ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္

မဂၤလာပါ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရာဇ၀င္ထဲက စာရင္းမရွိတဲ့ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။ တိုက္ပြဲမ်ားစြာကိုလဲ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံနဲ႔ ေအာင္ပန္းဆင္ႏိုင္ခဲ့သူတစ္ေယာက္ေပါ့။ ကၽြႏ္ုပ္နာမည္ၾကားရင္ေတာင္မွ ရန္သူဟာ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ေၾကာက္ရပါတယ္တဲ့ခင္ဗ်ာ။ ကၽြႏ္ုပ္နာမည္ကား ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ ဟုေခၚတြင္ၾကေလသတည္း။
ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ ၏ မွတ္တမ္း
ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ ကိုေမြးခဲ့တာ မထင္မရွားေက်းရြာေလးတစ္ရြာက သာမန္ လယ္သမားဦးေကာက္နဲ႔ ေဒၚပြားတို႔ မွ ၀ါဆိုလအခါတြင္ ဖြားျမင္သန္႔စင္ခဲ့ပါတယ္။ အတန္းပညာအားျဖင့္ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံ ၀တ္ျဖည့္ရင္း ကပိၸယႀကီးထံတြင္ ဆည္းပူးသင္ယူခဲ့ရပါသည္။ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္မွာ ငယ္စဥ္က လြန္စြာေၾကာက္တတ္ေသာ အက်င့္ရွိသည္။ ကေလးျခင္းေဆာ့ကစားၾကသည့္အခါတြင္ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားက အၿမဲအႏိုင္က်င့္တာခံရေလ့ရွိသည္။ မိဘမွေကၽြးေသာ မုန္႔ပဲသြားေရစာမ်ား ကုန္စင္ေအာင္ တစ္ခါမွ စားရသည္မရွိေပ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားတို႔ အႏိုင္က်င့္သမွ်ေခါင္းငံု႔ခံကာ ေနသည္။ ညဖက္ တစ္ေယာက္တည္း အေပါ့အပါး ထ၍လည္း မသြားရဲေပ အေမွာင္ကို ေၾကာက္ျပန္သည္။ အရြယ္ေရာက္၍ပညာစံုေသာ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမွ မိန္႔ၾကားသည္။ ``ေမာင္ေက်ာင္းသားေရ သင္၏စိတ္ကို အလုိမလုိက္ႏွင့္ တပါးေသာ သူတို႔၏အျမင္ျဖင့္သာ ေတြးေတာႀကံဆ၍ သူရဲေကာင္းစိတ္ဓါတ္ေမြးျမဴ၍သာ ေနပါေလ” ဟုမိန္႔ေလသည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမိန္႔ၾကားသည္ကို နားမလည္ေသာ္ျငားလည္း တင္ပါ့ဘုရားဟုသာ ဦးခ်ကန္ေတာ့ခဲ့သည္။

ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ သတၱိရွိလာၿပီ

တစ္ေန႔သ၌ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္တို႔ႏွင့္ ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္တြင္ မီးလန္႔ေလသည္။ ထိုအိမ္တြင္ မသန္မစြမ္းသက္ႀကီးရြယ္အိုတစ္ေယာက္မွာ မေျပးႏိုင္သျဖင့္ မီးထဲပိတ္မိေနေလ၏ ။ဆရာေတာ္ေျပာသလို သူရဲေကာင္းစိတ္ေမြး၍ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္သည္ ေစာင္ကိုေရစြတ္၍ ကိုယ္မွာပတ္ကာ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနေသာ အိမ္ယိုင္ေလးအတြင္းသို႔ သားေကာင္ရေသာ က်ားပမာ ခုန္၀င္၍ အဖြားအိုကို ကယ္တင္လိုက္ေပ၏။ ထိုအခါရြာအတြင္းမွ ကာလသားတို႔သည္ ဤ လူငယ္ကား သတၱိရွိေပ၏ဟု ခ်ီးမြမ္းၾကကုန္၏။ ကယ္တင္ရွင္သူရဲေကာင္းႀကီးက်န္းမာပါေစဟု အဖြားအိုမွ ဆုေတာင္းေပးေသာအခါ မိမိရင္ထဲတြင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားထ၍ မေဖာ္ျပတတ္ေသာ ခံစားမႈကို ၀မ္းေျမာက္စြာ ခံစားရ၏။ ထို႔ေနာက္မ်ားမၾကာမွီတြင္ ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ မိန္းမပ်ိဳအား ဆြဲရမ္းေနၾကေသာ ကသည္းစစ္သား ကေစာ္သမားတစ္သိုက္ကိုေတြ႔ရ၏။ စဥ္းစားသည္ မိမိသေဘာသာဆိုလွ်င္ေၾကာက္၍ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာေျပးမည္ သို႔ေသာ္ မိမိသည္ သူရဲေကာင္းျဖစ္ေနၿပီ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ဘာလုပ္ရမည္နည္း။ ထို႔ေနာက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကိုင္၍ မည္းမည္းျမင္ရာရိုက္ပါေလေတာ့သည္။

