ကြၽႏု္ပ္ႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို အဆံုးစီရင္ျခင္း ၁

ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး တိုင္းျပည္အက်ိဳးသယ္ပိုးရတဲ့ဝါဒတစ္ခုပါ။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ျပည္သူျပည္သားအားလံုးနဲ႔ ဆံုျဖတ္လုပ္ကိုက္ရတဲ့စနစ္ပါ။ အာဏာ႐ွင္မ႐ွိ ဥာဏ္ႀကီးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္သာ႐ွိတဲ့စနစ္ပါ။ လူ႔လြတ္လပ္ခြင့္ကို အျပည့္အဝေပးထားၿပီး အစြမ္း႐ွိရင္ ႐ွိသေလာက္ ရပိုင္ခြင့္ေတြကိုလည္း ယူခြင့္ေပးထားပါတယ္။ ကိုယ္သာလွ်င္အ႐ွင္သခင္၊ ကိုယ္ဘဝကိုယ္ဖန္တီး၊ ကိုယ္သမိုင္းကိုယ္ေရးမယ့္ ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ေရးပါ။ ခက္ေနတာက ကိုယ္အသက္ကို သတ္မေသေအာင္ ဘယ္ဥပေဒကမွ မတားျမစ္ထားတာပါပဲ။ ကိုယ့္အသက္ကိုေတာင္ မႏွေျမာတဲ့လူကလည္း ဘယ္ဥပေဒေတြကို ဂ႐ုစိုက္ေနေတာ့မလဲ။ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာဖ်က္ကနဲေပၚၿပီး ဖ်က္ကနဲျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥ။ ႏွမလက္ေလ်ာ့ေနေလေတာ့ေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သတ္ေသသြား ၾကသူအမ်ားစုဟာလည္း စားဝတ္ေနေရးလို႔ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ဝတၳဳေတြေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင့္သာ သတ္ေသသြားၾကသူေတြပါ။ အဲ့ဒီလူေတြထဲကမွ ကြၽႏု္ပ္သိသေလာက္ ကုိယ္ကိုယ္ကိုယ္အဆံုးစီရင္သြားၾကတဲ့ လူေတြအေၾကာင္း ကြၽႏု္ပ္သိသေလာက္ေျပာပါရေစ။

ၿမိဳ႕မၿငိမ္း

ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းဟာ မႏၱေလးကေမြးၿပီး မႏၱေလးမွာႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ မႏၱေလးသားတစ္ေယာက္ပါ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး စေခတ္ႀကီးထဲမွာ ထြန္းကားခဲ့တဲ့ အႏုပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္။ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္းဆန္းတို႔ ေခတ္ကတည္းက သီခ်င္းေတြကို စတင္ေရးသားၿပီး ေခြးတံဆိပ္ဓာတ္ျပားေတြ ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္မွာဆိုခဲ့ၾကတဲ့ သက္ေဝသီခ်င္းဟာ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ သီခ်င္းပါ။ ၿပီးေတာ့အစိုးရအဖြဲ႔က ေရးဖြဲ႔ခိုင္းတဲ့သီခ်င္းကိုလည္း ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းက လူခြၽန္လူေကာင္းဆိုၿပီး ေရးဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။ အေရႊးခ်ယ္ခံရတဲ့ သီခ်င္းကေတာ့ ျပည္ေတာ္သာ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ျပည္ေတာ္သာသီခ်င္းကို ၾကားေတာင္မၾကားဖူးၾကဘဲ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ လူခြၽန္လူေကာင္းသီးခ်င္းကေတာ့ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ၾကားေနရဆဲပါ။ " ေခတ္မွီမွီကမၻာၾကည့္ၾကည့္ျမင္... ပါဝင္ တစ္ေယာက္ဆိုတအားပင္"တဲ့။ Tomorrow Never Dir သီခ်င္းပါ။ ဂ်ပန္ေတြမႏၱေလးကိုဗံုးၾကဲေတာ့လည္း စစ္ကိုင္းေခ်ာင္မွာခိုလံႈရင္း ေရခ်ိဳးဆိပ္တို႔ ျပည္ေတာ္ဝင္သီခ်င္းတို႔ကိုလည္း ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ ျပည္ေတာ္ဝင္သီခ်င္းဟာ ေတာင္သမန္မွာျပဳလုပ္တဲ့ အေမလူထုေဒၚအမာရဲ႕ ေမြးေန႔ပြဲမွာ မပါမျဖစ္ သီခ်င္းပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သၾကၤန္သီခ်င္းေကာင္းၾကားရင္ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းေရးတယ္ခ်ည္းထင္ေနသူပါ။ အထူးသျဖင့္ သၾကၤန္မိုးေဇာတ္ဝင္ေတးသီခ်င္းေတြကိုေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ၾကာမွပဲ ဦးေမာင္ေမာင္ေရးတယ္ဆိုတာသိခဲ့ရပါတယ္။
ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕အဖ်ားအနားကိုမွီေအာင္လိုက္ႏိုင္သူဆိုလို႔ မႏၱေလး မွာကိုေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ပဲ႐ွိမယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းဟာ စိတ္ကူးစိတ္သန္းနဲ႔ အႏုပညာဥာဏ္ႀကီးသူပါ။ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစိတ္ကူးအိပ္မက္က သူဖန္တီးထားတဲ့ သီခ်င္းေတြကို လူအေယာက္ ၁၀၀ေလာက္တီးရတဲ့ ဆင္ဖိုနီျသခက္စထရာတီးဝိုင္းနဲ႔ သြင္းၿပီး ဒါျမန္မာကြလို႔ဆိုၿပီး ကမၻာကိုခ်ျပခ်င္တဲ့စိတ္ကူးပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစိတ္ကူးကို သူအေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမန္မာျပည္ဂီတသမားေတြပဲ ဆဏာၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕အႏုပညာ အိုင္က်ဴကိုမလိုက္ႏိုင္လို႔လား။ စည္းလံုးမႈမ႐ွိလို႔လား။ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္သူေတြလက္တြန႔္ေနတာေၾကာင့္လား ကြၽန္ေတာ္မသိပါဘူး။ ခုေခတ္မွာလည္း ကေလးေတြက သူရဲ႕အိပ္မက္ကို ကူညီတဲ့အေနနဲ႔ သူရဲ႕သီခ်င္းေတြကို ျသခက္စထရာနဲ႔ဆိၿပီး ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔တီးၿပီး အေခြထုတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔စိတ္ကူးကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။

