ေစတနာအက်ိဳးေပး

Steemit members အားလံုး မဂၤလာပါရွင္။
တစ္ခါက ၿမိဳ႕ေပၚမွာ အလုပ္လာလုပ္ၾကတ႔ဲ အိႏွင္႔ခိုင္ ညီမႏွစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။ ၿမိဳ႕က သူတို႔ အေဒၚအိမ္မွာ ေနၿပီး အလုပ္လာလုပ္ၾကတာေပါ႔။ သူတို႔ ညီမ ၿမိဳ႕တက္ျပီး အလုပ္လာလုပ္ ရျခင္းကေတာ့ ရြာမွာ မိဘမ်ား မရွိေတာ႔တာမို႔ ေရွာက္ေစာင္႔မယ္သူ မရွိေတာ႔ၿပီးမို႔ ၿမိဳ႕က အေဒၚက မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္တည္းမို႔ ေရွာက္ေစာင္႔ဖို႔ ေခၚထားပင္မယ္႔ အေဒၚကလည္း ေျပလည္လွသူ မဟုတ္ေတာ႔ သူတို႔ညီအမမွာ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အေၾကာင္းဖန္ လာေတာ႔တာေပါ႔။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ အလုပ္ တစ္ခု ရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွတာမို႔ ရရာ အလုပ္သာ လုပ္ကိုင္ၾကရတာေပါ႔။ ညီမႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ ရုပ္ရည္ေလး ရွိေပမယ္႔ ပညာက မတက္ေတာ႔ အလုပ္က ရွာဖို႔ခက္ေနတာေပါ႔။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထမင္းဆိုင္ ႏွစ္ဆိုင္ တစ္ေယာက္ တစ္ဆိုင္စီမွာ အလုပ္ရသတ႔ဲ။ ညီအမ ႏွစ္ေယာက္ တူတူလုပ္ခ်င္ပင္မယ္႔ အလုပ္က ရွာရခက္လြန္းတာမို႔ ရတဲ့ အလုပ္ေလးမွာပဲ ဝင္လုပ္ရရွာတာေပါ႔။

ဆိုင္ႏွစ္ဆိုင္က ထမင္းဆိုင္သာ တူတာ တစ္ဆိုင္က တစ္အားေရာင္းရျပီး တစ္ဆိုင္ကေတာ႔ အေရာင္းနည္းပါးလြန္းလွတယ္။ အိလုပ္ေသာဆိုင္မွာ ေန႔စဥ္ စားသုံးသူမွာ မ်ားျပားလြန္းတာမို႔ လက္မလည္ေအာင္ ေရာင္းရလြန္းတယ္။ ဆိုင္ရွိ ဝန္ထမ္းမ်ားမွာလည္း ဘယ္ေလာက္ပင္ အလုပ္မ်ားမ်ား ပင္ပန္းတဲ့ အရိပ္ေရာင္ေတာင္ မေတြ႔ရပဲ အၿမဲတမ္း ၿပဳံးရႊင္ေနၾကသလို အားလုံးမွာလည္း တက္ညီလက္ညီ မခိုမကပ္ပဲ အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ ဘာလို႔ဆို သူတို႔အလုပ္ရွင္က စားသုံးသူ အေပၚမွာ ေစတနာ ထားသလို သူ႔ဝန္ထမ္းမ်ား အေပၚမွာလည္း မိသားစုလို ဆက္ဆံတယ္။ အစားအေသာက္ ေကာင္းမ်ားကို လက္ရာမပ်က္ သန္႔ရွင္း လတ္ဆတ္ေအာင္ ေရာင္းခ်သလို ဝန္ထမ္းမ်ား အေပၚမွာလည္း သူ၏သားသမီးေလးေတြက႔ဲသို႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံတာမို႔ ဝန္ထမ္းမ်ားဘက္ကလည္း သူတို႔အေပၚေကာင္းေသာ အလုပ္ရွင္၏ ေစတနာမွန္ကို ျမင္ရေသာအခါ တစ္ဦးကို တစ္ဦး မခိုမကပ္ပဲ ေပးထားသေလာက္ပဲ တန္ေအာင္လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳးမရွိၾကပဲ ကိုယ့္မိသားစု အလုပ္က႔ဲသို႔ အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ၾကတာမို႔ သူတို႔ထမင္းဆိုင္ေလးမွာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမ်ွ လူစည္ကား ေရာင္းေကာင္းလြန္းလွတာေပါ႔။

ေနာက္တစ္ဆိုင္ ခိုင္လုပ္ေသာ ဆိုင္ကေတာ႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လာစားသူတ႔ဲ နည္းပါး လြန္းလွတယ္။ မသိတဲ့သူေတြေလာက္သာ ဝင္စားၾကတာ စားၿပီးသိသြားသူေတြက ေနာက္တစ္ခါ လာမစားခ်င္ကိုေအာင္ ျဖစ္သြားၾကေတာ႔ ဘယ္ေရာင္းေကာင္းပါ႔မလဲ။ သူတို႔အလုပ္ရွင္က သေဘာလည္း မေကာင္းသလို စားသုံးသူ အေပၚမွာလည္း ေစတနာ မထား ပိုက္ဆံရဖို႔ပဲသိတယ္ ထမင္းဆိုင္ပါဆိုမွ လက္ရာေကာင္းေကာင္း သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ စားသံုးသူေပၚ ေစတနာ ထားမေရာင္းတ႔ဲျပင္ ဝန္ထမ္းမ်ား အေပၚမွာလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ မဆက္ဆံ ပိုက္ဆံေပးခိုင္းတယ္ ဆိုၿပီး လူကိုလူလို မဆက္ဆံတဲ႔ အခါ ဝန္ထမ္းမ်ားမွာလည္း သူတို႔ေပၚမွာ မေကာင္းတ႔ဲ အလုပ္ရွင္ေပၚ ေစတနာေတြ ျပန္မထားနိုင္ၾကတ႔ဲခါ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးလည္း တြက္ကပ္ အလုပ္မွာလည္း ခိုကပ္ ၿပီးရင္ျပီးေရာ လုပ္ၾကတ႔ဲခါ သူတို႔ထမင္းဆိုင္ေလးမွာ ေရာင္းမေကာင္းတာလည္း မဆန္းပါ။

ဒီလိုနဲ႔ ညီမႏွစ္ေယာက္ အလုပ္လုပ္လာတာ တစ္လျပည့္တ႔ဲ ေန႔မွာေတာ႔ ညီမႏွစ္ေယာက္ အေဒၚနဲ႔ ထမင္းလက္ဆုံ စားေနၾကရင္း ခိုင္က မ်က္နွာမလွသမို႔ အေဒၚနဲ႔အိက ေမးေတာ့ ခိုင္က သူအဲဒီဆိုင္မွာ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူးလို႔ ေျပာရွာတယ္။ အေဒၚက ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခိုင္ရယ္။ အလုပ္တစ္ခုရဖို႔ ရွာရတာမွ မလြယ္တာ သမီးလည္း သိသားပဲ။ ခိုင္က သမီးသိပါတယ္ အေဒၚ ဒါေၾကာင့္လည္း သမီးစလုပ္တဲ႔ ေန႔တည္းက မေပ်ာ္တာေတာင္ သမီးသည္းခံျပီး လုပ္ေနတာပါ။ သမီးလူပင္ပန္းတာကို ခံႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္ပင္ပန္းေတာ႔ မခံႏိုင္လို႔ပါ အေဒၚရယ္။ အိက ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခိုင္ နင့္ကို သူတို႔ဘာလုပ္လို႔လဲ။ အခုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ေသးပါဘူး။ တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး စိတ္ညစ္ေအာင္ေတာ႔ ေျပာတယ္။ အေျပာကလည္း ဆိုးမွဆိုး ဘာအမွားမွလည္း မလုပ္ပဲနဲ႔ ၾကံဖန္ အပစ္ရွာ ေအာ္ေနေတာ႔တာပဲ။ ေနာက္ၿပီး လူကို အၿမဲမယုံသလို ဘာသလိုနဲ႔ ခနဲ႔တဲ႔တဲ႔ေတြ ေျပာတယ္။ ပထမေတာ့ ခိုင္လည္း ဆိုင္က ဝန္ထမ္းေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ထြက္သြားတာ ပင္ပန္းလို႔ မလုပ္ႏိုင္ၾကတာပဲ ထင္တာ။ ဒီေန႔ေတာ႔ ေစ်းထဲမွာ ခိုင္ကိုခင္တ႔ဲ အမတစ္ေယာက္က ငိုၿပီး ခိုင္ကို ေျပာျပတာ ခိုင္ နင႔္လိုရုိးသားသူက ဒီလိုဆိုင္မွာ မလုပ္သင္႔ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းလို႔ ခိုင္ကေမးေတာ႔ ငါလည္း အရင္က အဲ႔ဆိုင္မွာ လုပ္ဖူးတယ္။ အလုပ္ရွင္က ငါ့ကိုသူခိုးလို႔ စြပ္စြဲတာ သူ႔လက္စြပ္ ေပ်ာက္လို႔ေလ။ သူ႔အခန္းထဲကို သူ႔ပစၥည္းေတြ သြားထားဆိုလို႔ ငါသြားထားတာပဲ ရွိတယ္။ အဲဒါ ငါလည္း သူ႔လက္စြပ္ မယူရပဲနဲ႔ ငါ့ကို စြပ္စြဲတာ ငါ႔ကမယူပါဘူးလို႔ အေသအခ်ာ ေျပာတာေတာင္ ငါ႔ကိုရဲစခန္း တိုင္မယ္ေလး ဘာေလးနဲ႔ ငါကေတာ႔ တိုင္လည္း မေၾကာက္ပါဘူး တိုင္ေပါ႔။ ကိုယ္မွမယူတာ ဒါေပမဲ့ ငါ႔ကိုယ္က်င္႔တရားကို စြပ္စြဲထားတာေတာ႔ မဟုတ္ရင္ ျပန္ေတာင္းပန္ရလိမ္႔မယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အဲလိုေျပာေနတုန္း သူ႔သမီးက ဝင္လာၿပီး သူ႔ကိုတိုးတိုးေလး ဘာေျပာလိုက္တယ္ မသိဘူး။ အလုပ္ရွင္က ငါ႔ကိုေျပာတယ္ နင္ကမ်ား သူမ်ားဟာခိုးျပီး မေလ်ာ္ႏိုင္ရင္ မေလ်ာ္ႏိုင္မေျပာဘူး ေလက်ယ္ေနတယ္ ငါတို႔က လက္စြပ္တစ္ကြင္းေလာက္နဲ႔ ဘာမွ ျဖစ္မသြားဘူး။ နင္႔လို အလုပ္သမား သူခိုးကိုေတာ႔ ငါ႔ဆိုင္မွာ မထားဘူး အလုပ္ထုတ္တယ္ ဆိုၿပီး ငါ့ကို ေမာင္းထုတ္တာ ခိုင္ေရ။ တကယ္ေတာ့ လက္စြပ္က သူ႔သမီး ယူဝတ္သြားတာ ငါ့ကို ျပန္ေတာင္းပန္ရမွာ စိုးတာနဲ႔ လက္စြပ္တစ္ကြင္း ဘာမွျဖစ္ဘူးဆိုျပီး ငါ႔ကို သူခိုးအမည္တပ္ အလုပ္ထုတ္တာ ခိုင္ေရ။ ငါေလ လူေတြမ်ားၾကီးေရွ႕မွာ ဆိုေတာ့ ရွက္တာနဲ႔ ငိုၿပီးထြက္ေျပးလာတာ။ ငါတို႔မွာ မရွိလို႔ လုပ္စားပါတယ္ သူခိုးလို႔ပါ ျပန္စြပ္စြဲ ခံရတ႔ဲဘဝ။ ငါ႔လိုအျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္လို႔ပါ ခိုင္ေရ။ နင္႔လို ရုိးသား ၾကိဳးစားတ႔ဲသူမ်ိဳး သူ႔လိုအလုပ္ရွင္နဲ႔ မတန္လို႔ နင္႔ကို ေျပာျပရတာ။ ငါတုန္းက သူတို႔လက္ခုတ္ထဲက ေရျဖစ္ခ႔ဲ ပင္မယ္႔ ခိုင္ေလးကိုေတာ႔ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ သူတို႔ဆိုင္မွာ ဝန္ထမ္းဘာလို႔ မၿမဲလည္းသိလား တစ္မ်ိဳးမဟုတ္ တစ္မ်ိဳး ျပသနာ ျဖစ္ၿပီး ထြက္သြားရတာခ်ည္းပဲ။ ေငြရွင္ေတြ ဆိုေတာ့ သူတို႔အမွားကို ေငြနဲ႔ဖုံးတ႔ဲ ေခတ္ၾကီးမွာ ငါတို႔လို ရုိးသားသူေတြ ဘဝပ်က္ၾကရတာေလ။ အဲဒီအမ ခိုင္ကို ေျပာျပေတာ႔ ခိုင္လည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး။ ခိုင္ေၾကာက္လို႔ပါ အေဒၚ။ အေဒၚနဲ႔အိကလည္း ဒီေလာက္ဆိုုးတ႔ဲ အလုပ္ရွင္မ်ိဳးမွန္း မသိလို႔ပါကြယ္။ မလုပ္နဲ႔ သူမထုတ္ခင္ ကိုယ္အရင္ ဦးေအာင္ထြက္ခ႔ဲလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ႔ ခိုင္ေလးမ်က္နွာ အၿပဳံးပန္းေတြ ေဝဆာသြားပါေတာ႔တယ္။

ခိုင္ေလးလည္း အလုပ္ထြက္ျပီး အိမ္မွာေနတုန္း အလုပ္ကျပန္လာတ႔ဲ အိက အိမ္ေပါက္ဝ ေအာ္ၿပီး ဝင္လာတာ။ ခိုင္ေလးေရ နင္တို႔အလုပ္ရွင္ေတာ႔ ဖမ္းခံထိသြားျပီး ခိုင္ေလးက အံ႔ၾသျပီး ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးေတာ့ ၾကားတာေတာ႔ နင္တို႔အလုပ္ရွင္က ထမင္းဆိုင္ ဗန္းျပျပီး ေနာက္ကြယ္မွာ မူးယစ္ေဆးနဲ႔ ၾကီးပြားေနတယ္ ဆိုလားပဲ။ ဘယ္သူတိုင္တယ္ေတာ႔ မသိဘူး ရဲေတြ သတင္းရၿပီး လာဖမ္းသြားတာပဲ သိတယ္လို႔ ေျပာတာ႔ မီးဖိုေခ်ာင္မွ အေဒၚက အဲဒါ သူ႔အကုသိုလ္ သူ႔အက်ိဳးေပးတာ သမီးတို႔ေရလို႔ ေအာ္ေျပာေတာ႔တာ။ အိနွင္႔ခိုင္လည္း အေဒၚရဲ႕ စကားကို နားလည္သြားျပီး ေခါင္းမ်ားညိမ္႔ကာ ေနေလေတာ႔တယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းေလးရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းအရာေလးကေတာ႔ အလုပ္ရွင္နွစ္ဦးရဲ႕ ေစတနာ အက်ိဳးေပးပုံေလးကို သိျမင္ေစခ်င္တာပါ။ ေစတနာေကာင္း၊ စိတ္ေကာင္းရွိသူဟာ ကံေကာင္းသလို ေစတနာ မေကာင္း၊ စိတ္ထားရုပ္ညံ႔သူတို႔ဟာလည္း ကံအက်ိဳးေပး မေကာင္းႏိုင္တာေလးကို စိတ္ကူး ဇာတ္လမ္းေလးနဲ႔ ဥပမာေပး ေရးသားလိုက္ရပါတယ္ရွင္။ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းနွင္႔ ျပည္႔စုံၾကပါေစရွင္။
Author@ayemomo(MSC-051)
Photo by google