ဖိန္႔ဖိ္န္႔တုန္ စစ္မႈထမ္းၿပီ

မဏိပူရျပည့္ရွင္မင္း၏ ေခၽြးတပ္စုေဆာင္းရာတြင္ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္တို႔ရြာမွ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္အပါအ၀င္ အင္အား ၁၀၀ ခန္႔ စစ္မႈထမ္းရသည္။ တပ္တြင္းသို႔ေရာက္ေသာ္ ဆရာေတာ္၏ ဆံုးမ ထံုးကို ႏွလံုးမူ၍ ကသည္း သူပုန္မ်ားကို ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ တိုက္ထုတ္၍ တာ၀န္ထမ္းခဲ့ေလသည္။ ထိုအခါမင္းက ေျမာက္စား၍ သူေကာင္းျပဳျခင္းခံရ၏။ စစ္သူႀကီးဘ၀သို႔ေရာက္ေသာ္ မိမိကိုယ္ကုိယ္ဆင္ျခင္မိသည္ ။ (၁) မိမိသည္ အလြန္ေၾကာက္တတ္ပါသည္ သို႔ေသာ္ ထိုေၾကာက္စိတ္ကို သူတပါးအား မျမင္ေစလိုသျဖင့္ ရဲရင့္ျခင္းအမႈကိုသာ ျပဳ၍ ေနသျဖင့္ ရဲရင့္ေသာ သူ ဟူ၍ ျဖစ္လာသည္။ (၂) မိမိသည္ အလြန္ေရသာခို အေခ်ာင္လိုက္တတ္ေသာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ သို႔ေသာ ္ လူေပါ့ လူဖ်င္းဟူ၍ အထင္မခံ ၀ိရိယထား၍ ႀကိဳးစားျပသျဖင့္ ဇြဲလံု႔လရွိေသာသူ ဟူ၍ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ (၃) မိမိသည္ အက်င့္စာရိတၱအင္မတန္ေကာင္းမြန္ေသာ သူအမ်ိဳးအစားတြင္ မပါ၀င္ေပ သို႔ေသာ္ မိမိ၏ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ ႏွမ္းတစ္စိမွ် မရိုးသားျခင္းအမႈကို မျပဳရာ သျဖင့္ ရိုးသားေသာ သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေက်နပ္စြာ ခံယူျခင္းရခဲ့ေပသည္။ ထိုသို႔ ေၾကာက္ေသာ စိတ္ကိုပင္အသံုးခ်၍ သူရဲေကာင္းဘြဲ႔ထူးကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရေပသည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုေသာ္ လူတုိင္းသည္ မိမိတြင္ရွိေသာ အားနည္းခ်က္ ကို မပ်င္းမရိ ေယာက်ၤားေကာင္းတို႔ ထံုးႏွလံုးမူ၍ သူရဲေကာင္းစိတ္ေမြး ကာ ေနထိုင္လွ်င္ ျမင့္ျမတ္လွေသာ ဘ၀ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေၾကာင္း။

Author by
@htinyarsai (6:17pm)
MSC 203