ဒါကေတာ့ လူသားကိုစက္႐ုပ္နဲ႔အစားထိုးတဲ့ သေဘာပါ။ ေလမႈတ္တူရိယာေတြနဲ႔ တေယာရဲ႕အသံကို အခုေခတ္ေနာက္ဆံုးေပၚ တီးေနၾကနဲ႔ ကီးဘုတ္လို႔ေခၚတဲ့အရာေတြေတာင္ အသံတူေအာင္မတီးႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေတြကေတာ့ နားပါးမွသိႏိုင္မယ့္ကိစၥေတြ။ ဥပမာ ဦးတင္ရီရဲ႕ တေယာသမားတီးတဲ့ ေရႊအိုးစည္ကို ကီးဘုတ္နဲ႔ တီးၿပီးအေခြထုတ္ၾကည့္ပါ။ အႏုပညာဟာ အႏုပညာပါ။ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း ေနာက္ဆံုးေရးခဲ့တဲ့သီခ်င္းေလး တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္းေလးပါ။ ဝင္းဦးသ႐ုပ္ေဆာင္ၿပီး ဝင္းဦးဆိုထားတဲ့ တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္ ဇာတ္ကားကိုလဲၾကည့္ဖူးပါတယ္။ ဒီသီခ်င္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္အျမင္ကိုေျပာခ်င္တာကေတာ့ တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္သီခ်င္းကို အဆိုမပါပဲ လူအေယာက္တစ္ရာေလာက္နဲ႔ တီးထားတဲ့ သံစံုတီးဝိုင္းႀကီးတစ္ခုနဲ႔ မိနစ္၂၀ေလာက္တီးလိုက္ရင္ ဗီသိုဗင္၊ ခ်ဳိက္ေကာ့စကီး၊ ယန္နီတို႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြလိုမ်ား ျဖစ္လာမလားလို႔ပါ။ တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္သံစဥ္ထဲမွာ စာသားမပါပဲ အသံေတြကိုခ်ည္း ကြၽန္ေတာ္ခံစားၾကည့္ဖူးပါတယ္။ သံစဥ္ထဲမွာတိမ္ေတြ႔ေရြ႔ေနတာ လႈိင္းကေလးေတြလႈပ္ေနတာ အလြမ္းေတြလူးေနတဲ့ ရာသီဥတုကိုလည္း ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒီတိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္ သီခ်င္းကေတာ့ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ ျသခက္စထရာနဲ႔ ဖန္တီးခ်င္တဲ့ ေနာက္ဆံုးအိပ္မက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပဲလို႔ ထင္မိပါတယ္။
ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းဟာလည္း သူလုပ္ခ်င္တာေတြမလုပ္ရတဲ့ကမၻာမွာမေနခ်င္ေတာ့ပံုရပါတယ္။ မနက္ေစာေစာအိမ္ကထြက္သြားၿပီး တ႐ုတ္သခ်ႋုင္းနားက ေျမလမ္းကေလးေပၚမွာ သူ႔အိပ္မက္ေတြကို အဆံုးသတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွသူဒုကၡမေပးခဲ့ပါဘူး။ ကြပ္ပ်စ္ေလးနားကဖိနပ္တစ္ရံကသက္ေသပါပဲ။ ကြပ္ပ်စ္ေလးနားမွာသာဖိနပ္မခြၽတ္ခဲ့ဘဲ ဖိနပ္စီးၿပီး ကားေအာက္ကိုတိုးဝင္ခဲ့ရင္ ဟိုတစ္ဖက္ ဒီတစ္ဖက္ ကစဥ္ကလ်ားျဖစ္ေနတဲ့ ဖိနပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ေသေၾကာင္းၾကံစည္တယ္လို႔ ဘယ္သူယံုမွာလဲ။ ေသသူဟာလည္းၿမိဳ႕မၿငိမ္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အျပစ္မ႐ွိတဲ့ ကားသမားဟာလည္း ေထာင္နန္းစံရံုသာ သိုေသာ္ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း ကြပ္ပ်စ္နားခြၽတ္ထားခဲ့တဲ့ ဖိနပ္ကေလးတစ္ရံဟာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းေနာက္ဆံုးေရးထားခဲ့တဲ့ ေသတမ္းစာေလးတစ္ေစာင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးခဲ့ဖူးတယ္။

ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ဖိနပ္တစ္ရံက ကဗ်ာဆန္တယ္.....။

ဒီအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ကြၽႏု္ပ္ဖက္ခဲေသာစာအုပ္မ်ားႏွင္ လူႀကီးမ်ားေျပာေသာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းအေၾကာင္းမ်ားကိုအေျခခံ၍ ကြၽႏု္ပ္စိတ္ကူး ႏွင့္ေပါင္းစပ္ကာ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အတာဦး

ကြၽႏု္​ပ္​ႏွင္​့ မိမိကိုယ္​ကို အဆံုးစီရင္​ျခင္​း ၁

ကြၽႏု္ပ္ႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို အဆံုးစီရင္ျခင္း ၁