ဘဝကိုယ္စီ

လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ဘဝေတြရွိပါတယ္။ကိုယ္ပိုင္ဘဝေတြ ရွိေပမဲ့ ကိုယ္ဘဝကို ျမတ္ႏိုးတန္းဖိုးတဲ့လူ နည္းပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဘဝဆိုတဲ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုကို အသုံးမခ်ၾကလို႔ပါ။အသုံးမခ်ေတာ့ အဆင္မေျပမႈေတြ ၾကံဳတိုင္း ဘဝႀကီးကိုပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးအျပစ္တင္ေနၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းမွာ ဘဝတစ္ခုဆီပဲ ရွိပါတယ္။လူရယ္ျဖစ္လာတဲ့ ေမြးဖြားလာခ်ိန္မွစ ေသဆုံးသည့္ အခ်ိန္တိုင္ေအာင္ အခ်ိန္ေတြမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းၾကရပါတယ္။ျဖတ္သန္းရတဲ့ အခ်ိန္ကာလ တစ္ေလွ်ာက္ မိမိရဲ႕ ကံ၊ဉာဏ္၊ဝရီယကို အသုံးမခ်ပါက မိမိလိုခ်င္တပ္မက္ေသာ ဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ေဝးေနဦးမွာပါပဲ။လူေတြဟာ မိမိေပးဆပ္မႈ၊ႀကိဳးစားမူထက္ ပို၊ပို၍ ေမွ်ာ္လင့္ၾကပါတယ္။ေမွ်ာ္လင့္သလို မျဖစ္လာေတာ့ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္ၾကပါတယ္။ကိုယ္ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈကို ျပန္မသုံးသပ္ပါဘူး။ကိုယ္ႀကိဳးစားရင္ ႀကိဳးစားသေလာက္ မရတာမရွိပါဘူး။ကိုယ့္ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈက ကိုယ္ျပန္ရတာပါပဲ။

သူတပါးေအာင္ျမင္တာကို ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္ေနေပမဲ့ တပါးသူ ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္ထားလဲ၊ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားထားလဲ ဆိုတာကို မျမင္ၾကပါဘူး။အဲ့မျမင္ျခင္းေတြေၾကာင့္ လူတိုင္းရဲ႕ ဘဝေတြဟာ မတူညီၾကတာပါ။လူတိုင္းဟာ အနိမ့္ျမင့္၊အတတ္က်ေတြကို မၾကံဳဆုံဖူးတဲ့သူ မရွိပါဘူး။ၾကံဳတိုင္းလည္း ကိုယ့္ဘဝကို အရႈံးမေပးၾကပါနဲ႔ လူတိုင္းကိုယ္စီ ဘဝနဲ႔ပါ။လူတိုင္းကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့ ဘဝကို ရရွိပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးရင္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စာေလးကို နိဂုန္းခ်ဳပ္ပရေစ။

photo credit google image @kanesious