အၿမဲသာယာၿပီးျပည့္စံုေနျခင္းဆိုတာ မရွိသလို ...
အၿမဲေသာကေရာက္ မျပည့္စံုေနျခင္းဆိုတာလည္း မရွိဘူးတဲ့.
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ...
ၾကံဳေနရတဲ့ ေလာကဓံ ...
ျဖစ္ပ်က္မႈေတြတိုင္းမွာ ...
စိတ္ဓါတ္ဆိုတာ ခိုင္မာေအာင္ေလ့က်င့္တည္ေဆာက္လို႔ရတာေပါ့ ...
မၿငိတြယ္သင့္တာ ...
မၿငိတြယ္ခ်င္ေတာ့တာမွန္သမွ် ...
ျဖတ္ေတာက္ဖို႔ ...
မၿငိတြယ္ (မၿငိတြယ္ရင္ ေမ့ပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားစရာမလို ခံစားမႈအားလံုးေအးၿငိမ္းသြားပါတယ္ ) ဖို႔ ...
၂၄ နာရီအတြင္း တိကနဲျဖတ္ေတာက္ပစ္ဖို႔လား ...
' စိတ္ႏွလံုးသား ' တည္ၿငိမ္ခိုင္မာရင့္က်က္ရတာေပါ့ ...
အဲ့အေျခအေနေရာက္ဖို႔ ...
အခ်ိန္ေတြလိုမယ္ ...
မ်က္ရည္ေတြ လိုေကာင္းလိုမယ္ ...
မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ခ်င္နာက်င္ရမယ္ ကိုယ္က ခ်စ္ရျခင္းဟာ နာက်င္ရျခင္းဆို ဝဋ္ေႂကြး တဲ့ ...
သူရဲ႕ခ်စ္ျခင္းမွာ ကိုယ္ဘက္ကျပန္မေပးႏိုင္ ...
သူခံစားေနရတာျမင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျခင္းဟာ ... ကိုယ့္အတြက္ ... က်ိန္စာလို႔ဆိုရမလား ?
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဝဋ္ေႂကြး ... က်ိန္စာ ... ေခါင္းစဥ္ေတြေအာက္ ထည့္ရက္စရာမွမဟုတ္တာေလ
တကယ္လို႔မ်ား ... ခြင့္ရွိမယ္ဆို ...
ဆုေတာင္းပါရေစ ...
လူျပန္ျဖစ္ခြင့္ရမယ့္ ဘဝဆက္တိုင္း ...
မခ်စ္တတ္ မမုန္းတတ္သူ ...
ကိုယ္က တစ္ပါးသူအား မစြဲလန္း ...
တစ္ပါးသူမွလည္း ကိုယ့္အားစြဲလန္းျခင္းကင္းတဲ့သူျဖစ္သာ ေမြးဖြားရပါေစသား ...
ဒါေပမယ့္ ...
အရာအားလံုးေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးခ်ိန္ ...
စိတ္ႏွလံုးသားကို မၿငိမ္းေစတာမွန္သမွ်မွာ ...
မေမြ႕ေလ်ာ္တတ္ေတာ့ဘူး ...
မေမြ႕ေလ်ာ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ...
ကိုယ္ ... ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္တယ္ ...
သူလည္း ... ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ...