Zelf verwezenlijkt
De mens kan een heel leven in de onbewuste staat blijven. We worden onbewust geboren en zo kunnen we leven en sterven. Als een boom die te ver is uitgedroogd en jaren in de grond kan staan zonder te gaan groeien, zonder te gaan bloeien, en dan toch af te sterven, zonder een leven te hebben gehad. Het is deze tere eigenschap die de mensheid gekneveld laat kunnen zijn. Een soort kaping van je mogelijkheden heeft erdoor plaats kunnen vinden: de kaping van je wezenlijk eigen leven; de kaping van je geboorterecht, waardoor je wezenlijk onbewogen leeft, onaangeraakt.
De mind van de mens wordt voor dat doeleinde al vroeg in ieders leven in verdeeldheid gebracht, waardoor we onszelf afscheiden van ons wezen. We worden al vroeg verteld hoe de wereld is en wat wat is. Iets waar we blindelings door zijn gaan leven en waardoor we het ego zelfs zijn gaan cultiveren en verheerlijken als onoverkomelijk feit. We hebben het ego ermee tot god vernoemd.
De natuur laat ons onbewust geboren worden. We betreden de wereld volledig blanco. De natuur creëert daarmee de noodzaak dat we om elkaar geven en dat we elkaar bijstaan. En we als we dat begrijpen, dan zullen we gestalte kunnen gaan geven aan wat de wereld in werkelijkheid heeft gedaan toen wij hier ontstonden.
Om te begrijpen wat de wereld heeft gedaan toen wij hier kwamen, zou je het zo kunnen zien: er zijn hier eigenlijk twee soorten mensen, niet één. Maar deze twee soorten mensen zijn niet de “goeden” en de “slechten”: “goed” en “slecht” zijn slechts de twee uitersten van een spectrum van de mind. “Goed” en “slecht” behoren samen. “Goed” en “slecht” zijn de twee kanten waar een mens zich tussen beweegt als hij onbewust is… en dat is één soort mensen. De andere soort is zich hiervan bewust en heeft het bewegen tussen de twee uitersten gelaten. Het is daarmee niet echt dat er twee soorten mensen zijn, er is er één: de mens die van onbewust tot bewust kan groeien. De onbewuste mens kiest, verlangt en moet. De bewuste mens is keuzeloos, volledig en ont-moet. Het is geen groot verschil, maar het zal toch een enorm verschil zijn als we bewustwording eenmaal begrijpen.
Want de onbewuste mens overheerst de wereld nu, maar hij wil de wereld bezitten en hij vraagt zich vervolgens af waarom hij is. De bewuste mens weet dat hij als persoonlijkheid niet was, en er overheerst daardoor niets meer in hem, en daarom vraag hij zich niet meer af waarom hij is: hij is en deelt zich met de wereld.
Het begrijpen van dit soort vergelijkingen en het herkennen van de werking ervan in jezelf, wordt ook wel het “wakker worden” genoemd, het “ontwaken” of het “openen van de ogen”. Het is het geplante zaadje van zelfkennis wat dan in je geest z'n eerste inzicht vormt: het inzicht dat er iets met je mogelijk is, waarmee je alle tegenstrijdigheden kunt overstijgen: goed en kwaad, juist en onjuist, waar en onwaar, goed en fout, en leven en dood.
De verdeling in bewust en onbewust is overal om je heen te zien in het verschil tussen de natuurlijke wereld en de maatschappelijke wereld. Al je wezenlijke eigenschappen weerspiegelen in de natuurlijke wereld om je heen, en al je mentale abstracties, kunstmatigheid, egoïsche kenmerken en verdeeldheid, reflecteren in de maatschappelijke wereld. We maken de wereld hoe we denken dat we zijn en als we gaan begrijpen wie we zijn, dan zal de wereld nooit meer dezelfde kunnen zijn.
Als je onbewust bent zie je jezelf niet. Je ziet jezelf niet en daarmee kan een wereld als die van ons blijven bestaan, terwijl er miljarden andere soorten culturen en samenlevingen mogelijk zijn, die alle de wezenlijkheid van je essentie zouden adoreren. Maar ze komen nu niet aan bod, doordat we in onze wereld het ego en de ratio verheerlijken, overal… Maar het is wel de enige manier die al de wezenlijkheid van je intrinsieke natuur ontkent: de maatschappij gebaseerd op de rationeel ideologisch gevulde egoïsche mind.
