အားငယ္စရာ မဟုတ္ပါ
လူတစ္ေယာက္သည္
ပညာတတ္ျခင္း မတတ္ျခင္းထက္
အေကာင္းအဆုိးကုိ ခြဲျခားႏူိင္ၿပီး
ယဥ္ေက်းသူသည္တန္ဖုိး႐ွိသူပါ။
ေငြေၾကးခ်မ္းသာျခင္း၊ ဆင္းရဲ ျခင္းထက္
စိတ္ဓာတ္အဆင့့္အတန္း႐ွိၿပီး ေအာက္တန္း
မက်သူသည္ ဘ၀ ခ်မ္းသာသူျဖစ္ပါတယ္။
႐ုပ္ရည္ေခ်ာျခင္း ၊ ဆုိးျခင္းထက္
စိတ္ဓာတ္ေခ်ာၿပီး မယုတ္မာတတ္သူသည္
ဘ၀ ကုိပါေခ်ာေမာေစၿပီး သံသရာတြင္လည္း
လွပသူျဖစ္သည္။
ဂုဏ္ျဒပ္ဆုိတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
အကာျဖစ္ေပမယ့္ အျပင္မွာ ကာထားၿပီး
အတြင္းမွာ ပုပ္သုိးေနရင္ေတာ့
ဂုဏ္ျဒပ္႐ွိေနလည္း အပုပ္နံ႔
ထြက္ေနပါလိမ့္မယ္။
ဂုဏ္ျဒပ္မ႐ွိေပမယ့္လည္း
သိမ္ငယ္စရာမဟုတ္သလုိ
လူတန္းေစ့ေအာင္ လူပီသဖုိ႔ လုိပါတယ္။
ရာထူးႏွင့္ အ႐ွိန္အ၀ါတုိ႔သည္
ဘ၀ ရဲ႕ အႏွစ္သာရမဟုတ္သလုိ
တစ္သက္လံုး ပုိင္ဆုိင္ရေသာ
အရာေတြမဟုတ္ပါ။
"မီးစာကုန္ ဆီခမ္း" မည္မွာ
မလြဲဧကန္ျဖစ္ပါတယ္။
မီးစာကုန္ ဆီမခမ္း ခင္ ဘ၀မွာ
အားမငယ္ရရေအာင္
အလင္းေရာင္ကုိျဖစ္ေပၚေစေသာ
ကုိယ့္က်င့္တရားႏွင့္ စာနာစိတ္ကုိ
ထြန္းညႇိထားခဲ့ရင္ သံသရာအထိ
"ဆီ မခမ္း"ႏူိင္ပါ။
သူေတာင္းစားမွာလည္း အားသာခ်က္ ၊
အားနည္းခ်က္႐ွိသလုိ သူေ႒းမွာလည္း
အားငယ္စရာ ၊ အားတက္စရာေတြ
႐ွိေနပါတယ္။ ဆင္မွာ ဆင္အထြာ႐ွိသလုိ
ဆိတ္မွာလည္း ဆိတ္အထြာ႐ွိပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ
ေသးငယ္ၿပီး ခြန္အားနည္းေသာ
ပုရြက္ဆိတ္ကုိက္ရင္ မနာတတ္ေသာလူ
မ႐ွိဘူးဟု ထင္ပါသည္။
သက္႐ွိ သက္မဲ့ တုိင္းတြင္
တန္ဖုိးကုိယ္စီ႐ွိေနၿပီး အရည္အခ်င္းဆုိတာ မိမိအေပၚတြင္မူတည္၍ တန္ဖုိးတက္ျခင္း
တန္ဖုိးမဲ့ ျခင္းတုိ႔သည္လည္း မိမိ၏ ရပ္တည္မူွ
ခံယူမူွေတြနဲ႔ လုံး၀သက္ဆုိင္ပါသည္။
Credit to Original Writer 