I still have to go to Yannawa temple to feed some stray cats. Sometimes I had to skip a day as the rain just poured down like crazy. The following day I would be very anxious to see how these cars were doing. I was specially worried about the lonely grey kitten, the young pregnant cat and my favourite timid cat hiding under the roof. I hoped that they would be well fed by the monks. But whenever I turned up later than my usual routine, I found these cats much thinner and ate the food in hungry panic.
The grey kitten and younger cats would run to greet me as soon as they recognised my walking stride around the car park. As soon as I made my usual calling sound, all the other cats would come of their hiding places. The grey kitten surprised me by running at full speed to see me and meowing loudly about being very hungry. Evidently he didn’t had anything to eat for a few days so he looked quite thin.
Some older cats were so desperately hungry that they walked across from the other side of the temple to eat the unfinished food. I couldn’t get too close to these old and well battered cats with many scares on their faces. They would walked slowly back to their hiding places after their meal. I have my regular circle of young friendly cats: Julia who is heavily pregnant and Tommy her brother. Grey kitten who always hides under pickup truck. ‘Turtle’ who is the first to spot me from twenty meters away and he has problems with his voice; he could never meow properly.
Then there is this black old loner cat who hides inside the old temple where some renovation is taking place. So, I have no idea how she could find a quiet place to sleep during the day. She would do the amazing act of squeezing herself through the metal gate to ask for some food. She’s a very strange cat who seems very defensive towards the young cats but she would allow me to touch her and lifting her around. She eats very little and she always comes out to see me whenever she hears my voice.
My favourite cat, Samsi is extremely timid and a loner with a new mysterious hiding place under the roof of the restrooms. People were quite surprised by me calling out for Samsi in front of the restroom loudly. They thought I was calling for a person and shook their heads when I told them that I was calling for a cat. It would take about five minutes of shouting loudly his name. Then, I would hear his soft meowing from under the roof.
This cat could never get fat. He could go without any food for four days! I could tell that he was waiting for my feeding. I am concerned that he may stop hunting for survival; this is an amazing cat who never used his claws on me whenever I have to pick him from high ledges to help him down on the ground. He tried so hard not to point his claws towards me while being afraid of falling down. This reminded me of my big cat, Joan who was once rescued by me from the top of a tree. I could ask him to trust me that I wouldn’t let him go while pulling him down onto my head and shoulders so that I could get him down to more sturdy branches.
Samsi seems to trust me completely and always knows when I have to tiptoe away from him after spending some twenty minutes with him. He used to look at me like a small child being left alone in a car park. But I had a good talk with him and tell him to be strong. Luckily he has learned to accept the fact of real life struggle for survival. I will continue to feed these cats who have now become very friendly to me. I just hope that the monks would regularly feed these temple cats with plenty of cat food.
เราพยายามไปเลี้ยงแมวเร่ร่อนที่วัดทุกสามวัน แต่บางวันฝนตกหนักมาก จนเราต้องคอยวันต่อไปจึงค่อยไปวัด. เราคิดว่าแมวคงแย่แน่เพราะแมวคงรอเรา เราก็ได้แต่หวังว่าพระที่มีหน้าที่เลี้ยงอาหารแมวคงทำหน้าที่อย่างดี เวลาเราไปถึงที่นั่น เราจะไม่เห็นแมวเลยสักตัว ทุกอย่างเงียบเหงามาก แต่พอเราเรียกแมวเท่านั้น. แมวเริ่มออกมาจากที่หลบภัย วิ่งออกมาหาเราด้วยความดีใจ แมวจะมาพันขาจนเราเกือบเหยียบแมว พวกแมวจะบ่นให้ฟังว่าหิวมาก ไม่ได้กินอาหารมาหลายวันแล้ว พอเราเทอาหารให้แมว แต่ละตัวต่างกินแบบหิวโหยจนติดคอ เราสงสัยว่าทำไมแมวบางตัวจึงผอมโกรกกว่าบางตัว
เราเริ่มรู้วิถีชีวิตของแมวมากขึ้น ลูกแมวสีเทาจะวิ่งออกมาจากที่ซ่อนตัว และวิ่งเร็วมากสุดๆ เพื่อมาขออาหารแมวและ ร้องเรียนว่าหิวมาก มันคงอดอาหารมาหลายวัน กระเพราะของมันแบนมาก มันกินเร็วไปจนอาหารติดคอ เราต้องบอกให้มันใจเย็นๆ แมวสีกละอีกตัวก็เป็นแมวที่จำเราแม่นมาก มันจะวิ่งมาหาเราจากระยะยี่สิบเมตรทีเดียว เราก็แจกอาหารแมวเป็นสามจุด เราต้องไปเดินหาแมวที่ซ่อนตามกระถางต้นไม้ที่บริเวณท่าน้ำด้วย เราเคยเจอลูกแมวสองตัวแถวนั้น
เราก็ต้องไปให้อาหารแมวที่สันโดษตัวหนึ่งที่ซ่อนอยู่แถวโบสถ์เก่า ตัวนี้เงียบมาก ไม่ค่อยยอมพูดเลยแต่ใจดีกับเรามาก มันเชื่องมากแม้ว่าจะขู่แมวตัวอื่นตลอด มันคงกลัวโดนแมววัยรุ่นรุมเล่นงาน แล้วเราก็ต้องไปหาเจ้าสามสี มันหาที่ซ่อนใหม่แถวใต้หลังคาห้องน้ำ เราก็ไปยืนตะโกนเรียกสามสีที่นั่น คนเดินผ่านมาคิดว่าเราเรียกคนในห้องน้ำ สามสีเป็นแมวที่นิสัยดีมาก แสนรู้และอ่อนโยนมาก มันไม่เคยใช้เล็บจิกเราเลย แม้ว่ามันจะกลัวมากๆ เวลาที่เราต้องช่วยมันลงมา จากขอบกำแพงสูงๆ. เราพยายามคุยกับสามสีให้ไว้ใจเรา เราไม่ปล่อยให้มันตกจากกำแพง สามสีผอมมาก ตัวเบามากกว่าลูกแมวบางตัว. มันไม่ค่อยออกล่าอาหารเพื่อความอยู่รอดเท่าไร เราก็หวังว่าพระที่คอยให้อาหารแมว จะทำหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ เราจะพยายามไปเลี้ยงอาหารแมวที่วัดสัปดาห์ละสองครั้งต่อไป เราคิดว่าแมวบางตัวคงคอยเราแทบทุกวัน ชีวิตจริงมันเป็นอะไรที่โหดร้ายมาก สำหรับทั้งคนและแมวที่ไม่มีใครให้พึ่งพิงในยามยาก เราก็หวังว่าคนจะมีเมตตา เพราะเมตตาเป็นเครื่องค้ำจุนโลก
Wishing you peace, good health and prosperity.
Stay strong and cheerful.
I’m so happy you are helping the strays survive. 😻
Blessings and be well.
Thanks so much for your appreciation. Sorry for late reply, I was very busy!
Have a nice day.
Am so glad the kitties have you to care for them... Our community cats (what are strays in other places are usually fed by the community so that's what I call them) here are luckier - many people care for them, with food and pets - some cats actually look for pets more than even food!
I just wish more monks would look after these stray cats personally! But they are too self-absorb to notice the needs of these cats!