လူငယ္မ်ားႏွင့္ မူးယစ္ေဆးဝါး အႏၱရာယ္

ၾကယ္တို႔၏ လင္းလက္ရာသည္ ေကာင္းကင္ျဖစ္သည္။ ငါးတို႔၏ ေမြ႔ေပ်ာ္ရာသည္ ေရျပင္ျဖစ္သည္။ သားသမီးတို႔၏ ေမြ႔ေပ်ာ္ရာသည္ မိဘ၏ရင္ခြင္ ျဖစ္သည္။ မိဘတို႔သည္ မိမိတို႔ ရင္ခြင္တြင္ ခိုနားေပ်ာ္ေမြ႔ေနသည့္ သားသမီးတို႔ကို ၾကည္၍ ပီတိျဖာရသည္။ သားသမီးတို႔၏ အနာဂတ္ကိုေတြး၍ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္းလာရသည္။ ပန္းပြင့္မ်ားသည္ ဥယ်ာဥ္မႉး၏ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္လည္းျဖစ္၊ ဘဝလည္းျဖစ္သည္။ သားသမီးတို႔သည္ မိဘတို႔၏ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း ျဖစ္သည္။ ဘဝလည္းျဖစ္သည္။ ကေလးမ်ား အရြယ္ေရာက္လာသည္ႏွင့္အမ်ွ ဘဝႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မ်ား႐ွိလာသည္။ ကမၻာေျမကို အလွဆင္ရန္ စိတ္အားထက္သန္ေနၾကသည္။

ေလာကသည္ ပရိယာယ္မာယာ ေထြျပားသည္။ အႏၱရာယ္ ထူေျပာသည္။ ရည္မွန္းခ်က္ ျပည့္ဝေနသည့္ အနာဂတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သားေကာင္းရတနာေလးမ်ာသည္ မူယစ္ေဆးဝါးဆိုေသာ အဖ်က္မုန္တိုင္း ၾကမၼာ႐ိုင္၏ ႏွိပ္စက္ျခင္း ခံခဲ့ၾကရပါသည္။ မူးယစ္ေဆးဝါးဆိုရာ၌ အရက္ေသစာ ဘိန္း၊ ဘင္း၊ ကေဇာ္၊ ေလွာ္စာ မွစ၍ မူးယစ္ေစတတ္သည့္ ေဆးဝါးမ်ား ျဖစ္သည့္ ပက္သဒင္း၊ ေမာ္ဖင္းတို႔ ပါဝင္သည္။ ယခင္က ဘိန္းမည္းကို ၿမိဳခဲ့ၾကသည္။ ဘိန္းကိုေျပာင္းထဲထည့္၍ ႐ွဴ ခဲ့ၾကသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ားသည္ အစြမ္းထက္လာၾကသည္ႏွင့္အမွ် ဆိုးက်ိဳးမွာလည္း ျမန္ဆန္လာပါသည္။ ဘိန္းျဖဴေခၚ ေဆးမႈန္႔ကို တီထြင္ခဲ့ၾကၿပီး ဘိန္ျဖဴကို႐ွဴ ျခင္း၊ စီးကရက္ထဲ၌ ထည့္၍ေသာက္ျခင္း၊ အေၾကာထဲသို႔ ထိုးသြင္းျခင္းတို႔အထိ အဆင့္ျမင့္လာခဲ့ၾကသည္။ ယေနေခတ္တြင္ စိတ္ၿငိမ္ေဆး၊ စိတ္ႂကြေဆးစသည့္ ေဆးျပားအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚထြက္လာျပန္သည္။ ထိုအျပင္ အရက္အမ်ိဳးမ်ိးသည္လည္း မူးယစ္ေစတတ္သည့္အတြက္ မူးယစ္ေဆးဝါးထဲတြင္ အပါအဝင္ျဖစ္သည္။

