တစ္သက္မွာတစ္ခါၾကဳံ ၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝ အဖုံဖုံ (အပိုင္း ၁၅)

အပိုင္း - (၁၅)
......

Crd-org-source

Frrsher Welcome ၿပီးသြားတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းသားဘဝ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ကို စတင္လိုက္ၿပီလို႔ပဲ ဆိုရေတာ့မယ္။ အရင္ အပိုင္းေတြမွာေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္း စာ ဖက္ကိုလုံးဝမလွည့္ၾကည့္ခဲ့ဘူး။ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ထဲ သြားတယ္ ၊ ဂိမ္းႏွိပ္တယ္ ၊ Beer ဆိုင္သြားတယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေနကုန္ Game ဆိုင္မွာပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းတာ မ်ားတယ္။ ေအာ္ ေနာက္တစ္ခုက က်ေနာ္ကို အိမ္က ဆိုင္ကယ္ မေပးေတာ့ တစ္လ အသုံးစရိတ္ကို ပိုေတာင္းတယ္။ အိမ္ကလည္းေပး႐ွာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္အေဖဟာ ေနျပည္ေတာ္ ဘူတာ႐ုံ ေဆာက္လုပ္ေရး မွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အေဖ့ရဲ႕ အသက္ဟာ ၆၃ ေလာက္မွာ ၊ ကြၽန္ေတာ္ကေျပာတယ္ အေဖ အလုပ္မလုပ္နဲ႔ေတာ့ အိမ္မွာပဲ ေနေတာ့လို႔ေျပာေတာ့ သူကျပန္ေျပာတယ္။ အေဖ မနားေသးဘူး တဲ့ ငါ့သား ေက်ာင္းၿပီးမွ အေဖ အလုပ္ကအၿပီးနားမယ္တဲ့ ၊ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ငါ့သားကို အေဖက ဘယ္ေထာက္ပံ့ လို႔ရေတာ့မလဲတဲ့ ။ အဲ့ဒီလို ေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အေတြးထဲမွာ ငါ ဒီ ႏွစ္ကိုလည္း ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္ရမယ္ ၊ Master ပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ ျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ကို ေအာင္ရမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းစာဖက္ကို နည္းနည္း အာ႐ုံစိုက္ရေတာ့တာေပါ့၊ B.E ႏွစ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြက ေပ်ာ္ၾကတယ္ ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘာသာက ၇ ဘာသာတည္းေလ။ ဘာသာ အနည္းဆုံး ႏွစ္ကိုး။ ေအးေဆးပဲေပါ့။ ထုံးစံအတိုင္း ေက်ာင္းလစ္လိုက္၊ ေလ်ွာက္သြားလိုက္ ေနရင္းနဲ႔ B.Tech ဘြဲ႔ ယူဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေရာက္႐ွိလာပါေလေရာ။ အဲ့ဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္က စဥ္းစားၿပီး အိမ္ကိုေျပာတယ္၊ အေမ နဲ႔ အေဖ သား ဒီဘြဲ႔ယူတာကို လိုက္ရမယ္ေနာ္ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ အေမကေတာ့ သားရယ္ ေနာက္ႏွစ္ B.E ဘြဲ႔က်မွ လိုက္ေတာ့မယ္ တဲ့ ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေနာက္ႏွစ္ B.E ဘြဲ႔ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မလိုက္နဲ႔၊ သားတစ္ေယာက္တည္းပဲ တက္ယူမယ္၊ ဒီ ႏွစ္ B.Tech ဘြဲ႔ယူတာကို လိုက္ခိုင္းတာက သားက အခု B.E ဆက္တက္ေနဆဲဖစ္တဲ့အတြက္ အေမ တို႔လိုက္လာလည္း သားအေဆာင္မွာ ေနလို႔ရတယ္ ၊ ေနာက္ႏွစ္ဆိုရင္ အခက္ အခဲ ျဖစ္မွာ စိုးလို႔ ဆိုၿပီး ေသခ်ာ႐ွင္းျပေတာ့မွ အေမ ေရာ အေဖ ေရာ လိုက္ၾကတာ။

မိဘေတြ ဆိုတာေလ သူတို႔သာ ပညာမတက္ ဘြဲ႔ မရ တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ ၊ သူတို႔သားသမီး ကို ပညာတက္ ဘြဲ႔ ရ တစ္ေယာက္အျဖစ္ကို ျမင္ခ်င္တာေလ။ အဲ့ဒီ လိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘြဲ႔ယူမည့္ အခမ္းအနားကို တက္ဖို႔ အဝတ္အစား ခ်ဳပ္ၾကရတာေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္က အေမ့အတြက္ပဲ ခ်ဳပ္ခိုင္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္က ပုဆိုး ႏွစ္ထည္ပဲ ဝယ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကုန္တာ ဒါပဲ ကုန္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အက်ႌနဲ႔ တိုက္ပုံက ကြၽန္ေတာ့္ ဆိုင္က ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ယူတာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ ဘြဲ႔ယူ တာ ပုဆိုး ႏွစ္ထည္ ဖိုးပဲ ကုန္တယ္။ က်န္တာ တစ္ျပားမွမကုန္ဘူးဗ်။ ဘယ္ေလာက္သက္သာသလဲ ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေယာက်ာ္းေလးေတြက မိန္းကေလးေတြေလာက္ ကရိကထ မမ်ားဘူးေလ။ အရမ္းသက္သာတာ။ ဒီလိုနဲ႔ ဘြဲ႔ယူမည့္ေန႔ ကို ေရာက္လာပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔က ဘြဲ႔ယူေတာ့ မနက္ပိုင္း ညေနပိုင္းယူရတယ္ဗ်။ Major ခြဲထားတာကိုး။ B.Tech ဘြဲ႔ကို အခုလက္႐ွိ ေက်ာင္းသစ္ ေကတုမတီၿမိဳ႕သစ္မွာပဲ ယူရတယ္။ အခမ္းအနားလည္းစ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္တီးလုံးလည္း တီးေရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြေတာင္ ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီးခံစားရတယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ထင္တာကေတာ့ အေမလည္း မ်က္ရည္က်ေနမွာပါ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔ သား ဘြဲ႔ရသြားတာကို ကိုယ္တိုင္ျမင္ရေတာ့ ဝမ္းသာပီတိေတြျဖစ္ေနမွာေပါ့ေလ။ အေဖ လည္း အတူတူပဲေနမွာပါ။ ဘြဲ႔ယူတဲ့အခမ္းအနားလည္းၿပီးေရာ သူငယ္ခ်င္း မိသားစု ေတြ ကိုယ္ေတြမိသားစုေတြ အတူတူ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္က် မိတ္ဆက္က်နဲ႔ B.Tech အတြက္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ အခမ္းအနားၿပီးဆုံးပါေလေရာ။

Crd-org-source
.......
photo credit from Google ,Facebook and My Phone
....
....
အပိုင္း( ၁၆)
ဆက္လက္ဖတ္႐ႈေပးၾကပါကုန္...
.....
.....MSC No-238
@generalpyone