Başlamak için, Bach'ı nasıl takdir edeceğinizle alakalı bir takım şeyler söylemek istiyorum, zira göreceğiniz gibi, müziğinin dinlenmesi bazen zor. Bunun için benim sözümü alma, Lenny’yi al ...
Klip 18:28 kadar gider, ancak TL; DR budur. Beethoven, Çaykovski veya Rachmaninoff gibi daha sonraki besteciler için kontrast ehemmiyetlidir. Temaları, aydınlığı ve karanlığı, iyi ve kötüyü tam ters kıpırdamadan müzik bekliyoruz. Ancak Bach değişik, müziği açıkça dramatik değil. Parçalar hemen hemen her vakit bir hareket içindeki bir duyguya bağlı kalırlar. Fikirler sunulur ve araştırılır. Kontrast tema yok, tam ters bir ruh hali yok. Yalnızca bir seferde bir şeyi keşfetmek. Bernstein buna “tartışmacı” teknik diyor.
Diğer ehemmiyetli nokta, burada Lenny tarafından tartışılan kontra noktasıdır:
Bu noktalar irtibatlı. Bir fikri araştırırken, aynı anda ansızın fazla sesle keşfederiz. Bernstein'ın tartıştığı gibi, bu çalışmayı ve iyi görünmesini sağlayacak bir sanat var. Ve bu noktaya odaklanma, çizgi fikriyle ilişkilidir, bu müzik dikey değil yatay, doğrusaldır. Bach'ın çoğunda, armoniler geceleri geçen gemiler gibi görünüyor ve çizgiler birbirlerinin çevreninde döner ve örülür.
İster inanın ister inanmayın, bu, pek çok çağdaş müziğin ve Caz'ın müziği düşündüğü ile aynıdır: aynı anda devam eden çizgiler veya konuşmalar gibi.
Böylelikle Bach'ı dinlediğinde, çizgiyi dinle ve seslerin arasında nasıl geçtiğini dinle. Nasıl değiştiğini, kaç sefer duyabildiğinizi dinleyin. Ve arada bir, geri adım at ve geçtikçe armonileri dinle.
✅ Enjoy the vote! For more amazing content, please follow @themadcurator for a chance to receive more free votes!