ဘဝတဲ့လား (အပိုင္း၂)

အပိုင္း ၁ ဖတ္႐ႈရန္
လက္တေလာ အေျခေန၌ မိဘမ်ားလက္ခံႏိုင္မည္မဟုတ္ေသးေၾကာင္း ကိုစိုတစ္ေယာက္သုးံသပ္မိေလသည္။ေနာက္မွသာ မိမိ၏မိဘမ်ားလက္သင့္ခံလာရန္ေျဖးေျဖးခ်င္းေျပာျပရေပေတာ့မည္။
မနၱေလးၿမိဳ႕ဆိုသည္မွာလည္း ကိုစိုႏွင့္ မစိမ္းသည့္ၿမိဳ႕ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။မိမိမ မိဘမ်ား စိုးရိမ္၍သာ စိုးရိမ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေလာက္ မနၱေလးၿမိဳ႕ ကုန္စည္ဒိုင္မ်ားသို႔ အခင္းမွထြက္သည့္ကုန္မ်ားေသာ္လည္းေကာင္း၊အျခား လယ္ယာသုံးပစၥည္းလိုအပ္လ်ွင္လည္းေကာင္း သြားေရာက္ဝယ္ယူေနၾကပင္ျဖစ္သည္။
ယခုလည္း မိမိတို႔ေဒသ အခင္းအသီးသီးထြက္ကုန္မ်ားအား သြားေရာက္ေရာင္းခ်ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကေလသည္။
အခ်ိဳ႕ လူပိုမ႐ွိၾကသူတို႔သည္ ကိုစိုအား မိမိႏယတို႔ ေရာင္းကုန္မ်ားအား လူၾကံဳေပး၍ေရာင္းေစၾကသည္။
"ကဲ ကိုစိုေရ ပစၥည္းေတြအကုန္စုံရင္ သြားၾကရေအာင္ဟ။ေနသိပ္ျမင့္ေနရင္ သြားလို႔လာလို႔မေကာင္းဘူးကြ"
"ေအးပါထြန္းလွရာ မင္းနဲ႔ေလာလွခ်ည္လား ကုန္ဒိုင္ေတြက ထြက္မေျပးပါဘူးကြ။ငါထင္တာမမွားရင္ေတာ့ အိမ္အျပန္ေနာက္က်ရင္ ေရေရာမိမွာစိုးလို႔မဟုတ္လားကြ"
ကိုစိုတစ္ေယာက္သူ၏သူငယ္ခ်င္းထြန္းလွအား စေနာက္ေလသည္။ ထြန္းလွကား နည္းနည္းပါးပါး ေသာက္တတ္သူျဖစ္၍ ထိုသို႔စေနာက္ခ်င္းျဖစ္သည္။
"ေျပာေရာ့မယ္ ကိုစိုေရ မသိရင္ငါကဘဲ အရက္သမားႀကီးၾကေနတာဘဲ ဟားဟား "
ထိုကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စေနာက္ရင္းထြက္ခြာလာၾကေလသည္။
ကုန္စည္ဒိုင္သို႔ေရာက္ေသာ္ ပါလာသည့္ပစၥည္းတို႔ေရာင္းခ်ၾကေလေတာ့သည္။ ကုန္မ်ားအားခ်ိန္တြယ္ျခင္း ေစ်းႏႈန္းတြက္ခ်က္ျခင္းတို႔ျပဳလုပ္ရေပသည္။
ဤတြင္ ထြန္းလွတစ္ေယာက္ကား ေကာင္တာတြင္ထိုင္ေနသည့္ စာေရးမေလးဆီသို႔သာ မ်က္လုံးတို႔က ေရာက္ေနေလသည္။
" ေဟ့ေကာင္ထြန္းလွရ ပစၥည္းေတြခ်ိန္ေနတာက ဒီမွာဘာဟ။မင္းမ်က္လုံးေတြက ဟိုဘက္ဘာေတြမ်ား အသဲအသန္ၾကည့္ေနတာလဲ" ကိုစိုသိသိႏွင့္ေနာက္ေလသည္။
ထိုမွသာ ထြန္းလွတစ္ေယာက္ "သိပါတယ္မင္းကလည္း ငါကဘာရယ္မဟုတ္ေ႐ွာက္ၾကည့္ေနတာပါ" ႐ွက္ရမ္းရမ္း၍ ေျပာ႐ွာေလသည္။ ကိုစိုလည္း သူ၏သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနပုံၾကည့္ကာ ျပဳံးစိစိႀကီးျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ခ်ိန္တြယ္ျခင္း၊ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္ျခင္းတို႔ ၿပီးေသာအခါ ေငြယူရန္ စာေရးမေလးထိုင္ေနေသာ ေကာင္တာသို႔ သြားၾကေလသည္။
ထြန္းလွတစ္ေယာက္ေငးမည္ဆိုလည္းေငးေလာက္စရာပင္။စာေရးမေလးကား အနီးေရာက္မွပို၍ပင္လွေနေတာ့သည္။အသားျဖဴျဖဴ၊ ၊ ကိုဟန္သြယ္သြယ္ေလးႏွင့္ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ေလးဝတ္ဆင္ထားေသာသူမအား ကိုစိုလည္းေသခ်ာႀကည့္မိေတာ့သည္။
"ညီမ အရင္အလုပ္လုပ္တဲ့ ေဒၚျမ မလုပ္ေတာ့တာလား။"အရင္ကလည္းလာေရာက္ေရာင္းခ်ျခင္းတို႔လုပ္ဖူး၍ ေဒၚျမႏွင့္ကိုစိုတို႔ကား ရင္းႏွီး၍ပင္ေနေလသည္။ယခုမေတြ႔၍ ထိုစာေရးမေလးအား ကိုစိုေမးၾကည့္မိ၏။
"ေဒာ္ေလးျမက မလုပ္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး အကို ဒီေန႔မအားလို႔ ညီမကိုသူ႔ကိုယ္စား လႊတ္လိုက္တာပါ ေဒၚေလးျမက ညီမအေဒၚေလ အဲ့တာေၾကာင့္ အေဒၚကိုယ္စားဒီေန႔တစ္ရက္လာလုပ္ေပးတာပါ။" ေျပာလည္းေျပာ လက္မွလည္း စရင္းတို႔တြက္ေနရွာေလသည္။
"ရပီအကို ေရာ့ဒါအကိုတို႔ကုန္ေတြအတြက္ ရမည့္ေငြ စစ္ၾကည့္ပါဦး"ဟုဆိုကာ သူမ၏သြယ္လ်ွလ်ွလက္ေလးမ်ားျဖင့္ ေငြထုပ္အားကမ္းေပးေလသည္။
.
Crd-org-source
( အပိုင္း ၃ ဆက္၍ဖတ္႐ႈေပးပါရန္ )
.
Msc No 179
@aunggyi100
Myanmar Steemit မိသားစုဝင္အားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

ဘဝတဲ့လား (အပိုင္​း၂)

ဘဝတဲ့လား (အပိုင္း၂)