မိညာ
ပံုျပင္ေလးအစက
" ဟို…ေရွးေရွးတုန္းကေပါ့ "ဆိုၿပီး မစဘူး
" မႏၲေလးကို အလည္လာခဲ႔မယ္ေနာ္ "ဆိုၿပီးစတယ္…
အလည္လာမယ္ေျပာၿပီးထဲက
မိညာ က်ေနာ့္ကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္တယ္
က်ေနာ္နဲ႔မိညာ အဆက္သြယ္ျပတ္တယ္…
ေနဝင္ခ်ိန္ေတြဆို
ဦးပိန္တံတားဟာ သနားဖို႔ေကာင္းတယ္…
သူ႔အေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္မယ့္
ကတၱီပါဖိနပ္နဲ႔ေကာင္မေလးကို ေမွ်ာ္ေနပံုမ်ား
ဦးပိန္မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ျမဴခိုးေတြ…ေဝ
ေတာင္သမန္အင္းက ေလညွင္းဟာ
'ေရႊအိုေရာင္ဆံပင္ေလးကို က်ီစယ္ခ်င္လိုက္တာ 'လို႔
တဖြဖြေျပာရွာ…
အလည္လာမယ္ေျပာတဲ႔ မိညာဟာ
မယ္ဇယ္တန္းႀကီးကို ညာတယ္
အေၾကာ္ဆိုင္ေလးကို ညာတယ္
ဦးပိန္တံတားေပၚက ေပါင္ခ်ိန္စက္ေလးကို ညာတယ္
ေတာင္သမန္အင္းႀကီးကို ညာခဲ႔သလို
မိညာ က်ေနာ့္ကို ညာခဲ႔တယ္…
ေက်ာက္စိမ္းဘုရားက
အခ်ဥ္ေပါင္းသည္ေလး ေမးတယ္
' အကို႔ေကာင္မေလး မလာေသးဘူးလား 'တဲ႔
ကိုယ့္မွာ ေျဖစရာမရွိခဲ႔…
ေက်ာက္စိမ္းဘုရားမွာ ေက်ာက္စိမ္းပန္းပု အရုုပ္မေလးနဲ႔
လက္စံုမိုး ရွိခိုးခြင့္ရပါလို၏လို႔ ဆုေတာင္းမိတယ္…
ေၾကာက္လို႔မ်ား စိမ္းကားရက္သလား မိညာ
ေက်ာက္စိမ့္စမ္းေရကန္ကို ညာတယ္
သနပ္ခါးေက်ာက္ျပင္ႀကီးကို ညာတယ္
ပုတီးေစ့လက္ေကာက္ေလးေတြကို ညာသလို
က်ေနာ့္ကို ညာခဲ႔သူ မိညာ…
တစ္ေထာင့္တစ္ညမက ေမွ်ာ္ရေပမယ့္
ပံုေျပာသူမိညာ ေပၚမလာခဲ႔ဘူး…
မဟာမုနိမွာ
တစ္ေယာက္ထဲ ေရႊသကၤန္းကပ္ရတာလဲ
ေၾကကြဲစရာပဲ မိညာ…
ေၾကးရုပ္ႀကီးရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္လို႔
'ရင္နာရတဲ႔ေဝဒနာ ေပ်ာက္ကင္းပါေစသား 'လို႔ ဆုေတာင္းမိတယ္
ငါး/လိပ္ကန္ထဲ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ေတြ
ႀကဲခ်လိုက္တယ္
ကိုယ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဟပ္ခဲ႔တဲ႔ မင္းတစ္ေယာက္
ေရႊကန္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ…
မဟာမုနိအထြက္လမ္းက One Wayတဲ႔
ဟုတ္တာေပါ့…
ကိုယ့္အလြမ္းေတြလည္း တစ္လမ္းေမာင္းျဖစ္ခဲ႔တာၾကာၿပီ
မိညာေရ…
ကိုယ့္ကို ညာခ်င္ညာပါ
နန္းၿမိဳ႕ရိုးႀကီးကို မညာသင့္ဘူး…
က်ံဳးေရျပင္ကို မညာသင့္ဘူး…
မ်က္ရည္ေတြ က်ံဳးထဲ ေမ်ာခ်လိုက္တယ္
ေရာင္စံုေရပန္းတစ္ေလွ်ာက္ အပူမီးေတြျဖာေဝ…
