ယင္ဖိုမသန္းသူ(၄)

မသီသီနွင့္ကိုမ်ိဳးမင္းတို႔၏ ဇာတ္လမ္းသည္ စတင္ေတြ႕ဆံုကတည္းပင္ အပ်က္ပ်က္နွင့္တလြဲတေခ်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္။သီသီသည္ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ၿပီး အခန္းထဲ၌ေခြ၍ေနေလေတာ့သည္။
သူမကိုယ္သူမအနွီပုရိႆ က်ားမ်ားနွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ ဤမ်ွေလာက္ေသာအရဲစြန္႔မူွႀကီးအတြက္ အားမလိုအားမရႀကိတ္မနိုင္ခဲမရ ျဖစ္၍ေနေတာ့သည္။ေတာက္တေခါက္ေခါက္ျဖင့္မရိုးမ႐ြျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ သူမဖုန္းကအသံျမည္လာခဲ့သည္။
ရင္ခုန္စိတ္လူွပ္ရွားမိသြားသည္။ကိုမ်ိဳးမင္းဆီကဖုန္းျဖစ္၍ သူမကိုင္လိုက္မိသည္။
"သီသီ ဘာျဖစ္သြားတာလဲကြာ။"
"ကိုယ႔္မွာစိတ္ပူလိုက္ရတာ"အစရိွသျဖင့္ ဖုန္းထဲမွအသံၾကား၍သီသီရင္ထဲ၌ ထိတ္ထိတ္ျဖင့္ ရင္ခုန္ႏူွန္းျမန္လာခဲ့ျပန္ပါသည္။
ကိုမ်ိဳးမင္းမွသူျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းသို႔ ဘုရားဖူး သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပန္လာလ်ွင္သီသီနွင့္ေတြ႕၍ သူ႔အားတိက်ေသာအေျဖေပးေစလိုေၾကာင္းေျပာခဲ့ရာ သီသီမွာလည္းရင္ထဲမွအပူလံုးႀကီးမွာဂလုဂလုျဖင့္ အသံျမည္၍ဘဝင္က်သြားေလေတာ့သည္။
သီသီသည္လည္းဘဝက်စိတ္႐ႊင္လန္း၍ ပံုမွန္အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ျဖင့္လန္းဆန္းတက္ႂကြေနေလသည္။
ဤသို႔ျဖင့္တနဂၤေႏြေန႔အလုပ္ပိတ္ရက္သို႔ေရာက္ရိွ လာေလသည္။သီသီလည္းအလုပ္ပိတ္ရက္ျဖစ္သျဖင့္ တပတ္စာအဝတ္မ်ားေလ်ာ္ျခင္း၊မီးပူတိုက္ျခင္းျဖင့္အလုပ္ရူွပ္ေနစဥ္ "သီသီေရ"အိမ္ေရွ႕မွေခၚသံၾကား၍ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
အိမ္ေရွ႕ခန္း၌ငယ္သူငယ္ခ်င္းဝါဝါကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ "ဟယ္ ဝါဝါအေတာ္ပဲဟယ္။ နင့္ကိုငါေမ်ွာ္ေန
တာ။"
"သူငယ္ခ်င္းေရ။ ငါလည္းနင့္ဆီလာမယ္ လာမယ္နဲ႔ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေရာက္ျဖစ္ဖူးဟယ္။"
ဝါဝါသည္လည္းဧည့္ခန္းဆက္တီခံု၌ထိုင္ခ်ရင္းသီသီအားျပန္ေျပာလိုက္ေလသတည္း။
"ငါလည္းကိစၥရိွမွညည္းဆီလာသလိုျဖစ္ေနတယ္
သီသီရယ္။ ညည္းကိုလည္းအပူကပ္ရတာအားနာပါတယ္ေအ။"
"ရပါတယ္သူငယ္ခ်င္းရယ္။ညည္းကိစၥသာေျပာေအ။
ငါကူညီနိုင္သေလာက္ကူညီရမွာေပါ့ေအ။"
" ဒီလိုသီသီေရ" ဟုအစခ်ီကာဝါဝါသည္ သူမအမ်ိဳး သား တကၠဆီနွင့္တျခားကားတစ္စီးတိုက္မိ၍ေလ်ာ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ သီသီဆီမွေငြနည္းနည္းေလာက္လွည့္လို႔ရပါကလွည့္လိုေၾကာင္းအကူအညီေတာင္းေလ သတည္း။
သီသီသည္လည္းအိမ္မွအေမနွင့္ႀကီးေတာ္အပ်ိဳႀကီးအား အရိပ္အေျခလွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး ဝါဝါအား အိမ္ခန္းထဲေခၚခဲ့ေလသည္။
"ဝါဝါေရ... ငါ့မွာလည္းညည္းေျပာသလိုေငြ
မ်ားမ်ားစားစားမရိွဘူးဟ။ အဲဒီေတာ့ဒီလက္ေကာက္တစ္ဖက္ညည္းသြားေပါင္ေအ။ ညည္းေျပလည္တဲ့အခ်ိန္ငါ့ျပန္ေ႐ြးေပး..။အေမတို႔ ႀကီးႀကီးတို႔ေတာ့မသိေစပါေစ နဲ႔ေအ။" ဟုဆိုကာ သူမလက္ေကာက္တစ္ဖက္ကို ဝါဝါအားေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။
"ညည္းကိစၥေတာ့ၿပီးၿပီေအ။"
"ငါညည္းကိုတိုင္ပင္စရာရိွတယ္.. သူငယ္ခ်င္း" ဟုအစခ်ီကာကိုမ်ိဳးမင္းနွင့္သူမအေၾကာင္းအား ဝါဝါအားျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္အားရပါးရေျပာျပေလေပေတာ့သည္။
"လူေကာင္း၊သူေကာင္းဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ ညည္းစဥ္းစားသင့္ပါတယ္ေအ။ဒါေပမယ့္သူ႔အေၾကာင္း၊သူ႔ေဆြမ်ိဳး ညည္းအကုန္သိေအာင္လုပ္ထားသင့္တယ္။ညည္းလည္းအိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔အ႐ြယ္ကလြန္ေတာင္လြန္ေနၿပီ..သီသီ။" ဟုဝါဝါကသီသီအားအႀကံေပးေျပာၾကားလိုက္ေလ သည္။
ထိုအခါသီသီက "ငါလည္းစဥ္းစားမိပါတယ္သူငယ္ခ်င္းရယ္။ဒါေၾကာင့္ညည္းကိုတိုင္ပင္ရတာေပါ့ေအ။"
ဟုေျပာ၍ ဖုန္းကိုထုတ္၍ကိုမ်ိဳးမင္းပံုအားဝါဝါအားျပရာ
ဝါဝါသည္သီသီဖုန္းကိုလွမ္းယူ၍ကိုမ်ိဳးမင္းပံုအားၾကည့္လိုက္ေလသည္။
ဝါဝါသည္ဖုန္းထဲမွဓာတ္ပံုအားၾကည့္ၿပီးမ်က္စိပ်က္မ်က္နွာပ်က္ျဖင့္မ်က္နွာမေကာင္းေတာ့ေခ်။သီသီလည္းဝါဝါမ်က္နွာပ်က္သြားသည္ကိုသိခ်င္လြန္းလွသျဖင့္
"ဝါဝါ...နင္သူ႔ကိုသိလို႔လား။သိရင္ေျပာျပပါသူငယ္ခ်င္းရယ္။"ဟုရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖင့္ဝါဝါအားေမးျမန္းလိုက္ပါေတာ့သည္။
ဝါဝါသည္သီသီအားတခုခုကိုေျပာျပသင့္မျပသင့္စဥ္းစားေနဟန္တူေလသည္။တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ဖုန္းထဲမွကိုမ်ိဳးမင္းပံုအားၾကည့္ၿပီးအတန္ငယ္ၾကာမွ စကားသံထြက္ေပၚလာေလေတာ့သည္။
"ဒီလို သီသီေရ။ငါနင့္ကိုေျပာျပသင့္မျပသင့္စဥ္းစားေန တာဟ။မေျပာျပရင္လည္းတခ်ိန္ခ်ိန္နင္သိလာရင္ငါ့ကိုနင္မေျပာျပခဲ့ဖူးဆိုၿပီးအျပစ္ျမင္လာနိုင္တယ္ေလ။"
"သီသီနင္ျပတဲ့ဓာတ္ပံုထဲက ကိုမ်ိဳးမင္းဆိုတာတျခားသူမဟုတ္ဘူးဟ။တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ငါ့အမ်ိဳးသားရဲ႕ညီအစ္ကိုတဝမ္းကြဲျဖစ္ေနတယ္။"
"ၿပီးေတာ့....။"
ဝါဝါတစ္ေယာက္အသံတိတ္သြားျပန္၏။ထို႔ေနာက္ သူမေရွ႕မွသတင္းစာအားအဓိပၸာယ္မဲ့ ဖိေခ်ေနေလ၏။
"ဝါဝါ...ညည္းမွာေျပာစရာတခုခုရိွေနၿပီမဟုတ္လား။"
"ရင္ေတြတုန္လိုက္တာသူငယ္ခ်င္းရယ္။ငါ့ကိုေတာ့
ထိန္ခ်နိမထားပါနဲ႔ေအ....။ငါ့ဘဝအေျပာင္းအလဲနွင့္ လည္းသက္ဆိုင္ေနလို႔ပါေအ။"
သီသီသည္သူမမ်က္ဝန္း၌ မ်က္ရည္မ်ားရစ္ဝဲလာၿပီး တုန္ရီေမာဟိုက္စြာျဖင့္ဝါဝါအားေျပာေလေတာ့သည္။
ထိုအခါမွဝါဝါသည္လည္း
"ဒီလိုပါ။သူငယ္ခ်င္းရယ္ ညည္းကိုလည္းငါသနားပါတယ္။ဟိုတဖက္ကိုလည္းသနားတယ္။"
"ဒါေပမယ့္အမွန္တရားသည္မည္သို႔ပင္ဖုံးထားထား
တခ်ိန္ခ်ိန္ေပၚလာမွာပဲေအ။"ဟုဆိုၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာျပေလေတာ့သည္။
"ကိုမ်ိဳးမင္းကလူပ်ိဳမဟုတ္ဘူးသူငယ္ခ်င္း။"
"သူ႔မွာအရမ္းခ်စ္ရတဲ့ဇနီးရိွခဲ့တယ္။"
"သူ႔ဇနီးကေတာ့လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္နွစ္ေလာက္က
ကင္ဆာေရာဂါနဲ႔ဆံုးသြားခဲ့ၿပီသူငယ္ခ်င္း။"
"သူ႔တို႔နစ္ေယာက္မွာသားသမီးေတာ့မရိွခဲ့ဖူး။သူ႔ဇနီးဆံုးကာစကကိုမ်ိဳးမင္းတစ္ေယာက္စိတ္ေလၿပီး အရက္ေတြေသာက္ခဲ့တာေပါ့ေအ။တစ္နွစ္ေက်ာ္နွစ္နွစ္နီးပါး ၾကာမွသူကိုရီးယားကိုထြက္သြားခဲ့တာသူငယ္ခ်င္း။"
"အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ဒါပါပဲေအ။ညည္းလည္းငယ္ေတာ့တဲ့အ႐ြယ္မွမဟုတ္တာ။ဆံုးျဖတ္ေပါ့ေအ။"

"တျခားအျပစ္အနာအစာေတာ့သူ႔မွာမရိွပါဘူးေအ။"
သီသီကိုေျပာျပၿပီးေနာက္ဝါဝါတစ္ေယာက္ေမာဟိုက္စြာျဖင့္စကားသံတိတ္သြားခဲ့ေလသည္။
"သူငယ္ခ်င္းေရ....ငါျပန္ဦးမယ္ေနာ္။"
 "တဇြတ္ထိုးမဆံုးျဖတ္ပါနဲ႔။အခ်ိန္ယူစဥ္းစားၿပီးမွ  
  ဆံုးျဖတ္ပါေနာ္။"ဟုဝါဝါတစ္ေယာက္ႏုတ္ဆက္၍ ျပန္သြားေလေတာ့သည္။
 သီသီသည္ဘာစကားမွျပန္မေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ရိူွက္ငို၍ေနေပေတာ့ သည္။သီသီရင္ထဲမီးစတစျဖင့္ထိုးသကဲ့သို႔ ပူျပင္းလြန္းလွေပသည္။ရိူွက္ရင္းရိူွက္ရင္းျဖင့္သတိလစ္မလိုျဖစ္ၿပီး

လဲက်သြားေလေတာ့သည္။
"ဟဲ့သီသီ သမီးဘာျဖစ္တာလဲ။ သမီး..ဟဲ့သမီးသီသီ။"
အခန္းထဲသို႔ေျပးဝင္လာၿပီးေပြ႕ဖက္၍သူမအမည္အား တတြတ္တြတ္ေခၚယူေနေသာ ႀကီးေတာ္နွင့္
အေမအသံကိုလည္းသီသီမၾကားေတာ့ေခ်။သူမအာရံုထဲ၌ အေမွာင္ထုသည္ ဖံုးလႊမ္းသြားေလေတာ့ သတည္း။

ယင္ဖိုမသန္းသူအပိုင္း(၅)အားဆက္လက္ဖတ္ရွဴ႕ပါရန္။

@eieikhing
MSC No.173

Credited from google images.

ယင္​ဖိုမသန္​းသူ(၄)

ယင္ဖိုမသန္းသူ(၄)