"ကဲ... ေရာ့ ဒီမွာ လက္မွတ္ထိုးခ်ည္"
ပုလိပ္ျဖစ္သူမွာ မွတ္တမ္းစာအုပ္အား က်ေန႔ာ္အား လွမ္းေပး၍ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းေလသည္။ထိုင္းစာေတြမို႔ ဘာေရးလို႔ ေရးထားမွန္း က်ေနာ့္လည္း မသိပါ ေသခ်ာတာကေတ့ာ အမႈ႔မွတ္တမ္းဖိုင္ ျဖစ္ဖို႔မ်ားသည္။က်ေနာ့္အား အေထာက္ထားမ႐ွိ ႏိုင္ငံခိုးဝင္မႈ႔ျဖစ္ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းျခင္းဟု က်ေနာ္ေတြးေတ့ာ ေတြးမိသည္။မထူးေတ့ာပါ ပုလိပ္ထိုးခိုင္းေသာ လက္မွတ္အား က်ေနာ္ထိုးေပးလိုက္ေလသည္။လက္မွတ္ထိုးၿပီးသည္ႏွင့္ က်ေနာ့္အား အခ်ဳပ္ခန္းထဲသို႔ ပိုုလိုက္ေလသည္။
က်ေနာ့္ရဲ႕ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ ရံုးေရာက္ ဂတ္ေရာက္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ေရာက္ဖို႔ဆိုတာ ေတြးေတာင္ မေတြးထားမိပါ။အခုေတ့ာ... ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အခ်ဳပ္က်ေနရေလသည္။
"ဂ်ိမ္းး"
ပုလိပ္ျဖစ္သူမွာ က်ေနာ့္အား အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္ၿပီးသည္ႏွင့္ အခ်ဳပ္ခန္းတံခါးပိတ္ၿပီးေတ့ာ ျပန္ထြက္သြားေလသည္။
အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲသာ ႐ွိေနသည္။အခ်ဳပ္ခန္းကို က်ေနာ္ ပတ္ပတ္လည္ၾကည့္လိုက္သည္။အခ်ဳပ္ခန္းမွာ ေပ၂၀ပတ္လည္ေလာက္ေတ့ာ႐ွိမည္။ အမ်ိဳးသမီး အခ်ဳပ္ခန္းႏွင့္ အမ်ိဳးသား အခ်ဳပ္ခန္းမွာ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ သံတိုင္မ်ားသာ ကာထားသည္။အခ်ဳပ္ခန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေထာင့္နားေလးတြင္ အကာရံမဲ့(ကိုယ္တစ္ပိုင္းေလာက္သာ ကာထားသည္)အိမ္သာတစ္လံုးလည္း ႐ွိေနသည္။
အခ်ဳပ္ခန္း တစ္ခုလံုးတြင္ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲေနရေတ့ာ အားေတ့ာငယ္မိသည္။စိတ္ထဲတြင္လည္း ဒီအခ်ဳပ္ခန္းမွာ ဘယ္ႏွရက္ေလာက္ ေနရမလဲဟု ေတြးေနမိသည္။သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ တစ္ေအာက္ေလာက္အၾကာတြင္ အခ်ဳပ္သားမ်ား တစ္ဖြဲဖြဲနဲ႔ ထပ္ေရာက္လာသည္။ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြလည္းပါသလို ျမန္မာျပည္သားမ်ားလည္းပါသည္ ကေမာၻဒီယား လာအို လူမ်ိဳးအစံုပါပဲ ထိုအထဲတြင္ မိန္းကေလးေတြလည္းပါသည္ အိမ္ေထာင္သည္ေတြလည္းပါသည္။သူတို႔ေတြ အခ်ဳပ္ခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ငိုတဲ့သူကငို ရယ္တဲ့သူကရယ္နဲ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္ေသးသည္ အေဖာ္ေတ့ာရသြားၿပီ။
ဒီလိုနဲ႔ ဘန္ေကာက္ အခ်ဳပ္ခန္းတြင္ အခင္းမပါ ဘာမပါနဲ႔ တမံတစ္လင္းျပင္တြင္ တစ္ညတာ အိပ္လိုက္ရေလသည္။ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ေတ့ာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အစ္ကိုျဖစ္သူမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕အဝတ္စားထုတ္ေတြနဲ႔ပစၥည္းမ်ား လာေရာက္ေပးေလသည္။
"ဒီထဲမွာ ကိုလင္းဆိုတာ ဘယ္သူလဲ"
အခ်ဳပ္ခန္းေစာင့္ ပုလိပ္တစ္ေကာင္မွာ က်ေနာ့္နာမည္ ေအာ္ေခၚေလသည္။က်ေနာ္လည္း ထိုပုလိပ္နားသြားလိုက္သည္။
"ကိုလင္းဆိုတာ က်ေနာ္ပဲ"
"ေအးး ဒီမွာ မင္းကို လာေတြ႔တဲ့သူ ႐ွိတယ္ အခ်ိန္၅မိနစ္ရမယ္ ေျပာစရာ႐ွိတာ ျမန္ျမန္ေျပာ"
ဒီလိုနဲ႔ ပုလိပ္ျဖစ္သူမွာ အခ်ဳပ္ခန္းထဲကေန က်ေနာ့္အား အျပင္ခဏထုတ္ေပးေလသည္(လက္ထိပ္ခတ္လ်က္)
