite bored while drawing, but this time it became an indispensable option for clearing my mind.
Öncelikle ne çizsem diye düşünmeye başladım. Yaklaşık 7 sene New York şehrinde yaşadığım için oraya dair bir şey olmasını istedim evde. Rafta uzun süredir duran toz tutmuş çerçeve de çaktırmadan bana göz kırpıyordu. Ne zaman benim içimdeki boşluğu dolduracaksın dercesine. Çerçevenin içini doldurmak belki de kendi içimde olan boşluğu da doldurmaya yardımcı olacaktı. Bu düşünceler arasında dolaşırken başladım yapmaya resmimi.
Firstly, I pondered what to draw. Having lived in New York City for about 7 years, I wanted something in my home that reminded me of that place. A dusty frame that had been sitting on the shelf for a long time was also winking at me, as if to say, "When will you fill the emptiness inside of me?" Perhaps filling the inside of the frame would help fill the void within me as well. Amidst these thoughts, I began to draw my picture.
Eskisimiz hazır. Edward Hopper'ın da dediği gibi, eğer sözlerle ifade edebilseydim resim yapmam için bir sebep olmazdı./
Our sketch is ready. As Edward Hopper said, if I could say it in words, there would be no reason to paint.
Önce sulu boya mı yapsam diye düşündüm fakat sonrasında kara kalem çalışması yapmaya karar verdim. Haliyle de sulu boya kagıdına başlamış oldum bir kere. Sulu boya kağıtlarının en büyük özelliği boyanın emilimini ve yayılımını optimize edecek şekilde dizayn edilmeleridir. Bu nedenden dolayı da kara kalem için çok da elverişli bir ortam sunmuyor fakat resmi yaparken katmanlar arasında oluşan ufak boşlukları görmek beni memnun etti. Kullandığım sulu boya kağıdı biraz sert ve kalın olduğundan dolayı daha bir yoğun dokuya sahip. Bu genelde çeşitli desen efekleri yaratmak için çok uygun oluyor. Kara kalem çalışmasında da bu efektlerin oluşabileceğini düşünmemiştim açıkcası.
At first, I considered doing a watercolor but then decided to do a graphite pencil drawing instead. Naturally, I had already begun working on watercolor paper. The greatest feature of watercolor papers is their design to optimize the absorption and dispersion of the paint. For this reason, they do not provide the most conducive environment for graphite pencil, but seeing the small gaps that formed between layers as I worked on the drawing pleased me. The watercolor paper I used was somewhat stiff and thick, which gave it a more intense texture. This is generally very suitable for creating various pattern effects. Frankly, I hadn't thought that these effects could also occur in graphite pencil work.
Adım 2. Sağda en yakın görünen binaların detaylarını eklemeye başladık. O zaman bir özlü söz daha ekleyelim. Vincent Van Gogh resim yapmayı düşlediğini, sonra da düşlediğinin resmini yaptığını söylemiş./
Step 2. We started adding details to the buildings that appear closest on the right. Let's add another quote at this point. Vincent Van Gogh said that he dreams of painting, and then he paints his dream.
Detayları eklemek biraz yorucu ama kafamı çok iyi dağıttığından dolayı beni yormadı açıkcası. Resmi bu sathada bitirmeyi ve yarın devam etmeyi düşünürken bir anda bitirme isteği geldi. Bu yeni gelen şevkle daha fazla detay eklemeye başlayacaktım. Ama ondan önce tekrardan bir sarı ışık altında nasıl gözüktüğünü kontrol ettim. Beni memnun ederse de bitirmek hedefimdi ki sarı ışık altında da mahçup olmadım. Yaptığım resimlere bakan kişiler genelde psikolojik durumumla alakalı yorumlar yapıyorlar. Genelde resim yapmam için belli bir şey olmuş olması gerekiyor ama hayatımda yaşadıklarım hatları, çizgileri, renkleri ve lokasyonu etkiliyor. Fakat ruhsal durumumun tam tersine bir şekilde etkiliyor. Sıkıntılı bir dönemimde canlı renkler, neşeli bir anımda buhran bir tablo yaptığım çok oluyor.
Adding details was somewhat exhausting, but it didn't tire me out since it was a great distraction. Just when I was thinking about finishing the drawing at this stage and continuing tomorrow, I suddenly felt the urge to complete it. With this newfound enthusiasm, I was about to add even more details. But before that, I checked again how it looked under a yellow light. My goal was to be satisfied with it to the extent that I wouldn't be embarrassed under yellow light, and indeed, I wasn't. People who look at my paintings usually make comments related to my psychological state. Generally, there must be something specific that triggers my desire to paint, but the experiences in my life affect the lines, colors, and locations in my work, yet in a way that's contrary to my mental state. During troubled times, I often use vibrant colors, and in joyful moments, I might create a painting that's more somber.
Evdeki ışıklarım loş olduğu için eskize tekrardan sarı ışık altında bakmak benim için önemliydi. Bu testi de kolayca geçti neyse ki. / Since the lights at home are dim, it was important for me to review the sketch under yellow light again. Fortunately, it easily passed this test as well.
Son rötüşları da attıktan sonra bir resim daha çektim. Çerçeve heyecanla beni bekliyordu. Öncesinde duvara bir çivi çaktım ve üst kata çıkan merdivenin hemen başlangıcına asma kararı verdim resmimi. Son halini de aşağıda paylaşıyorum.
After applying the final touches, I took another picture of the painting. The frame was eagerly waiting for me. I had previously hammered a nail into the wall and decided to hang my painting at the very start of the staircase leading upstairs. I'm sharing its final drawing below.
Hazır! Ready!
Duvara astıktan sonra da ufak bir mutluluk sardı içimi. Çerçeve de ben de içimizdeki boşluğu az da olsa doldurmuştuk. Okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Nice yazılarda görüşmek üzere!
After hanging it on the wall, a small sense of happiness enveloped me. Both the frame and I had managed to fill the emptiness inside us, even if just a little. Thank you very much for reading. Looking forward to seeing you in future posts!
Sanat, ruhun üzerindeki günlük yaşamın tozunu alıp götürür. / Art washes away from the soul the dust of everyday life. ~Pablo Picasso
Saygılar
@steinhammer