မင္းမပါတဲ႔ ကိုယ့္ဆိုင္ကယ္ကို
မႏၲေလးေတာင္က တက္ခြင့္မေပးခ်င္ဘူး…
ျခေသၤ႔ႀကီးႏွစ္ေကာင္ဟာ
ေရႊအိုေရာင္ဆံပင္ေလးပါလိုပါညား ရွာေနတယ္
ကိုယ့္လြယ္အိတ္ထဲ မင္းကိုဖြက္ထားမယ္ အထင္နဲ႔ ရွာၾကတယ္
ဆိုင္ကယ္တူးစ္ေဘာက္ထဲ မင္းမ်ားခိုကပ္ေနမလား ရွာၾကတယ္
မင္းမပါတဲ႔ေတာင္တက္လမ္းမွာ
သစ္ပင္ေတြက ကိုယ့္ကိုႏွိမ္တယ္
ငွက္ကေလးေတြက ကိုယ့္ကိုေလွာင္တယ္
ေတာင္တက္စက္ဘီးသမားေတြကစ
ပန္းသည္ ကေလးေလးအထိ
ကိုယ္႔မွာ အားငယ္ေနရ…
အလည္လာမယ္ေျပာတဲ႔ မိညာဟာ
ဗ်ာဒိတ္ေပးဘုရားႀကီးကို ညာတယ္
ေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္ကို ညာတယ္
က်န္စစ္သားေျခရာကို ညာတယ္
စႏၵမုခိဘီလူးမႀကီးကို ညာသလို
ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၶီကို ညာခဲ႔တယ္…
မႏၲေလးၿမိဳ႕အလွကို ေတာင္ထိပ္ကေန
တစ္ေယာက္ထဲၾကည့္ရတာလည္း ငရဲ…
စစ္ကိုင္းေတာင္တန္းႀကီးထဲ ေနလံုးဝင္တာကစ
ဧရာဝတီျမစ္ထဲက ေလွငယ္ေလးအထိ
ကိုယ္႔မွာ အားငယ္ေနရ…
ပံုေျပာသူမိညာေရ…
ဒီအတိုင္းဆို
ေရႊေက်ာင္းႀကီးဆီကို ေရႊအိုေရာင္ေကာင္မေလး မလာျဖစ္ေတာ့ဘူး…
ကုသိုလ္ေတာ္ရဲ႕ ခေရပင္ေအာက္မွာ
ခေရေကာက္သူေလး မရွိေတာ့ဘူး…
သုဓမၼာဇရပ္တန္းမွာ ကတီၱပါဖိနပ္ေလး မခြ်တ္ေတာ့ဘူး…
ကိုယ့္လက္ေမာင္းကို တြဲသူမရွိသလို
ကိုယ္တြဲခ်င္တဲ႔လက္ေမာင္းေလး မရွိေတာ့ဘူး…
ပံုျပင္ေလးအစက
" ဟို…ေရွးေရွးတုန္းကေပါ့ "ဆိုၿပီး မစဘူး
" မႏၲေလးကို အလည္လာခဲ႔မယ္ေနာ္ "ဆိုၿပီး စတယ္…
ပံုေျပာသူမိညာနဲ႔
ပံုျပင္ႀကိဳက္သူ က်ေနာ္
တစ္ေထာင့္တစ္ညမက
အိပ္ယာဝင္တိုင္း ငိုရဦးမွာ…
ခိုသူမရွိတဲ႔ ရင္ခြင္ႀကီးဖြင့္လို႔
ႀကိဳခဲ႔မိတယ္…
ညာတာေလးကို ခ်စ္ခဲ႔တယ္
" ပံုျပင္ေလးက ဒါပါပဲကြယ္ "ဆိုတဲ႔ေနာက္
က်ေနာ္ဟာ က်ိန္စာမိလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ႔သူ
ဟုတ္တယ္…
မိညာ က်ေနာ့္ကို ညာခဲ႔တယ္ ။ ။
ဆန္းေက်ာ္စြာဝင္း
Source
Plagiarism is the copying & pasting of others work without giving credit to the original author or artist. Plagiarized posts are considered spam.
Spam is discouraged by the community, and may result in action from the cheetah bot.
More information and tips on sharing content.
If you believe this comment is in error, please contact us in #disputes on Discord