က်ြန္ေတာ္တို့ အမ်ားစုဟာ ပညာသင္ျကားရာတြင္ ဆရာေကာင္းနဲ႔ေတြ႕လိုျကပီး အဲ႔လိုေတြ႕မွသာလ်ွင္ ေတာ္တတ္လာလိမ့္မည္ဟု ယုံျကည္ျကေလသည္။ ဆရာ မျပ ငပိဖုတ္ေတာင္ နည္းမက် ဆိုတဲ႔စကားပုံရိွေပမဲ႔ ေမြးလာထဲက ငိုတဲ႔အေျကာင္း စိတ္ဆိုးတဲ႔အေျကာင္း ထမင္းဆာတာေတြကို သင္ေပးတဲ႔သူမရိွပါဘူး။ က်ြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာက ဘာသာရပ္သင္တန္းေတြ မ်ားလာတဲ႔ေခတ္ျဖစ္လို့ ဆရာေကာင္းရွာရခက္ေပသည္။ ေအာင္လက္မွတ္သေဘာမ်ိုးသာ ရေအာင္ယူျကျပီး တကဟ္တမ္းအသုံးျပုတဲ႔အခါ လြဲမွားေနတာမ်ိုးျကုံရတတ္ပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္တို့ျမန္မာေတြဟာ ေလ့လာသင္ယူျခင္းအတတ္ပညာမွာ ထူးခ်ြန္ျကပါတယ္။ အယူအဆအလြဲအမွားေတြေျကာင့္သာ အခက္အခဲမ်ားနဲ႔ ျကုံရတတ္တာပါ။ ဥပမာ အဂၤလိပ္စကားေျပာကို ေလ့လာမည္ဆိုပါေတာ့။ သင္တန္းတစ္ခုမွာ သင္တာက လိုအပ္တဲ႔ စကားစုေလးေတြ ေလ့လာခိုင္းတဟ္ က်က္မွတ္ခိုင္းတယ္။ အဲ့သင္တန္းမ်ိုးတက္မွ လူေတြက စကားေျပာတတ္မယ္ထင္တာ။ အမွန္ေတာ့ အဘိဓာန္စာအုပ္တစ္အုပ္ဝယ္မယ္ မသိတဲ႔ meaning ေလးကိုတစ္ရက္ကို ငါးလုံးဘဲက်က္ပါ။ ျကာရင္ တစ္အုပ္လုံးရပီး စကာေျပာရအဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္။ ဘာသာစကားေတြရဲ႔အသက္ကေတာ့ စကားလုံးေတြရဲ႕ အဓိပၸာယ္ပါ။ ဤစာကိုဖတ္မိပီး စိတ္ကူးတစ္စုံတစ္ရာရရင္ဘဲ ေက်နပ္ပါတယ္။ ေလးစားစြာျဖင့္
ေကာင္းေသာေန့ရက္ေလးပိုင္ဆိုင္နိုင္ျကပါေစ
အမွန္ပါ
that right bro
sure
အမွန္ဘဲဗ်ာ
really is
goodidea
good
yes