Please keep in mind that this is a English PLUS Turkish post. Thank you.
Lütfen bu postun hem Türkçe hem de İngilizce olduğunu aklınızda bulundurun. Teşekkürler.
A week ago, my heart was broken. It was something that happened every night years ago. Years ago, every night in front of the window, I used to leave my fingerprints on my glass as if they were the traces I wanted to leave on life while watching the tiny sparkling stars.
And I was broken again. For the first time in years. After the million things I was immune to, this one broke my million hearts. Yes, my million hearts. I was so stupid, to be honest I still am, I made the broken pieces whole from the pieces like starfish. I enlarged the rupture and made a heart. Whether it's a small or big piece.
I saw it myself in my own eyes, the extinction caused by the non-return of the given value.
I myself saw my fading stars again. I saw myself again how stupid I was… I saw my brother slipping from my hands in a photograph. The tangible proof hurts more. Again, I saw a proof of my stupidity in a photograph, which is not the years but the concrete existence. And again my heart broke from thinking. One by one, my eyelids, which opened with the disappointment of my heart, showed the evidence to my eyes.
Turns out I didn't want to see it. It was in my hands but I did not release the sparrow, one of the million of my heart that wanted to fly away. However, I wanted to be a home, a tree for the little sparrow. I wanted her to see me as I loved and valued her.
I asked for a lot.
The dark reflection I saw in my green eyes touched my heart but could not touch the wings of the sparrow. It couldn't smear its wings with its leaves, its smell of the house... The sparrow didn't want it and I forced it with my branches.
I was afraid to open my branches. I was afraid that the leaves I wrapped so that it won't get cold will fall off one by one...
I burned my broken pieces, one by one I threw them into the fire that I burned from my million hearts. My million hearts are not cold as I feared. The fire that I burned from them did not burn my hearts alive. My brain, which makes a pile of hearts, has already killed them. I just got it.
There's no need to be afraid. It didn't hurt as much as I used to. As it was broken a million times. My branches, whose leaves have fallen, withered and fell off chaotically. There is neither a home nor I. I'm sorry that it happens to me that I feared years ago. It will be a repeat of myself but I was really stupid. While pain reminds me of my humanity, I did not want humanity from the very beginning.
I didn't want humanity, but where did it come from? Who put it in my half functioning brain?
It was as if the imbalance of my heart is reflected in my brain. The speed of change of my thoughts competed with the light. My 'No'’s turned into 'Yes'’s, and my world turned upside down.
I changed myself for my loved ones. Each time, the sharp lines of my twisted personality folded inwards. I finally got a sphere-like shape as far as I could see. I thought the folded pieces would make me stronger, but I cut myself with each one.
Then my brain came to the stage. "It's not worth it." she said. I threw the ashes of my hearts in the river in my busy life where I didn't have time. ‘At least I found time for it.’ I told my brain. Even though my hearts aren't a million now, there are only 2 of them. There were 5 people tried to get them. And this time I swore I won't be divided to be enough. I will no longer be 'Million Beril' but 'Two Berils' inside me.
My self, which I massacred, and the river with ash in it will make the owners of the hearts experience paradise. It won't be crowded. They will have what everyone wants to have. And I will repeat myself again. I'm broken again. I'm broken again, but this time my adhesive is not fake. True friend...
Even if the hands of a true friend are not enough to glue, I know that she will cut her hands, she will do what needs to be done with her blood.
My true friend's will also be smeared with my blood-colored jewels, which I have repeatedly fallen and collected back. I have rubies that will turn from burgundy to red as they should. Emeralds will shine brighter with her blood. It will stick in my two hearts, it will be good for me.
Even if the tenth that wanders on my vocal cords sinks into her eyes, I'm sure she will continue to do what she's doing...
I used to ask why. ‘Why are you killing yourself for me? Why is that?'
She used to hold my hair while my stomach was in my mouth in the high school bathroom, but her heart couldn't take it, I knew it. She was always having a heart-to-heart talk with me. Her own crises wouldn't make her feel tight, but the damage I caused to myself would be a problem for her who could hurt my brain.
I used to say 'Go!' in the corners of the toilet while she was holding my long hair, which I love so much. I didn’t want her to see it. In my family, where showing weakness is a sin, I would want to run away even while crying in front of my brother. So that my forehead is not marked.