အရက္ကိုေသာက္စားသူသည္ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ ရမ္းကားခ်င္တိုင္း ရမ္းကားတတ္ၾကသည္။ အရက္ေသာက္သူသည္ မည္သည့္ မေကာင္းမႈကိုမဆို က်ဴးလြန္ရန္ ဝန္မေလးေပ။ အရက္ေသစာကို စြဲမက္မိလ်ွင္ အလုပ္ခြင္စည္းကမ္းကိုလည္း မသိ။ ေငြေၾကးဥစၥာကို ႐ွာေဖြရမွန္း ထိန္းသိမ္းရမွန္း မသိျဖစ္၍ စီးပြားပ်က္တတ္သည္။ ဘဝပ်က္တတ္သည္။ မိမိႏွင့္တကြ မိသားစုကို ထိခိုက္ပ်က္စီး၍ အ႐ွက္ရေစေသာ မူးယစ္ ေသစာ၏ အႏၱရာယ္ကို ႀကိဳ၍ ေ႐ွာင္ၾကဥ္ သင့္ပါသည္။ မူးယစ္ေဆးဝါးသည္ လူဆင္းရဲမွစ၍္ လူခ်မ္းသာထိ ေကာင္းက်ိဳးမေပးပါ။ ယေန႔ေခတ္တြင္ ေသမင္းတမန္အျဖစ္ သတ္မွတ္ရမည့္ ဘိန္းျဖဴဧ အႏၱရာယ္ ဆိုးသည္ေလာက႐ွိ ပန္းတို႔ကို ေႁခြေသာ ေလျပင္းမုန္တိုင္း၊ မိုးမုန္တိုင္းဟု ဆိုအပ္ပါသည္။ အစြမ္းကုန္ ဖူးပြင့္ေတာ့မည့္ အၫြန္႔အဖူး လူငယ္တို႔သည္ အဆင္မေျပမႈမ်ား ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ အံဝင္ဂြင္က် မျဖစ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေလလြင့္ပ်က္စီးစ ျပဳလာတတ္သည္။ အိမ္ကိုမခင္ ေက်ာင္းတြင္မရြင္ပဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ေနကုန္ေနခန္း ထိုင္တတ္လာသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ မေကာင္းေသာ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ ေပါင္းမိလာသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွတစ္ဆင့္ အရက္ဆိုင္ထိုင္တတ္လာသည္။ ေဆးလိပ္ေလးတစ္ဖြာ တစ္ရႈိက္ စမ္းသပ္႐ွဴ ရႈိက္မိစ ျပဳလာသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ဘိန္းျဖဴ ပါေသာ ေဆးလိပ္ကို စမ္းသပ္႐ွဴ ရႈိက္မိစ ျပဳလာမည္။ ဘိန္းျဖဴ အေငြ႔ တို႔၏ လြမ္းမိုးျခင္းကို ခံလိုက္ရမည္။ မူးယစ္ေဆးဝါး၏ ပိုက္ကြန္ထဲသို႔ တိုးဝင္မိလွ်င္ ကယ္သူေဝးၿပီျဖစ္သည္။ မိဘ၊ ခ်စ္သူ စသည့္ တြယ္တာရသူမ်ားကလည္း မကယ္ႏိုင္။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မ႐ုန္းႏိုင္ႏွင့္ ဘိန္းျဖဴ၏ ႏြံတြင္နစ္ရပါေတာ့သည္။ ဘိန္းျဖဴ ၏ ေက်းကြၽန္ျဖစ္လ်ွင္ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္စြမ္း ႐ွိမည္မဟုတ္ပါ။ ေသမင္းမွတစ္ပါး သူ႔ကို အႏိုင္ယူႏိုင္သူ မ႐ွိပါ။

မူးယစ္ေဆးစြဲသူမ်ားသည္ ေသမင္း၏ ေခ်ာက္ကမၻားအစြန္း၌ ရပ္ေနသူမ်ားႏွင့္ တူပါသည္။ ကမၻာတစ္ဝွမ္းလံုး၏ အလွတရားကို ဖ်က္ဆီးေနသည့္ ခုခံအားက်ဆင္းေရာဂါဆိုးသည္ ေရာဂါပိုး႐ွိသူႏွင့္ လိင္ဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ ရ႐ွိႏိုင္သကဲ့သို႔ အေၾကာတြင့္သို႔ ဘိန္းျဖဴ ထိုးသြင္းရာမွလည္း ကူးစက္ႏိုင္ပါသည္။ ငယ္ရြယ္သည့္ လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ မူးယစ္ေဆးဝါး အႏၱရာယ္ကို သိ႐ွိေစရန္ ျပခန္းမ်ား၊ ပညာေပးေဟာေျပာပြဲမ်ားကိုသြားေရာက္ နားေထာင္သင့္ပါသည္။ လူငယ္တို႔သည္ အသစ္အဆန္းကို ခံုမင္သည္။ အသစ္အဆန္းကို ေတြ႔လွ်င္ စမ္းသပ္လိုၾကသည္။ မူးယစ္ေဆးကို စမ္းသပ္ရာမွ ၾကယ္ေႂကြဘဝ၊ ၾကယ္ေႂကြည အျဖစ္ႏွင့္ ဘဝအေမွာင္ လႊမ္းခဲ့ရသည္။ မိဘ၊ ဆရာဆိုသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းမ်ား လိုအပ္သည္။ လူငယ္ေလးမ်ားကို ေ႐ွာင္ေလေဝးေဝး မူးယစ္ေဆးဆိုသည့္ အသိပညာေပးသင့္ပါသည္။ လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ မိဘ၊ ဆရာတို၏ စကားကို လိုက္နာျခင္းျဖင့္ မူးယစ္ေဆးဝါး အႏၱရာယ္ဆိုးမွ ကင္းေဝးေအာင္ ေ႐ွာင္သင့္ပါသည္။ ကမၻာတစ္ဝွမ္းလံုးတြင္ မူးယစ္ေဆးဝါး၏ အဆိပ္ေငြ႔မ်ားျဖင့္ လူငယ္တို႔၏ ဘဝမ်ားစြာသည္ အဆိပ္သင့္ခဲ့ရသည္။ အနာဂတ္လူငယ္ေလးမ်ား မူးယစ္ေဆးဝါး အႏၱရာယ္မွ ကင္းေဝးေအာင္ လူႀကီးမိဘဆရာသမားတို႔က သြန္သင္ဆံုးမ ေပးရမည္။ မူးယစ္ကင္းစင္မွသာ လူငယ္တို႔ဘဝသစ္လြင္၍ ေလာကကို အလွဆင္ႏိုင္မည္ သားေကာင္းရတနားမ်ား ျဖစ္ပါေတာ့မည္။

MSC-047
@kokyawzinphyo
Photo credit; Facebook image

ေခါင္းစဥ္ႏွင့္လုိက္ဖက္သည့္၊ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္သည့္ နိဒါန္းပါရမည္။ နိဒါန္းသည္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းပါသည္။ ဝါက်ဖြဲ႔ပုံကလည္းေခ်ာေမြ႔ ေကာင္းမြန္ပါေပသည္။ မတုိမရွည္ျဖင့္ အေနတာ္လည္းရွိပါေပ၏။ သုိ႔ေသာ္ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ စာဖတ္သူကုိမတ္ဆက္ေပးသည့္ အေၾကာင္းတစ္စုံတစ္ရာမွ ပါမလာေပ။
ထုိ႔အတူ မိမိတင္ျပခဲ့သည္မ်ားကုိျပန္လည္ခ်ဳပ္၍ အႏွစ္ထုတ္ကာနိဂုံးသေဘာ
ျပန္လည္တင္ျပထားျခင္းမရွိ၊ ေဆာင္းပါးေကာင္း တစ္ခု၏အဂၤါရပ္ႏွင့္ ညီညြတ္ျခင္းမရွိေပ။ အေရးအသားေခ်ာေမြ႔ေျပျပစ္ေသာ္လည္း တင္ျပပုံ အပုိင္းကုိကားေလ့လာရန္လုိအပ္ေပေသးသည္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳလုိက္ရပါသည္။