Ideologisch geplaagd

Religie, zoals we het kennen, is slechts ideologie. Een religie die niet je eigen wezenlijkheid demonstreert is ideologisch. Maatschappelijke ideologie geeft je een rationele manier om jezelf mee te kunnen definiëren, maar de definiëring heeft slechts een functionele karakteristiek. Religieuze ideologie, geïnstitutionaliseerde religie, geeft je een set voorschriften en regels om je naar te gedragen en om je mee aan te kleden: het is dogmatisch en voorzien van voldoende onvolkomenheden en wonderen die buiten alle natuurwetten vallen, om je te doen denken dat die ene belangrijke persoon van de religie, iets bijzonders was en zeker geen gewoon mens...
Religie en ideologie zijn daarin beide hetzelfde: beide geven je een set regels om na te leven. De maatschappelijke ideologie heeft er slechts een ander rolmodel voor, namelijk de hogere in rang die je nastreeft, en het is daarin hetzelfde als een religieuze hiërarchie of als iedere andere hiërarchische structuur.

Maatschappelijke ideologie geeft je het idee dat je “goed” bent als je volgens de regels leeft; religieuze ideologie geeft je het idee dat je “goed” bent als je volgens “het boek” van de orde leeft.
Beide hanteren een boek met regels: één boek voor je externe leven en één boek voor je interne leven... maar je interne- en externe leven, zijn in werkelijkheid één.
Het boek voor je externe leven is het wetboek, maar je zal het met je internaliteit moeten naleven en je zal daarvandaan tevens je gedragingen tonen. Het boek voor je interne leven zal je ook met je internaliteit worden nageleefd en daarvandaan zal je dan ook je gedragingen gaan vertonen. Het maakt ieder mens hypocriet tot schizofreen tot psychotisch… voor eeuwig.

Wet en religie werken slechts van verschillende kanten. Terwijl een mens die van beide kanten zichzelf benadert, van buitenaf of binnenuit, er toch altijd slechts als één mee kan omgaan. Het is onmogelijk om twee kanten tegelijk te benutten, omdat je aandacht maar bij één tegelijk kan zijn. Waardoor, als je wilt weten hoe je werkelijk functioneert, je er maar één tegelijk kunt doorzien… maar waarmee je ratio je nu valselijk voorliegt als het je “ware” redeneringen presenteert, maar die de waarheid van zichzelf niet bevatten.

Je kunt maar één ding zien, en ideologie is door die eigenschap fundamenteel misleidend op alle manieren. Als mens kun je groeien om het geheel van jezelf te omvatten en te doorzien, maar daarmee blijken alle overtuigingen plots zinloos. De mensheid wordt daardoor al eeuwen geplaagd door ideologieën die je valselijk allerlei eigenschappen en principes aanmeten waar je in moest geloven, maar waarmee je ze als persoonlijkheidskenmerken om jezelf heen vouwt om je te laten denken dat de beloofde eindresultaten ermee behaald gaan worden.
Is het al iemand gelukt?!

Het is moeilijk te accepteren, want het betekent dat de hele inzet van de mens te grabbel ligt…
Was Jezus het eens met de mensen om hem heen? Zag hij dat ze het begrepen? Was Boeddha het met iedereen eens? Of hadden ze allen iets aan de mensen te leren, maar werden ze niet begrepen?

Ik weet dat dit een hele zware dobber is. Je zakt mogelijk weg en durft dit niet zomaar even eerlijk te bekijken. Het eeuwige gepredik en de herhalingen van de woorden van wijze Meesters, het is voor niets, als je daarmee nog steeds voorbij gaat aan het levende van jezelf door je intellectuele begrip ervan.
Het maakt het slechts moeilijker als er priesters tussen jou en God geplaatst worden, want God is het hele bestaan en jij bent de creatie daarvan… zoals de bloemen in het veld; zoals de geur van de bloemen in het veld; zoals het wezen die de geur van de bloemen in het veld kan beleven als heerlijk en die ze daarvoor laat groeien.

Woorden als “Bestaan” dienen daarom ook met een hoofdletter geschreven te worden. Het Universum Is God. Jij Bent God: De Natuur Is God. Het Heelal Is God. Het woord “Heelal” is prachtig, het is Heel en het is Al. Alle woorden die naar Het Oneindige verwijzen, moeten eigenlijk met een hoofdletter geschreven worden, want ze verwijzen allemaal naar hetzelfde. Je geest breekt de eenheid slechts op, terwijl niets ervan onafhankelijk van het andere kan bestaan. En als je zo naar de wereld kunt kijken, dan betekent uit eindelijk alles hetzelfde. Ieder woord is een afgeleide van de bron waar het uit voortkomt: ieder woord heeft dezelfde betekenis: God.
Het Is Het Heelal, Het Is Heel En Het Is Al... Het is jou, het is mij het is iedereen. Het is jou. Het is jou. Het Is Jou.

Er is geen grens tussen Jou en God. Hoe zou het er kunnen? Hij is direct voor je beschikbaar, altijd. Het is onmogelijk om niet zo te zijn. Je loopt rond met de eeuwige complete wijsheid van Hem. Hij is je Bewustzijn en Hij kan groeien en gaan bloeien als jouw wezen, waardoor je een Ziel wordt en één met Hem. Hij is wat je animeert. Hij is het onstoffelijke van je wezen. Altijd in je en overal om je heen, in alles. Hij voorziet je geest van Zijn intelligentie, om je ermee te laten doen wat je wilt. Hoe kun je Het kwijtraken? Zelfs als je dood bent is Het er.
Niets kan dan ook echt doodgaan, maar niet alles komt tot bloei.
Je kan niets uit het universum verwijderen. Je kunt dingen transformeren, maar daardoor is het niet weg. Het is er dan nog steeds, slechts in een andere vorm. Probeer maar eens iets uit het universum te verwijderen. Het is een onmogelijkheid pur sang. Hoe kun je dan echt sterven? Je komt steeds weer terug. En je blijft net zolang terugkomen, totdat je bent gaan bloeien, totdat je ontdekt dat je uitsluitend Bewustzijn bent en je daar helemaal in opgaat… En niet pas als je sterft, maar terwijl je leeft!

Het probleem zit dus niet daarin: het probleem is niet dat je sterft zonder dat je iets hebt gezien, zonder dat je iets weet, of zelfs dat je nog onbewust bent en je nog niet echt je eigen leven hebt geleefd. Het probleem is niet dat we sterven, want leven blijft terugkomen. We worden ongefragmenteerd en onverdeeld geboren: blanco, met verwonderlijke aandacht… Het probleem is dat we hier op aarde geboren worden in een systematiek die ons telkens weer doet fragmenteren: een systematiek die de waarheid bij ons vandaan houdt, waardoor we massaal niet wezenlijk leven en er niemand bezield wordt, maar onze lichamen slechts hier zijn als mogelijkheid daarvoor, maar het gebruikt wordt als wegwerpproduct.

Het probleem is dat, wanneer een mens sterft en die mens heeft zichzelf niet ontdaan van de symbolische abstractie van z'n egoïsche geest, dat hij zijn hele leven als in een film aan zich voorbij gaat zien komen, maar dat er mogelijk teveel is om het te kunnen accepteren door de sterk vernauwde bewustzijnsstroom die je hebt ontwikkeld door heel je leven concentratie te beoefenen. Het kan wanhopig zijn om jezelf dan, en alles in een keer, te bespiegelen. Maar niets is onmogelijk.
De constructie van je geest komt even snel aan je voorbij, en dit “je”, van “het komt aan je voorbij”, is je wezenlijke zelf: je ziet je hele leven aan je voorbijkomen. “Je” bent een spiegel. “Je” bent hét, dát: het levende dat spiegelend bewustzijn is. “Je” bent bewustzijn: de intelligentie achter je geest. En het laat “Je” zien wat je hebt gemaakt, om het alsnog te verwijderen, zodat “Je” alleen overblijft… als Hem.

Als je jezelf tijdens je leven hebt verwezenlijkt en het “einde” van je leven is gekomen, dan leef je in de realisatie van- en met je aandacht bij- datgene wat niet je lichaam is en niet je mind. Als je verlicht bent, leef je in de realisatie dat je het “Je” bent, aan wie die film van je leven voorbijkwam, omdat “Je” die film al tijdens je leven voorbij hebt zien komen. Het “Je” is het gevoel “Ik ben” in je… de ziener en getuige van al je mind verzint.
Maar wie gaat er dan dood? Alleen het lichaam sterft, want dat is geboren, en het lichaam en de mind zijn één geheel. Je bewustzijn is nooit geboren, het was altijd al hier, het is in alles; het is de ongemanifesteerde vormloosheid van zichzelf. Het beweegt zich in alles en het is alles, maar het is in zichzelf dus niets.
Het is de leegte in je die je animeert. Vormloos is het alle vormen. Maar wat wordt er dan opnieuw geboren? Je wezen. Je lege wezen, die tijdens je leven nog niet geheiligd was, die nog niet heel was, die wordt hier op aarde opnieuw geboren als nieuw lichaam met wezenlijke vrijheid. Hier, op aarde, waar je nog verlangens hebt en waar je wortels zijn.
Maar je wordt hier wel geboren in een steeds strakker wordend piramidesysteem dat je alle wezenlijke zelfkennis onthoudt dit te vinden… En dát is hét probleem!

Eeuwig leven, inderdaad, maar eeuwig gekaapt hier op aarde is ook juist... Om je een spel te laten spelen wat een persoonlijkheid cultiveert, zodat we onszelf uitsluitend functioneel zien en het ons allemaal laat werken voor dezelfde machtshebbers, in een systeem wat we niet willen laten gaan.

God is gekidnapt, dat is wat het is. God is gekidnapt door ideologie, waardoor God een gevangene is hier op aarde.
God is de gevangene in ons, doordat we niet begrijpen dat Hij alles is.

Ideologisch geplaagd

Ideologisch geplaagd

Links:

Vote for @Steemitboard as a witness to get one more award and increased upvotes!