But she always remained. She’s still here. I've had two hearts,now they are three, but hers is still in her hands. She carries it with care, as she has carried it for years. She blows from time to time, just like a mother blows on the wound on her child's knee. She takes better care of my heart than I do, my heart that it has only scratched once for years...
The scar of that scratch remained, but I gave scratches to her at the very beginning, by scratching myself. We said, 'We are even.' Yes, we're even, my Berceste.
We gave each other names in our 8-years adventure. I called her 'My Goddess', I said 'Bercestem'. She called me 'Hemdem', she said 'My snake'. We gave each other very nice names. Even after all that time, we still use them, we keep these names in the corner.
If they ask, 'What is friendship?', I'll show you, my Goddess. No one else could pass by. Most of them left my hand. But you took my heart in your other hand and held it while I extended my left hand to you. You continue to hold it. The names I gave it to you remain uninspired for your worth for me.
If they ask, 'What is friendship?' I will point you while you hold my left hand. If they ask me to tell, I would tell them about our disgrace, our suffering together, our pleas together that ‘I can't take it anymore.’.
If they ask, 'What is friendship?', I'll show you. I’ll remind that she cut her blonde hair just because I cut it. I‘ll tell them that I take pride in not only preserving what you have on your hand, but also repairing broken pieces, to those who ask.
Yesterday, my heart was broken. It was something that happened every night years ago. Years ago, every night in front of the window, I used to leave my fingerprints on my glass as if they were the traces I wanted to leave on life while watching the tiny sparkling stars.
Then you came again and collected the broken pieces of my heart, even if you cut your hands. And before the blood you pasted dries, the blood flowing from your cuts has spread everywhere. You gathered me again tonight, what isn't in your hands already...
My Berceste, thank you.
For you didn't let go of my short hair, for you watering cuts even with your blood, for listening to my cries...
My Berceste for everything, for everything…
- Berceste is a verse or couplet that is concise, beautiful, subtle, eloquent, easily remembered, and has a solid structure. In general terms, it can also be called the most beautiful line or couplet in a poem.
- The word 'hem' in Persian means 'together' and the word 'dem' means 'breath'. Hemdem means 'the person I breathe with'.
Kalbim kırıldı geçen hafta benim. Her gece olan bir şeydi yıllar önce. Yıllar önce her gece pencerenin önünde camımın üzerine hayata bırakmak istediğim izleri verircesine parmak izlerimi bırakırdım minik ışıl ışıl yıldızları izlerken.
Ve ben yine kırıldım. Yıllardır ilk defa. Bağışıklık kazandığım milyon tane şeyden sonra bir de bu kırdı milyon tane kalbimi. Evet milyon tane kalbim. Çok salaktım, gerçeği hâlâ öyleyim, kırılan parçaları birer denizyıldızı gibi kopan parçalardan bütün yaptım. Kopanı büyüttüm kalp yaptım. Minicik de olsa büyük de olsa o parça.
Kendi gözlerimde kendim gördüm verilen değerin geri dönmeyişinin yarattığı sönüşü.
Kendim gördüm yine sönen yıldızlarımı. Yine kendim gördüm ne kadar salak olduğumu...
Ellerimden kayan kardeşliğimi gördüm bir fotoğrafta. Daha çok acıttı somut kanıtı. Yine salaklığımın bir kanıtını gördüm bir fotoğrafta yılların değil somut varlığının yer ettiği. Ve yine üst üste kırıldı kalbim düşünmekten. Kalbimin kırıklığıyla açılan göz kapaklarım birer birer gösterdi gözlerime kanıtları.
Görmek istememişim meğer. Ellerimdeymiş de ben salmamışım uçup gitmek isteyen kalbimin milyonundan biri olan serçeyi. Halbuki ağaç, yuva olmak istemiştim minik serçeye. Benim onu sevdiğim, değer verdiğim gibi görmesini istemiştim.
Çok şey istemişim.
Yeşil gözlerimde gördüğüm esmer yansıma dokunmuş kalbime ama dokunamamış serçenin kanatlarına. Bulaştıramamış kanatlarına yapraklarını, ev kokusunu... İstememiş kalmak ve ben dallarımla zorla tutmuşum onu.
