image source
မိုးေလး တဖြဲ့ဖြဲ႔ရြာတိုင္း အက် ၤ ီခ်ြတ္ကာ လမ္း
မေပၚ မိုးေရထဲ ေဆာ့ကစားဖို့ ေရာက္ေနျပီ။ရြယ္တူ
သူငယ္ခ်င္းမ်ား နွင့္ စိန္ေျပးတမ္း၊တူတူပုန္း၊လူဆိုးဖမ္း
စစ္တိုက္ စသည့္ ကစားနည္းမ်ိဳးစံု မေမာနိုင္ မပမ္းနိုင္
ကစားၾကျမဲ။မိုးသည္းထန္စြာ ရြာလ်ွင္ ပို၍ေပ်ာ္ၾက၏။
မိုးရြာ၍ အင္းအိုင္ကေလးမ်ား ျဖစ္လ်ွင္ အလုအယက္ ခုန္ဆင္းကာ ေဆာ့ကစားၾကသည္။မိုးျခိမ္းသံၾကားလ်ွင္
သူ့ထက္ငါ ဦးေအာင္ နီးရာအိမ္ထဲဝင္ေျပးၾကသည္။ျပီး
လ်ွင္ မိုးေရထဲ ျပန္ေရာက္လာၾကျမဲပင္။ထိုအရာမ်ားကား
မိုးရြာတိုင္း ငယ္ဘဝ၏ ထံုးစံမ်ားတည္း။
မိုးရြာရင္ မိုးေရခ်ိဳးရင္း ေလ်ွာက္ေျပးၾကမည္။ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ ေဆာ့ကစားၾကမည္။ထမင္းငတ္မွာ မပူဘူးေလ။အိမ္မွာ အသင့္စားဖို့ ရွိသည္ကိုး။တစ္ေနကုန္ ေဆာ့ကစားရင္း ဖ်ားမွာ မစိုးရိမ္မိ၊အိမ္မွာ ျပဳစုေပးဖို့ ေဆးတိုက္ဖို့ အေမရွိသည္ေလ။အပူအပင္ေသာက ဟူသည္
က်ြန္ုပ္တို့ ကေလးဘဝတြင္မရွိ။အခ်ိန္တန္စားမည္၊ေသာက္မည္၊မုန့္ဖိုးေတာင္း မုန့္စားမည္၊အိပ္ခ်ိန္ကိုကား မနွစ္သက္မိေပ။အတင္းအိပ္ခိုင္းလ်ွင္ ငိုမည္။လိုခ်င္တာ ရွိ
လ်ွင္ အေဖအေမဆီ အတင္းပူဆာမည္။မဝယ္ေပးလ်ွင္
ငိုမည္။အငိုသန္တဲ႔ ကေလးမ်ားျဖစ္ခဲ႔ၾကသည္ေလ။ထိုအခ်ိန္က ငိုျခင္းတို့သည္ ျဖဴစင္ေသာ ငိုျခင္းမ်ားတည္း။
က်ြန္ုပ္တို့ကေလးမ်ားသည္ ေလာကၾကီးအေၾကာင္း
ဘာမွမသိေပ။စီးပြားေရး၊လူမႈေရး ဘာမွမသိ ဘာမွလည္းမေတြးေတာမိ။ဟန္မေဆာင္တတ္ၾက လြတ္လပ္စြာျပံဳးၾကမည္။လြတ္လပ္စြာရယ္ေမာၾကမည္။အပူအပင္
ေသာက၊ေလာကၾကီး၏ ယုတ္မာျခင္း ေကာက္က်စ္ျခင္းလိမ္လည္လွည့္ဖ်ားျခင္း စသည့္အရာတို့သည္ က်ြန္ုပ္တို့တေတြတြင္ မရွိၾကသလို၊မသိလည္းမသိၾကဘူးေလ။
ညအိပ္ခ်ိန္ဆိုလ်ွင္ အေမ၏ေခ်ာ့တိတ္ေတး နားဆင္မည္။အိပ္ရာဝင္ပံုျပင္မ်ားနားေထာင္ၾကမည္။ပံုျပင္ နား
မေထာင္ရလ်ွင္ အိပ္၍ပင္မေပ်ာ္ေပ။အခုအခ်ိန္တြင္ကား
ေန့စဥ္နွင့္အမ်ွ ပံုေျပာခံေနရ၍ ပံုျပင္ဆိုလ်ွင္ ေၾကာက္ပင္ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကရသည္။ယခင္က ယုတၱိမရွိေသာ ပံုျပင္မ်ားသည္ မရိုးေအာင္နားေထာင္၍ေကာင္းခဲ႔သည္။ယခု ပံုျပင္မ်ားမွာမူ ယုတၱိတန္လြန္း၍ ေၾကာင္ပင္ေၾကာင္ေနရပါသည္။ယခုပံုျပင္မ်ားသည္ မျဖဴစင္ၾကေတာ့ေပ။
ကေလးဘဝသည္ ေအးခ်မ္း၏။ကေလးဘဝ အျပံဳး၊အရယ္တို့သည္ အျပစ္ကင္း၏။အရာအရာ ျဖဴစင္ေသာ ဘဝသည္ ကေလးဘဝပင္ျဖစ္၏။ကေလးဘဝက
အေဖ့ရိပ္ အေမ့ရိပ္မွာ အပူအပင္မရွိေနနိုင္၏။သို့ေသာ္ ထိုအခ်ိန္မ်ားသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္မရနိုင္ေတာ့ျပီ။ဒါေပမဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ လည္း ျပန္မရနိုင္မွန္းသိေပမဲ႔ ျပန္ထိုကေလးဘဝကိုပဲ႔ ျပန္လိုခ်င္ တမ္းတမိပါရဲ႔ဗ်ာ။ ။
image source
-ေလးစားစြာျဖင့္
-ေႏြဦးသစ္
-@kyawthuyein
-MSC-252
ေဆာ့ခ ်င္လို႔လား။ပူဆာခ ်င္လို႔လား။
ပူပင္ေသာက ေအးခ်င္လို့
အသိမႂကြယ္ေသးတဲ့....ကေလး ေလးဘဝကို....
တခါ ျပန္ၿပီးရခ်င္ေသးတယ္......
ဘာရယ္မဟုပ္ ထီးဆိုင္သီးခ်င္း
ကေလး ဘဝပဲ႔ေအးခ်မ္းပါတယ္ေလ
ဒါေတာ့ဒါေပါ့.....ကေလးဘ၀ကိုလူတိုင္းနစ္သက္ၾကမွာ...ဘာမွပူပန္စရာမ႐ွိဘူးေလ...
အင္း ဟုတ္တယ္
ေအးခ်မ္းျပီး အပူအပင္မ့ဲတ့ဲ ငယ္ဘဝေလးပါဘဲ
ေအးခ်မ္းေသာမိဘအရိပ္
ကေလးဘဝ အျဖဴးစင္ဆုံးအရြယ္
ေဆာ့လို႔လဲ အလြန္ေကာင္းတယ္
ဟုတ္တဟ္ ဦးေထြးေရ
လူတုိင္းက ငယ္ငယ္ဘ၀ကုိ တမ္းတစျမဲပဲဗ်ဳိ႕ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မငယ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ
မရနိုင္ေပမဲ႔ ေတာင့္တတုန္း
ငယ္ဘဝေပ်ွာ္စရာေတြျပန္တမ္းတမိေနတာေပါ့ ၊လူတိုင္း ဒီလိုပါပဲပန္မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး
က်ြန္ေတာ္ဆိုအျဖဴအစိမ္းဘဝေလးကိုလြမ္းလို႕
ကိုယ့္တပည့္ေတြၾကည့္ျပီး ကေလးဘဝကို
ျပန္တမ္းတေနရတယ္
ျဖဴစိမ္းေလးေတြ ေတြ႔ရင္ ေက်ာင္းမွာ သံစံုေအာ္ဟစ္ခဲ႔သမ်ွ သတိရတယ္