Een mensheid die het natuurlijke in haarzelf herkent, zal zich naar haar natuur gaan gedragen. Zij zal zinvolheid expressie geven en zelfvervulling bewerkstelligen, waardoor wezenlijke groei komt en zelfverwezenlijking... In plaats daarvan geven we expressie aan de bevestiging van eigenbelangen en de bewerkstelliging van persoonlijke ambities, waardoor “groei” in status en maatschappelijke functionaliteit komt, maar waardoor individuele wezenlijke zelfvervulling uitblijft.
De maatschappelijke wereld zou een reflectie moeten zijn van beide toestanden, egoïsch en wezenlijk, want beide “werelden” bestaan.
Niet alleen de mannelijke variant van mind moet bestaan en gemanifesteerd worden, dan zullen we onszelf vernietigen… Noch moet alleen de vrouwelijke variant bestaan en gemanifesteerd worden… dan smoren we onszelf dood. Beide bestaan en beide zullen samen gaan versmelten tot een eenheid. En het is die eenheid vanwaaruit bewustwording eenvoudig wordt voor hele bevolkingen.
En die miljarden andere mogelijkheden om meer zinvol te leven, zijn alle afkomstig van de miljarden unieke mensen op de planeet. Iedereen is een uniek eigen wezen, en het is daarom dat, als mensen bewust worden van hun egoïsch functioneren, dat de mens zich eerder zal gaan willen vervoegen met gelijkgestemden, dan dat ze moedwillig bij elkaar moeten wonen voor politieke, religieuze of financiële redenen.
Ook stadsmensen zullen dan niet uitsluitend meer in steden willen wonen, maar ook in kleinere groepen die elkaar meer in eenheid en expressie zullen aanvullen en met elkaar zullen willen delen, als kleine en grote communities.
Als kleine communicatieve-samenlevingen, om eenieder in vrijheid te kunnen laten leven in communicatie met de natuur, elkaar en met zichzelf. Ongestrest, ongejaagd, zonder regels, wekker of vast schema. Als een soort groepsleven, om te gaan begrijpen en te leven naar hoe het juist en zinvol voor je voelt. Maar niet om iemand te vereren of voor principes om na te leven, ook al zullen die dingen ongetwijfeld ook gebeuren, maar vooral om op een ontspannen manier, in open eerlijke vrijheid, te leven volgens de eigen natuur... met de natuur en met elkaar. Om voor het eerst in de geschiedenis van beschaving en maatschappij, een mensheid een leven te geven dat van elkaar kan houden en wat van het leven kan genieten... van geboorte tot de laatste dag… Zodat we onszelf kunnen gaan leren kennen en zodat we ons bewust kunnen gaan worden en er groei en inzicht ontstaat in onszelf en in elkaar. En daarmee kan de bloei van ons wezen gestalte gaan krijgen en de eigenaardigheid van ons wezen zal zich dan kunnen openbaren en expressie gaan vinden.
Want het is pas dat je ego gemakkelijk kan oplossen als je leven voldoende rust kent en je voldoende mogelijkheid hebt om volledig jezelf te kunnen zijn. En het is pas als je kunt leven zonder enige dwang of klok of gebrek, dat je opengaat en je je eigen valsheid gaat doorzien en het zal verdwijnen. Waarmee het leidt tot een openbaring die je zal herkennen als de geboorte van je ware zelf: jouw eigen leven.
Je wezen gaat letterlijk open door jezelf toe te staan expressie te geven aan je wezenlijke zinvolle verlangens. En dat maakt dat je “open”, je eigen bezieling “baart”. Je verwezenlijkt als je wezen voor je gaat leven en je spirit daarmee niet langer een geloof voor je is, maar je levende werkelijkheid. Je wordt daarmee geboren vanuit jezelf, waardoor je mind de onderdaan wordt van je leven, doordat je wezen voor je ontstaat als feitelijke gewaarwording: het leven van je leven.
Links:
De Waarheid
book: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000073003093/
ebook: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000075577107/