İnsanları fakirleştiren sebepler

Yoksulluk sadece maddiyatın eksikliği değildir, insanın kendinde bulamadığı bazı nitelikler, zamana ayak uyduramama, kendine iyi çevre oluşturma çabasının olmaması da manevi yoksulluktur. Uzmanlara göre eğer insan kendini fiziksel ve ruhsal kötü alışkanlıklardan kurtarabilirse, zenginlik ve refah kendisi gelip kapısını çalacaktır. Psikologlar fakir insanları 12 yıl gözlemledikten sonra onları yoksulluk içinde boğulmaya iten nedenleri bulmuşlardır. Bunlar içinde insanların kendilerinin oluşturduğu alışkanlık ve kompleksler yer almaktadır.

Başkalarını suçlamak: fakirler asla suçu kendilerinde görmezler. Sorumluluktan kurtulmak için kendilerinden başka herkesi, hatta zamaneyi bile suçlarlar.
Zamanı değerlendirememek: her şeyi tartıp harekete geçmek iyi şeydir, ama zamanın altın olduğunu da unutmamak gerekir. Zaman geçiyor ve insanın kendine sorması gereken bir soru var, ben ne yaptım, bundan sonra ne yapabilirim?
Azla tatmin olmak: fakir insanlar riske girmekten korkarlar. Daha doğrusu riske girmekten korkan öylece fakir kalıyor. Elindeki cüzi miktarlarla milyoner olan eski fakirler de az değil. Genel olarak ise maaştan maaşa geçinerek, kıt kanaat olmaya kendilerini alıştırırlar. Oysa, insan kendini daha iyi yaşama layık görürse, uyanıp bu durumdan kurtulabilir.
Ücretsiz eğitim: fakirler ücretsiz eğitime, antrenmanlara, kurslara yazılmak isterler. Ama yabancı ülkelerde paralı eğitim ve kurslar daha başarılı sayılır. Hem de böyle yerlerde kalite daha yüksek olur.
Kendine acımak: fakir insan kendine acımak için hep bir neden bulur; kendi dönemimde doğmadım, başka ülkenin vatandaşı olmalıydım, ailem, arka çıkanım olmadı gibi. Evet, kendi ülkesinde başarısız olup, başka ülkelerde başarılı olanlar da var, ama bunun için de çaba göstermek gerekir. Yerinde oturup "Ben Amerika'da doğmalıydım" demek yeterli olmuyor. Çoğu zaman ise bedensel kusurlarını suçluyorlar: kısa boyun, çirkin yüzün, hantal vücut yapısının onlara engel olduğunu söylüyorlar. Fakat başarılı insanlara bakılırsa bedensel özelliklerin engel olmadığı çok açık ortaya çıkıyor
Kaderinden şikayetçi olmak: fakir insanın en sevdiği uğraştır. Oturup kalkıp feleği, zamaneyi, kara bahtını suçlayan kişiden bir başarı beklemeye gerek yoktur. Düşünen insan ise kaderin her darbesini bir fırsat bilir. Yıkılmak korkutmaz, aksine her yıkımla daha güçlü hale gelir.
Başkaları ne der düşüncesi fakirin belini kıran en temel yanlışlardandır. Başarılı insanlar başkalarının ne dediğine bakmadan kendi aklı ile hareket edip hedeflerine ulaşırlar. Fakir ise çevresine, topluma çok bağlıdır. Üstelik bu "başkaları" da kesinlikle başarılı insanlar değiller.
Parayı boşa harcamak: Şöyle bir şey düşünebilirsiniz, fakirin boşa harcayacak parası mı var? İşte mesele de bu: elinde olan kalanı da harcıyor. "Zaten kaç kuruş ne olacak ki?", diye düşünerek her küçük şeyi alıp evine doldurur. O küçük paraların yıllarca da olsa birikip önemli bir miktara dönüşebileceğini düşünemiyor. Damlaya damlaya göl olma olayı ...
Sevmediği işle uğraşmak: maaşı bahane edip sevmediği işle uğraşmak da yaygın nedenlerdendir. Sevdiği ve başardığı işe tutunmak yerine her gün ayaklarını sürüyerek işe gitmeye hazırdır. Sadece hafta sonlarının hayaliyle yaşıyor, patrona küfrediyor. Bunu yapmak için her daim elinin altında mazeretleri vardır.
Başkasının hayatını yaşamak: başarılı kişiler okuyup kendilerini eğitirler, fakirler ise okuyup kendilerini kahramanların yerine koyarlar. Ya da oturup dizi izler, sonra sanki kendi komşusu, akrabasıymış gibi dizideki karakterleri tartışırlar. Dizi bittikten sonra ise magazin programlarını izleyip şarkıcı ve sanatçıların yaşamı ile ilgilenirler. Fakir hayallerle yaşar, hayranlık duyduklarının başarılarından zevk alır, kendi yaşamının ise öylece kaybolup gitmesine önem vermez.