"ကိုလင္း ဒီမွာ ညီသူငယ္ခ်င္းက ညီအဝတ္စားထုတ္ေတြ လာပို႔ခိုင္းလို႔ အစ္ကိုလာပို႔ေပးတာ"
"ဟုတ္ အစ္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ဒါနဲ႔ ညီက ျမန္မာျပည္ အၿပီးျပန္ေတ့ာမို႔လား ျပန္မလာေတ့ာဘူးလား"
"ဟုတ္ ေလာေလာဆယ္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ဖို႔အတြက္ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္ ဒီကို ျပန္လာဖို႔ဆိုတာကေတ့ာ ေျပာမတတ္ေသးဘူး အစ္ကို"
"ေအးပါကြာ ဒါဆိုလည္း အစ္ကိုျပန္ေတ့ာမယ္ ညီသူငယ္ခ်င္းကို ဘာမွစရာ႐ွိေသးလဲ"
"ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာေပးပါအစ္ကို အခုလိုကူညီေပးတာ အရမ္းပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔"
ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း အစ္ကိုျဖစ္သူမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ အဝတ္စားထုတ္မ်ားအား ေပး၍ျပန္သြားေလေတ့ာသည္။
"ပိုက္ဆံကလြဲရင္ က်န္တဲ့ပစၥည္းေတြကို အပ္ထားခဲ့ရမယ္ အခ်ဳပ္ကေန လြတ္တဲ့အခါမွ ျပန္ယူလို႔ရမယ္"
ပုလိပ္တစ္ေကာင္မွာေတ့ာ က်ေနာ့္ပစၥည္းမ်ားကို လာေရာက္သိမ္းဆည္းသြားေလသည္။ထိုစဥ္......
"က်ေနာ့္တို႔ကို ဘယ္ေတ့ာ ျမန္မာျပည္ပို႔ေပးမွာလည္းဟင္"
ပုလိပ္ျဖစ္သူအား အခြင့္ေရးရသည္ႏွင့္ က်ေနာ္ေမးလိုက္သည္။
"ဒါေတ့ာ ငါလည္းမသိဘူး အထက္အမိန္႔က်မွ မင္းတို႔ကို ျပန္ပို႔ေပးလို႔ရမွာ"
"အမ္ ဒါဆို က်ေနာ္တို႔က ဒီအခ်ဳပ္ထဲမွာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွရက္ေတာင္ ထပ္ေနဦးမွာလဲ"
"အဲ့ဒါလည္း ငါမသိဘူး ေလာေလာဆယ္ေတ့ာ သၾကၤန္ရက္ပိုင္းအတြင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီမွာေတ့ာ မင္းတို႔ေတြ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေလာက္ေတ့ာ ထပ္ေနရအံုးမယ္"
ပုလိပ္ကိုေမးတာေမးရတယ္ ဘာမွမသိဘူးပဲ ျပန္ေျဖေနေတ့ာ ေမးလည္း အပိုပဲ က်ေနာ္လည္း ဆက္မေမးေတ့ာပါ။
ဒီလိုနဲ႔ ဘန္ေကာက္အခ်ဳပ္တြင္ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္နဲ႔ အခ်ဳပ္က်ခံရၿပီး သံုးရက္ေျမာက္သို႔ ေရာက္လာသည္။တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက်ေတ့ာ ပိုက္ဆံေပးၿပီးေတ့ာ အခ်ဳပ္ထဲကေန ျပန္ထြက္သြားၾကသည္။တစ္ခ်ိဳ႔ေတြၾကေတ့ာလည္း သူတို႔ရဲ႔ အလုပ္႐ွင္ သူေ႒းမ်ားကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ၿပီးေတ့ာ သူတို႔အလုပ္သမားမ်ားကို လာေရာက္ထုတ္ေခၚသြားၾကသည္။(ထိုအခ်ိန္တုန္းက ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္သို႔ လာဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္ခဲပါသည္။)
အခ်ဳပ္ထဲကေန အခ်ဳပ္သားမ်ား ထြက္တဲ့သူေတြ႐ွိေပမယ့္လည္း တစ္ေယာက္ထြက္ရင္ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ျပန္ၿပီးဝင္လာၾကသည္။တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ အခ်ဳပ္သားမ်ား ျပည့္က်ပ္လာသည္ ေနလို႔လည္း မရေတ့ာပါ။
"ဂ်ိမ္းး"
ပုလိပ္တစ္ေကာင္ အခ်ဳပ္ခန္းတံခါးအား လာဖြင့္ေလသည္။
"ကဲ ႏိုင္ငံျခားသား အခ်ဳပ္သားေတြ အကုန္လံုး ထြက္လာခဲ့ၾက"
ပုလိပ္ေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ က်ေနာ္ေပ်ာ္သြားသည္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ရေတ့ာမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္.......
ဆက္လက္ေရးသားသြားပါမည္
ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူမ်ားႏွင့္တစ္ကြ steemitmyanmar အဖြဲ႔သားမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္႐ွိပါသည္။
MSC 160
Author: @kolinn
သို႔ေသာ္ မျပန္ခဲ႔ရဘူးလားဗ်။
က်န္း ကိုေထြး စိတ္ဝင္စားေနၿပီ 😀
မိုက္တယ္ဗ်ာ အေရးအသားက။
အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြေရးသြားတာ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ
ဆက္လက္အားေပးေနတယ္broေရ
ဟူတ္ကဲ့ပါညီ
ကိုလင္းကလည္းဗ်ာေကာင္းခန္းေရာက္မွ
ျဖတ္လိုက္ရလားဗ် အရမ္းသိခ်င္ေနျပီ ခုေျပာျပ ဟီးးး
ဒါလည္း အရသာ တစ္မ်ိဳးပဲမို႔ပါ😁
ဒါေပမယ့္လည္းျမန္မာျပည္ကိုေတာ့ျပန္မေရာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူးရယ္
ဖမ္းခံရပါတယ္ဆို ျပန္မေရာက္ပဲ ေနပါ့မလား😁
ဖတ္သူကို တန္းလန္းႀကီးထားသြားျပန္ၿပီ
😁😁😁😁😁
ေအးဗ်ာ ျပန္လာရမလား ဘာျဖစ္မလဲဗ် သိခ်င္ေနျပီ စိတ္၀င္စားေအာင္ေရးတတ္တယ္ဗ်ာ
အဟီးး 😁 ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ျပန္ရဘူးေနမွာေပးမျပန္တာထင္တယ္ 😁
အဟီးး ထိုင္းပုလိပ္ေတြ ေငြမရရင္ ျပန္မလြတ္ေပးဘူး
ကိုလင္း အဲ့ဒါနဲျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္လာတာေပါ့
မေရာက္ေသးဘူး ေရာက္ေတ့ာေရာက္မယ္😂
ဇာတ္ရွိန္ျမင့္ေနမွ မီးပ်က္သြာတယ္ဗ်ား တိုးလို႔ တန္းလန္းနဲ႔ရယ္ အားေပးပါအူးမယ္ဗ် ား
ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဘုရား
အလုပ္ခိုင္းေတာ့မယ္ထင္တယ္
ျမ္န္မာျပည္ျပန္လာရေရာလား
မျပန္ရဘူးမို႔လား..ဟားဟား😁😁😁
ႀကိဳသိေနပါတယ္...
😂😂😂
အခုခ်ိန္ထိျပန္မရေသးဘးးူလား
ကိုလင္း
မျပန္ရေသးဘူး😂
အဆက္ေလးေမ်ွာ္ေနမယ္
ျပန္ဖို႕ေတာ္ေတာ္ခက္ပါ့လားဗ်ာ
သို႔ေသာ္ဆိုေတာ့ကာဘာလားအဆက္မွာဘာမ်ားျဖစ္အုန္းမလည္းဗ်ာ
ပုလိပ္ဖမ္းခံရတာ ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္လဲဗ် ၊ အေတြ႕ႀကဳံကေတာ့ စုံပါေပ့။
ပုလိပ္ဖမ္းခံရတာ ဘယ္ႏွႀကိမ္မွန္းေတာင္ မမွတ္မိေတ့ာဘူး ဒါမယ့္ အခ်ဳပ္က်တာေတ့ာ အဲ့တုန္းက တစ္ႀကိမ္ထဲရယ္😊
ဇာတ္ကို ျဖတ္တတ္လြန္းတယ္ဗ်ာ ... ေစာင့္ရျပန္ျပီ
ျဖတ္ရတာ အက်င့္ျဖစ္ေနလို႔ ကုိေစာေရ😁
😁😁
တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းနဲ႕ စိတ္ဝင္စားခန္းေရာက္ရင္ အပိုင္းဆက္ျဖစ္သြားတာပဲ😁😁😁
ကိုေဇာ္ အထာနပ္သြားၿပီ😂