Ben korkuyorum açmaktan dallarımı. Üşümesin diye sardığım yaprakların teker teker dökülmesinden korkuyorum yine…
Kırıklarımı yaktım, teker teker attım milyon tane kalbimden yaktığım ateşe. Korktuğum gibi üşümedi milyon tane kalbim. Onlardan yaktığım ateş diri diri yakmadı kalplerimi. Kalplerden yığın yapan beynim öldürmüş zaten onları. Yeni anladım.
Korkmama da gerek yokmuş. Acıtmadı eskiden hissettiğim kadar. Milyon kere kırıldığı kadar.
Yaprakları düşen dallarım kuruyup koptu düzensizce. Ne yuva kaldı ne de ben. Üzgünüm yıllar önce korktuğum başıma geliyor. Tekrar olacak ama gerçekten aptalmışım. Acı insanlığımı hatırlatırken istememişim insanlığı en başından beri.
İnsanlığı istememişim de nereden gelmiş bu? Kim sokmuş yarısı işlev gören beynime?
Kalbimin dengesizliği beynime yansımış sanki. Düşüncelerimin değişim hızı ışıkla yarışırmış. ‘Hayır"larım ‘Evet"lere dönüşmüş, dünyam da tersine dönmüş.
Sevdiklerime değiştirmişim kendimi. Her seferinde bükülmüş kişiliğimin keskin hatları katlanmış içeri doğru. En sonunda yuvarlak olmuşum gördüğüm kadarıyla. Katlanan parçalar beni güçlendirir diye düşünmüştüm ama kendimi kesmişim her birinde.
Sonra beynim geldi sahneye. "Değmez." dedi. Kalplerimin küllerini zamanımın olmadığı yoğun hayatımda savurmuşum nehirde. En azından ona zaman bulmuşum dedim sonra beynime. Kalplerim milyon tane olmasa da artık 2 taneler şu an. 5 kişi var almaya çalışan. Ve ben bu sefer yeminliyim yetebilmek için bölmeyeceğim. Artık ‘Milyon Beril’ değil ‘İki Beril’ olacağım içimde.
Toplu katliam yaptığım benliğim ve içinde bulunan küllü nehir kalplerin sahiplerine cenneti yaşatacak. Kalabalık olmayacak. Herkesin sahip olmak istediklerine sahip olacak onlar. Ve ben tekrar ediyorum yine kendimi. Yine kırıldım. Yine kırıldım ama yapışkanım bu sefer çakma değil. Hakiki dost...
Hakiki dostun elleri yetmese de yapıştırmaya, biliyorum kesecek ellerini, kanıyla yapacak yapılması gerekeni.
Tekrar tekrar düşen ve geri topladığım kanla renklenmiş mücevherlerime bir de hakiki dostumunki bulaşacak. Bordodan kırmızıya dönüşecek yakutlarım olması gerektiği gibi. Zümrütler daha da bir parlayacak onun kanıyla. İki kalbimde yapışacak ya, iyi gelecek bana.
Ses tellerimde gezinen onuncu batsa bile onun gözlerine eminim devam edecek yaptığına…
Neden diye sorardım eskiden. ‘Neden kendi canından kesiyorsun benim için? Neden?’
Ben lise tuvaletinde midem ağzımda dolaşırken saçlarımı tutardı ama yüreği de kaldırmazdı, bilirdim. Hep dertleşirdi benimle. Kendi krizleri daral getirmezdi de ona benim, bana verdiğim zararlar dert olurdu beynimi yaralayabilene.
O çok sevdiğim uzun saçlarımı tutarken tuvalet köşelerinde, ‘Git!’ derdim. Görmesin isterdim. Zayıflıkları göstermenin günah olduğu ailemde, kardeşimin önünde ağlarken bile kaçmak isterdim. Alnım işaretlenmesin diye.
Ama o hep kaldı. Hâlâ burada. İki kalbim oldu üç ama onunki hâlâ onun elinde. Yıllardır taşıdığı gibi özenle taşıyor. Arada üflüyor bir de annenin çocuğunun dizindeki yaraya üflediği gibi. Benden daha iyi bakıyor kalbime, yıllardır tek çizik attığı kalbime…
İzi kaldı o çiziğin ama bende ona daha en başında, kendime çizik atarak vermişim aynı izleri. ‘Ödeştik.’ dedik. Evet, ödeştik Bercestem.
8 yıllık serüvenimizde isimler verdik birbirimize. Ben ona ‘Tanrıçam’ dedim, ‘Bercestem’ dedim. O ise bana ‘Hemdem’ dedi, ‘Yılanım’ dedi. Çok da güzel isimler kondurduk birbirimize. O kadar zaman sonra bile hâlâ kullanırız, tutarız köşesinden bu isimlerin.
