အားလံုးပဲမဂၤလာ ညခ်မ္းေလးပါ႐ွင္........ဒီကေန႔မွာ ကြၽန္မ စာေရးေနရင္း သတင္းတစ္ခုကို သိလိုက္ရေတာ့ ကြၽန္မေရးလက္စ အေၾကာင္းအရာကို ခန ထားၿပီး တျခားအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေရးသားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ဒီစာကစိုေရးတဲ့အခ်ိန္က ည ကိုးနာရီခြဲေနပါပီ။ကြၽန္မရဲ႕ ရင္တြင္းျဖစ္ခံစားခ်က္ကေလးကို အားေပးၾကပါဦး႐ွင့္။ "သံေယာဇဥ္" စကားလံုးေလးက သံုးလံုးထဲ ျဖစ္ေနသည္။အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုရလွ်င္ေတာ့ လူသားေတြမွာ ျဖစ္ဖို႔အလြယ္ကူဆံုး၊ ျဖတ္ဖို႔အခဲယဥ္းဆံုး ျဖစ္သသည္။ကြၽန္မတို႔လူသားေတြသည္ ေမြးကတည္းကပင္ သံေယာဇဥ္အျမစ္တြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ပထမဦးစြာ မိခင္နွင့္ ဖခင္အား သံေယာဇဥ္တြယ္မည္။ေနာက္တြင္ အစ္ကို၊အစ္မ ေမာင္ေလး၊ညီမေလး တို႔ကို သံေယာဇဥ္တြယ္မည္။ ဦးေလး၊အေဒၚ အဘိုးအဘြား စသျဖင့္ သံေယာဇဥ္ အျမစ္ ခိုင္မာလာမည္။ အ႐ြယ္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းသင္းအေပၚ တြယ္တာသည့္စိတ္ ပို၍တိုးလာမည္။မူၾက္ို အ႐ြယ္တြင္မူႀကိဳမွသူငယ္ခ်င္း ၊မူလတန္းတြင္ မူလတန္မွသူငယ္ခ်င္း၊ ထိုနည္းတူအလယ္တန္း အထက္တန္းတြင္ ခင္ခဲ့ရသည့္ သူငယ္ခ်င္းေပါင္း မ်ားစြာ ရွိၾကသည္။ အထက္တန္းေအာင္ၿပီး university ေရာက္ျပန္ေသာအခါတြင္လည္း uni friend အေလ်ွာက္ သံေယာဇဥ္ခိုင္မာခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းၿပီးသည့္ အခ်ိန္ လုပ္ငန္ခြင္ထဲ ဝင္ေတာ့ အလုပ္ခြင္မွ ညီကိုေမာင္နွမမ်ားကို သံေယာဇဥ္တြယ္မိခဲ့ျပန္သည္။ သံေယာဇဥ္နွင့္ ပတ္သတ္၍ ယခုေလာေလာလတ္လတ္ ကြၽန္မ၏ စိတ္ထဲတြင္ ေလးနက္စြာ ခံစားေနရေသာေၾကာင့္ ဤ စာကိုေရးသားရျခင္းဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္မ အလုပ္မွ အစ္မတစ္ေယာက္ Trasfer အျခာနယ္ကို က်ပါတယ္၊ သူ႔ဆီကို ဖုန္းလာလို႔ဖုန္းေျပာအၿပီး ကြၽန္မကိုသူခ်က္ခ်င္းေျပာပါတယ္..အစ္မ transfer က်ၿပီတဲ့ ညီမေလးေရတဲ့.....က်မ သူ႔အတြက္ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ေတာ့ ခြဲရမယ္ဆိုတဲ့စိတ္က ေရာက္လာကာ ၀မ္းနည္းပက္လက္ ငိုေႂကြးမိလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အစ္မ နွင့္ အလုပ္စဝင္သည့္အခ်ိန္ကတည္းကပင္ တရင္းတနွီးရွိခဲ့ၾကသည္ျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့သည့္ တစ္လခန္႔ပင္ ရန္ကုန္သင္တန္းေလးဆယ့္ငါးရက္ကို နွစ္ေယာက္အတူ သြားခဲ့ရပါသည္။ သံေယာဇဥ္ မျဖစ္ပဲ ဘယ္လိုမွကို မေနနိုင္ခဲ့တာပါ.... ယခုလို သူမ အေျပာင္းက်ေတာ့ ကြၽန္မနွလံုးသားထဲ က ေဝးရေတာ့မည့္အသိကို ခံစားရမိတိုင္း တဆစ္ဆစ္နာက်င္ရပါသည္။ ကြၽန္မ နွင့္သူမ သည္ အံဆြဲ တစ္လံုးအားအတူသံုးၾကသည္။ ကြၽန္မေၾကာင့္ရႈပ္ပြေနလ်ွင္လည္း ပါးစပ္မွ ပြစိပြစ္ိသာ ေျပာ၍ ရွင္းလင္းေပးသြားတက္သည္။ သူမသည္ ဓာတ္ပံုရိုက္လ်ွင္လည္း ပိုစ့္တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာ အပံုေရမ်ားမ်ားထြက္ေအာင္ရိုက္တက္ျပီး ဘယ္ပံုက လွလဲ ဟု အၿမဲေမးတက္သည့္သူျဖစ္သည္။ စကားေျပာသည့္အခါတြင္လဲ ငါးခြန္းေျပာလွ်င္ တစ္ခြန္းမပီသေပမယ့္ မပီသည့္စကားလံုးကပင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနတက္သည္။ လူတစိေယာက္၏ တန္ဖိုးဟာ အဲ့ဒီလူက အနါးမရွိေတါ့သည့္အခ်ိန္မွပင္ တန္ဖိုးကို ငိရေကာင္းမွန္းသိသည္ဟူေသါ ေ႐ွးလူႀကီးေတြဆိုရိုးစကါးသည္ ေသြးထြက္ေအါင္မွန္လွပါေပသည္။တကယ္ပဲ...အမွတ္တရေတြ မေရတြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားခဲ့တယ္။ သံေယာဇဥ္ဆိုသည့္ ဆူးခြၽန္ႀကီးကို ကြၽန္မ ရင္ထဲကို သူမ က တစ္သက္လံုး ဆြဲထုတ္လို႔မရေအာင္ ပုိင္ပိုင္နိုင္နိုင္စိုက္သြားခဲ့တယ္.....................
ဒီစာေလးကို ကြၽန္မ Zin Wai Hmu နွလံုးသားျဖင့္ ခံစား၍ ေရးသားပါသည္။-Copy from Facebook
Sort: Trending