ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီးရဲ႕ အိုးႏွစ္လံုး

.
ဆရာေကာင္းနဲ႔မေတြ႔ခဲ့ပါဘူးလို႔
ကြၽန္ေတာ္ေျပာရင္ အဲ့ဒါဟာ..ကြၽန္ေတာ္ ည့ံလို႔ပါ...
ဆရာဆိုတာ တပည့္ ေတြကို ပညာအကုန္ေပးပါတယ္
တကယ့္ဆရာအစစ္မွန္ေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြမွာေပါ့...
.
ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္....က်ေနာ္ မွက္မိသေလာက္..ေမေမေျပာတဲ့ အိပ္ယာဝင္ပံုျပင္ေလးေပါ့..
.
ဟိုး..ေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက
သူရနဲ႔ မဟူရာ ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္႐ွိသတဲ့..
သူတို႔ဟာ.ေငြေၾကးခ်မ္းသာပံုျခင္းလည္း တူညီသလို..ငယ္စဥ္ကတည္းက ကစားေဖာ္ကစားဖက္ေတြေပါ့....
သူတို႔ႏွစ္ဦး ပညာသင္ရမဲ့အရြယ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ပညာကိုသင္ေစဖို႔ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာႀကီးထံသို႔အပ္ႏွံ၍ပညာသင္ေစခဲ့သတဲ့..
အဲ့ဒီလိုပညာေတြသင္ၾကားရင္း အခ်ိန္ေတြကို ပညာဆိုတဲ့အရာေတြနဲ႔လဲခဲ့ၾကတာေပါ့..

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလို႔ ပညာေတြစံုလာတဲ့အခါမွာေတာ့...
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို မိမိရဲ႕ေနထိုင္ရာေနရာေဒသသို႕
ျပန္ေစခဲ႔တာေပါ့..
အဲ့ဒီလိုျပန္ေစခဲ့တာမွာလည္း....သူတို႔ႏွစ္ဦးကို အရာရာကို ”သတိ” ႐ွိဖို႔ ေလာကႀကီးထဲမွာ
ေကာင္းတာေတြသာလုပ္ေဆာင္ဖို႔အျပင္အျခားေသာဆံုးမစကားေတြကိုပါေျပာၿပီး ျပန္ေစခဲ့တာေပါ့..
.
အဲ့ဒီမွာ ထူးျခားတာ တစ္ခုက
စာက်တ္မွက္တာျခင္းအတူတူ သူရက မဟူရာထက္ ပိုရေနတယ္
သိုင္းပညာသင္ယူတာျခင္းအတူတူ သူရက
မဟူရာထက္ပိုၿပီး ကြၽမ္းက်င္စြာတက္ေျမာက္ေနခဲ့တာေပါ့....
.
သူတို႔ဟာ လမ္းခရီးမွာ ေတာပုန္းဓားျပေတြရဲ႕ရန္ကေနကာကြယ္ရင္းနဲ႔ ဘယ္သူကပိုၿပီးကြၽမ္းက်င္ေနတာလည္းဆိုတာကို သိခဲ့ရတာေပါ့

ပညာေတြသင္ေနခ်ိန္မွာမသိသာေပမဲ့..တစ္ကယ္လက္ေတြ႔မွာသိသာခဲ့တာပါပဲ..
.
သူရနဲ႔မဟူရာက အရမ္းကို ေသြးစီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ
စိတ္တူကိုယ္တူေတြေပါ့
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘဝင္မက်တာတစ္ခုက..
ငါတို႔ စိတ္တူကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ဘာလို႔ ပညာတူတူမတက္တာလည္း ငါကိုမ်ားဆရာက ပညာေတြေလ်ာ့ၿပီးသင္ေပးခဲ့တာလား.ဆိုၿပီး.မဟူရာက စဥ္းစားတယ္..
သူရကလည္း ထို႔အတူပဲ.ငါ့ကိုမ်ား ဆရာႀကီးက ပညာေတြပိုသင္ေပးလိုက္သလားေပါ့..

ဘဝင္မက်တဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္
ဆရာႀကီး႐ွိရာ ပညာသင္ရာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႔ ျပန္လွည့္လာခဲ့ၾကတယ္ေလ....
.
တြီ.....တြီ.....တြီ...
ေရာက္ၿပီ...
.
ဟ...ျမန္လွခ်ည့္လားသူငယ္ခ်င္းရ
ငါတို႔ လမ္းတစ္ဝက္ကိုေရာက္ဖို႔ ေလးငါးရက္ေလာက္ၾကာတာကို...
ခုဆရာႀကီးဆီျပန္ေရာက္တာ ခဏေလးရယ္......
အဲ့ဒါဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း ဆိုေတာ့..
.
သိဘူးေလကြာ...စာေရးဆရာက..
သူေရာက္ေစခ်င္ရင္ ခ်က္ခ်င္းေရာက္ေနတာကြတဲ့.....😄😅😉

ဘာမွတက္ႏိုင္ဘူး..ဆရာႀကီးဆီ အျမန္ေရာက္လို႔ စာေရးဆရာကို ေက်းဇူးေတာင္တင္ရအံုးမွာကြ..
.လာလစ္မယ္ဆိုၿပီး..ဆရာႀကီးသြားခဲ့ၾကတာေပါ့ကြယ္..
ဆရာႀကီးဆီေရာက္တဲ့အခ်ိန္ဟာ..
ညေနခင္းအခ်ိန္ပဲျဖစ္ပါသတဲ့...
.
ဆရာႀကီးက အေၾကာင္းစံုကိုေမးျမန္းလို႔ သိ႐ွိတဲ့ အခါမွာေတာ့
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို ေမးတာေပါ့..

တပည့္တို႔...
တပည့္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ..ဘယ္သူ႔ကိုပညာပိုၿပီးေပးတယ္ဆိုတာကို သိခ်င္ေနၾကတယ္...အဲ့လို သိခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ေဇာေတြေၾကာင့္ အိမ္အျပန္လမ္းခရီးထက္..ဆရာ့ဆီျပန္လာတဲ့ လမ္းခရီးဟာ ပိုၿပီးခရီးေရာက္ျမန္ဆန္ေနခဲ့တယ္..
ဒီေတာ့ တပည့္တို႔ႏွစ္ေယာက္လိုခ်င္တဲ့အေျဖကို
ေနာက္တစ္ေန႔ ရဲ႕ အာရံုဦးအခ်ိန္မွာဆရာေျဖေပးမယ္
ဒီညေနမွာေတာ့ ေစာေစာ အိပ္ယာဝင္လို႔.နံနက္ေစာေစာ ဆရာဆီလာခဲ့ၾကပါလို႔ မိန္႔မွာလိုက္ၿပီး..အိပ္ယာဝင္ေစခဲ့တာေပါ့...
နံနက္ေစာေစာမွာေတာ့..အေျဖကို သိျခင္ေဇာကပ္ေနတဲ့
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္... ဆရာ့ဆီကို ေစာစီးစြာပဲ ေရာက္႐ွိခဲ့တာေပါ့..
ဆရာက..သူတို႔ကို အျပံဳးနဲ႔ႀကိဳဆိုလိုက္ပါတယ္....
ဝီရိယ ႐ွိတဲ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို စိတ္ထဲကေန ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္...
ၿပီးေတာ့မွ..ဆရာက..
ကဲ တပည့္တို႔..
ဟိုးးမ်က္ခင္းျပင္က ႏွင္းစက္ေလးေတြေတြ႔လား
အဲ့ဒီႏွင္းစက္ေလးေတြကို ေဟာ့ဒီ ေရအိုးေလးထဲကို
ေရာက္ေအာင္စုေပးပါလို႔ဆိုၿပီး အရြယ္တူတဲ့ ေရအိုးေလးႏွစ္လံုးကိုေပးလိုက္တာေပါ့
ၿပီးေတာ့ ထပ္ေျပာတယ္ ႏွင္းစက္ေလးေတြအမ်ားဆံုးစုမိဖို႔ေတာ့လိုတယ္ေနာ္ တပည့္တို႔
နည္းနည္းပဲရခဲ့တာဆိုရင္ေတာ့
မင္းတို႔လိုခ်င္တဲ့အေျဖကို ဆရာေျပာျပေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့...
ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ..အေျပးအလႊားပဲ ႏွင္းစက္ေလးေတြကို ေရအိုးေလးထဲကိုခံယူသတဲ့...
ေနေရာင္ျခည္ ထြက္ေပၚလာတာနဲ႔ ႏွင္းစက္ေလးေတြဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မွာေလ....
.
အဲ..သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ..ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ ႏွင္းစက္ေလးေတြဟာလည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတယ္..
သူတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာလည္း..
ေရအိုးေလးေတြနဲ႔ စုမိထားတဲ့ႏွင္းစက္ေလးေတြကို ဆရာ့ဆီျပသတာေပါ့........
ထူးျခားတာ စျပန္ပါၿပီေနာ္...
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေရအိုးေတြရဲ႕
ႏွင္းရည္ရ႐ွိပံုျခင္းဟာမတူညီဘူးေလ..
သူရက ပိုၿပီးမ်ားမ်ားစုႏိုင္ခဲ့တယ္..
.
ဆရာႀကီးက အဲ့ဒါကိုၾကည့္ၿပီး....
တပည့္တို႔ကို ဆရာက ႏွင္းရည္မရရင္ အေျဖမေျပာျပဘူးဆိုတာက
တပည့္တို႔ရဲ႕ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႔ပါ...
အမွန္တစ္ကယ္က
တပည့္တို႔လိုခ်င္တဲ့..အေျဖျဖစ္တဲ့.. တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပညာမတူညီရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းရင္းကေတာ့
ေဟာ့ဒီေရအိုးထဲက ႏွင္းေရ ေလးေတြက အေျဖပါပဲကြာလို႔ေျပာလိုက္ၿပီး ႏွင္းရည္ကို ဘယ္လို စုေဆာင္းၾကလည္းဆိုတာကို ေမးပါတယ္..

သူရက....
ကြၽန္ေတာ္က အဝတ္သန္႔သန္႔တစ္ခုနဲ႔ မ်က္ခင္းေပၚက ႏွင္းရည္ေတြကို လိုက္ထိၿပီးမွ အိုးထဲကို ျပန္စုခဲ့တာပါတဲ့
မဟူရာကေတာ့...ဆရာေျပာရင္ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲမွက္ထားၿပီး..ဒီတိုင္းပဲမ်က္ခင္းျပင္ကမ်က္ပင္တစ္ပင္ခ်င္းစီက ႏွင္းရည္ကို စုခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္..
ဆရာက တပည့္ ႏွစ္ဦးရဲ႕အေျဖကို နားေထာင္အၿပီးမွာေတာ့..တပည့္ေတြကို ေဟာ့ဒီလို ဆံုးမသတဲ့.....

ေအး..တပည့္တို႔မွက္ထားကြဲ႔...ပညာဆိုတာ
ခံယူတဲ့ သူအေပၚမူတည္ၿပီး...
ေဟာ့ဒီေရအိုးေလးေတြနဲ႔ ႏွင္းေရေလးေတြ ခံယူသလိုပဲ..ကြာျခားသြားလိမ့္မယ္တဲ့...
.
အဲ့ဒီေတာ့မွ..သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္လည္း
စိတ္ေက်နပ္သြားၾကတဲ့အတြက္..
ဆရာႀကီးကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး..
သူတို႔ပထမအေခါက္ ျပန္စဥ္တုန္းက ဆရာႀကီးကို ႐ွိခိုးကန္ေတာ့ဖို႔ေမ့ေနခဲ့တာကို သတိရၿပီး...ဦးသံုးႀကိမ္ပဲ ႐ွိခိုးရမဲ့ေနရာမွာ
အရင္အေခါက္နဲ႔ေပါင္း..ေျခာက္ႀကိမ္႐ွိခိုးကန္ေတာ့ပါသည္ဆရာႀကီးဆိုၿပီး..႐ွိခိုးၾကေတာ့တာေပါ့......😅😅😊😊
.
.
ဒီေတာ့မွ ဆရာႀကီးလည္း..
စိတ္ထဲမွာေရရြတ္လိုက္မိသည္ကား...
.
.
ဟားးး...
ဒိုးးခပါပဲကြားးး....ဒီဂ်င္းေကာင္ေလးေတြျမန္ျမန္လစ္ေတာ့ကြာ....ဒိုးးခပဲ..............😁😁
.
......ဟူ၍...ျဖစ္ပါေတာ့သည္....😂😂😅😅😁
.
ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ...
.

.
ေရးသားသူ👉👉👉KoMoeZaw
.
ပံုျပင္ရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးေလး ယူသံုးထားၿပီး
က်န္တဲ့အသားေလးေတြအကုန္ေျပာင္းလဲထားပါသည္ဗ်😁
ဖတ္႐ႈေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ....