At long last, I arrived at the railway station on a hot but cloudy day in Nongkhai. The fear arisen from seversl new clusters of people tested positive with COVID meant that there was a serious effort to check passengers’ temperatures. There were less than ten passengers on the train so the line was very short. My tuk-tuk driver was waiting for me. We had a chat about how quiet the town has become and how most of the hotels were all in financial troubles. I had to stop at my regular street food stall to get some grilled mackerels for my cats and Thai snacks for my gardener. The green scenery along the way did a lot of good for my mind; the brain started to unwind and slow down. I could feel more relaxed and all the hidden tensions slowly melted away. I could feel the fresh warm air and sunshine; the horizon was crowded with green tree tops. I was very relieved when we arrived at the house at the end of the dirt road. I could see one cat sitting on the drive way but he jumped into the bush as soon as he heard the engine noises.
After we put all my luggage and bags on the veranda, the cat called Joan who was keeping an eye on our activities started to slowly come towards the house. The driver left our house and I started to unpack; that’s when Joan came up to greet me. The other cat, Kwan, must have been sleeping somewhere safe in her hiding place. Kwan came up to see me after about an hour, she probably heard my voice while I was chatting with my gardener. Kwan did her usual meowing for almost ten minutes; she was crying or complaining loudly about her life without grilled mackerels for three weeks. She was very expressive with her emotions and feelings. It was amazing to hear her meowing nonstop for ten minutes; this has become a greeting ritual. I had to acquiesce her complaints and stories. She would follow me while meowing all the while until I sat down and gave her a massage. Joan would just sit quietly on the kitchen floor watching me loading grocery inside the fridge. These two cats were acting more like dogs to me these days. They loved being taken for walks in the banana gloves and playing hide-and-seek with me chasing them around.
I had to apologise to these orange cats for neglecting them too long and I had to explain all the reasons for my absence. They decided to forgive me after I gave them some cat snacks. After our meeting ritual, they went to sleep at their favourite spot by the East window. They seemed to sleep very deeply on top of the cat table; they knew they were safe and secured inside the house. I loved to take photos of my cats sleeping so securely with the confidence of safety.
เราดีใจมากที่ได้เดินทางมาหาแมวตามความตั้งใจ หลังจากต้องคอยมาสามสัปดาห์ พอมีการค้นหากลุ่มคนที่อาจจะมีเชื้อโควิทำได้หลายแห่ง ก็ทำให้การล็อกดาวน์คืบคลานไปหลายแห่ง การเดินทางก็ลำบากมากขึ้นตามลำดับ เราต้องคอยจนความกลัวเรื่องการแพร่กระจายที่หนองคายทุเลาไปมาก จึงจะได้เดินทาง โชคดีที่เราสามารถหาคนรถมารับเราได้ที่สถานีรถไฟได้ ช่วงที่ผ่านมาคนกลัวติดโควิทมากจนตลาดปิด คนไม่ยอมเดินทาง สามล้อหยุดวิ่งกัน ช่วงนี้ค่อยดีขึ้นหน่อยมีคนเดินทาง คนขับสามล้อก็ออกมาหากินกันบ้างแล้ว เราก็แวะไปร้านขายส้มตำเจ้าเดิม เพื่อไปซื้อปลาทูย่างไปให้แมว และซื้อของกินเล่นไปฝากคนสวน แต่ก็ต้องไปแวะตลาดอยู่ดี ต้องซื้อไข่ไก่และขนมไปไว้ที่บ้านด้วย
เราเริ่มรู้สึกดีขึ้นมากเมื่อได้อากาศสดชื่นและเบาสบาย มองไปตามทางก็เห็นต้นไม้เขียวขจีตามริมทาง ไม่มีตึกระฟ้าไม่มีตึกสูงให้บาดสายตา รถสามล้อวิ่งไปเรื่อยตามทางถนนลูกรัง จนถึงบ้านสวนของเรา เราเห็นแมวส้มชื่อจอมนั่งอยู่หน้าบ้านราวกับมาคอยต้อนรับเรา แต่เสียงรถดังมากทำให้มันตื่นกลัว วิ่งไปซ่อนในพุ่มไม้ เราก็ช่วยกันขนของขึ้นบ้าน พอรถกลับออกไป เจ้าจอมจึงวิ่งมาหาเราบนบ้าน มันน่ารักมาก ร้องทักเราเพียงคำเดียวแล้วก็นั่งเฝ้าเราจัดของใส่ตู้เย็น เจ้าขวัญคงไปหาที่นอนเงียบๆหลังบ้าน สักพักใหญ่เจ้าขวัญก็วิ่งขึ้นบ้าน มาถึงก็ร้องแกมบ่นเรื่องต่างๆให้เราฟัง เพื่อขอความเห็นใจอยู่เกือบสิบนาที เจ้าขวัญเหมือนเด็กเล็กที่ชอบอ้อนผู้ใหญ่เลย เราดีใจมากที่แมวส้มยังจำเราได้ดี แม้จะไม่ได้เจอกันเกือบเดือน เราให้แมวกินขนมแมวนิดหน่อยแล้ว พอหายคิดถึงกัน แมวก็พากันไปนอนบนโต๊ะเดิมของพวกมัน เราชอบแอบถ่ายรูปแมวตอนกำลังนอนหลับสนิท ดูพวกแมวมีความสุขกับการนอนหลับลึกๆมาก พวกแมวคงรู้ว่ามีความปลอดภัยเต็มที่เวลานอนในบ้านที่มีเรานั่งอยู่ด้วย เราก็หวังว่าแมวส้มสองตัวคงมีความสุขและแข็งแรงปลอดภัย ในบ้านของเราตลอดไป
Yesterday I had to rescue a small brown lizard who had been brought up to the sitting room by Kwan. He was slightly injured in the back, Kwan bit him in the back. I released him into the bush hoping that he would survive the small wound. Also, last night I noticed a black scorpion laying on its back . My gardener thought it must have been one of the cats. Late afternoon, I noticed Joan staring up the small tree; he was making funny noises in his throat. I saw two small geckos hanging on the thin branches for dear life. Joan must have chased them up the small tree. I had to distract Joan so that those geckos had the time to escape. I saw one with its tail bitten off! I had no idea my cats could turn out to be very skillful hunters! Now I know they could probably survive on the wild and know how to find food. I would have to ask them to hunt for me if there were to be a global meltdown next year. I certainly hope and pray that some miracle will happen to mitigate the situation so that we could survive in reasonably good shape.
Wishing you peace, good health and prosperity.
Stay strong and cheerful.
Yay! 🤗
Your content has been boosted with Ecency Points, by @kaminchan.
Use Ecency daily to boost your growth on platform!
Support Ecency
Vote for Proposal
Delegate HP and earn more
Thank you very much for your boosting support!
Welcome back home ;)
Thank you! The two cats were very happy that they finally get grilled mackerels! Hahaha.
Such sweet orange friends!❤️
Yep! They are sweet most of the time!! But they do fight for the best sleeping spot from time to time!
Have a nice weekend.
I wondered if they hunted much...
No! They don’t hunt as a habit. They just got distracted by small moving animals on the wall or around the garden. It seems to be like playing a game! But I told them not to hunt birds and geckos. I did ask them to catch mice for me.