‘Arkadaşlık nedir?’ diye sorsalar, seni gösteririm Tanrıçam. Başkası yanından bile geçemedi. Elimi bıraktı çoğu. Ama sen, ben sana sol elimi uzatmışken kalbimi diğer eline alıp da tuttun elimi. Tutmaya da devam ediyorsun ya. Sana kondurduğum isimler sönük kalıyor bendeki değerinde.
‘Arkadaşlık nedir?’ diye sorsalar, sol elimden tutan seni gösteririm. Anlat deseler, rezil oluşlarımızı, beraber acı çekişimizi, beraber ben artık dayanamıyorum diye yakarışlarımızı anlatırım.
‘Arkadaşlık nedir?’ diye sorsalar, seni gösteririm. Sarı saçlarını sırf ben kestim diye kesişini hatırlatırım. Elindekini koruduğunla kalmayıp bir de kırıkları tamir edişinle övünürüm soranlara.
Kalbim kırıldı dün gece benim. Her gece olan bir şeydi yıllar önce. Yıllar önce her gece pencerenin önünde camımın üzerine hayata bırakmak istediğim izleri verircesine parmak izlerimi bırakırdım minik ışıl ışıl yıldızları izlerken.
Sonra yine sen geldin kalbimin kırıklarını ellerini kesse de topladın. Ve daha yapıştırdığın kanın kurumadan üzerinde kesiklerinden akan bulaştı her yere. Bu gece yine sen topladın beni, elinde olmayanları…
Bercestem, teşekkür ederim…
Kestirdiğim saçımı bile bırakmadığın için, kırıklarımı kanınla sulasan bile bırakmadığın için, çığlıklarımı dinlediğin için…
Her şey için Bercestem, her şey için.
- Berceste, öz, güzel, latif, ince anlamlı, kolayca hatırlanan, yapısı sağlam dize ya da beyittir. Genel anlamda bir şiirdeki en güzel dize ya da beyit de denebilir.
- Farsçada 'hem' kelimesi 'birlikte', 'dem' kelimesi de 'nefes' anlamına gelir. Yani Hemdem, birlikte nefes aldığı kişi anlamına gelir.
- Fotoğraf Bercestem tarafından, akıllı telefonuyla çekilmiştir. Ve kullanım izni alınmıştır.
- Photo is taken by my Berceste, with her smart phone. And got a permission for using it.
P.S. If you know English AND Turkish, I do that too... If you see a translation discrepancy that was on purpose. I did think this is as proper as I could do. Because there are many differences between these languages.
Not: Hem Türkçe hem de İngilizce biliyorsanız, ben de biliyorum... Eğer çeviri farklılığı görürseniz bunun bilinçli olduğunu bilin lütfen. Bunu yapabileceğim en uygun şekilde yaptığımı düşünüyorum. Çünkü bu iki dil arasında çok fazla fark var.
Congratulations @bemier! You have completed the following achievement on the Hive blockchain And have been rewarded with New badge(s)
Your next payout target is 100 HP.
The unit is Hive Power equivalent because post and comment rewards can be split into HP and HBD
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPTo support your work, I also upvoted your post!
Check out our last posts:
The tenderness shared in quality friendships can carry us through the bleakest of times. Your companion of many meaningful nicknames seems to have helped soothe the pains in your heart, which is wonderful to hear. Thank you for sharing the pillar of strength this friendship has become with us, and for your engagement with other members of the community.
Sometimes, we can have just enough luck to find this type of friendships. 'Friends for life'. We can find it at the most unexpected times or places. I am very lucky to find this gorgeous woman at high school.
Thank you for your support. It means much to me.
What beautiful names you have for each other. It's a beautiful poem. Long and fulfilled poem.
For us, especially who is trying to write, these type of names have meanings on another levels for each individuals. And that sweet rush to find that names...
Thank you for your support @ipexito. 🖤
You are welcome🌸
@emrekaykusuz1 (insta) ulaşır mısın teşekkürler.
Postlarımın not kısmında yeterli ve gerekli iletişim bilgilerim bulunmakta. Dilerseniz bana bu belirttiğim bilgilerden ulaşabilirsiniz.
bulamadım maalesef ((