Credit-http://www.xerago.com/blog/2016/08/are-you-a-brand-with-a-purpose/
ကၽြန္ေတာ္ facebookမွာေပါ့ the whole burma ေကာင္ေလးတေယာက္ေျပာတာကို သတိထားမိသြားၿပီး ေျပာခ်င္တာေလးေတြရွိသြားပါတယ္။
အဲဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဘာေၾကာင့္စာေမးပြဲေျဖၾကရတာလဲ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဘာေၾကာင့္ စာေတြကို က်က္ေနရတာလဲေပါ့။
ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးၾကည့္တယ္။
ပညာေရးဘဲ အျပစ္တင္ရမွာလား။
ဆရာ၊ဆရာမေတြဘဲ အျပစ္တင္ရမလား။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘဲ အျပစ္တင္ရမလား။
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဘဲ အျပစ္တင္ရမွာလား။
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔က စာကိုနားလည္ဖို႔ထက္ အမွတ္မ်ားဖို႔၊ ေအာင္ဖို႔ ဘဲ အဓိကထားေနၾကတယ္။
ၿပီးေတာ့ ၁၀တန္းမွာ အမွတ္ေတြနဲ႔ တကၠသိုလ္ေတြကို သတ္မွတ္လိုက္ေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူေတြဆိုတာ ေျပာရရင္ အသိဥာဏ္ရွိၿပီး မိမိဝါသနာကို ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာ မလဲြဧကန္ပါဘဲ။
ဒီေတာ့ ၁၀တန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာစာေတြသင္ၾကရတယ္။အဲဒီထဲမွာဆိုရင္ ပါတဲ့ကဗ်ာေတြဆိုရင္ ရသေျမာက္ၿပီး အရင္တုန္းက စာေရးဆရာေတြက ဘဝတခုရဲ႕ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိတာ အလွတရားေတြကို ေဖာ္က်ဴးထားတာ အလြန္ကို ခ်ီးက်ဴးစရာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဘဝက ကဗ်ာေတြကို ရသေျမာက္ေအာင္ ခံစားတတ္ဖို႔ ေနေနသာသာ စာေမးပြဲမွာ အမွတ္မ်ားဖို႔ကို အဓိက ထားေနၾကပါတယ္။
ဆရာမေတြကလည္း ကဗ်ာေတြအတြက္ ရွင္းျပဖို႔လည္း အခ်ိန္မေပးၾကပါဘူး။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာေတြဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ျမန္မာစာမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ တတ္ေျမာက္တဲ့သူဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ေတာင္ ရပါတယ္။
ဒါေတြက ဘာေၾကာင့္လဲ။
သူတို႔ကိုယ္တုိင္လည္း ေသခ်ာ မသင္လုိက္ရဘဲ ဆရာျဖစ္လာတာေတြေၾကာင့္ သင္ရိုးကို အျမန္ျပီးေအာင္ သင္ရတာေၾကာင့္ ဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနတာပါ