႐ိုးသားစြာပြင့္လင္းပါ

ေမာင္ေက်ာ္ ဆရာ့အိမ္မွာသခ်ၤာ(၂)စာအုပ္က်န္ခ့ဲလိ့ုသြားယူေပးပါအံုး....တပည့္မ်ားထဲတြင္ဖင္ေပါ့ေသာေမာင္ေက်ာ္အားဆရာမိုးျမင့္သေဘာက်သည္....ထိ့ုေၾကာင့္လက္တိုလက္ေတာင္းခိုင္းစရာရိွလ်င္လည္းေမာင္ေက်ာ္ကိုပဲခိုင္းေလ့ရိွသည္....ခုလဲစာအုပ္သြားယူလိ္ု႔ေျပာလိုက္တာန႔ဲ....ခပ္သြက္သြက္ပင္ထရပ္လိုက္သည္....ဆရာ့အိမ္ဘက္သိ့ုသြားမည္ဟန္ျပင္ေတာ့...ေနအံုးေမာင္ေက်ာ္စက္ဘိီးယူသြားကြ...ၾကာေနအံုးမယ္...ဆရာမိုးျမင့္အိမ္မွာေက်ာင္းႏွင့္သိပ္မေဝးလွပါ....ဗ်ာဆရာဟုတ္က့ဲယူသြားလိုက္ပါ့မယ္...ေမာင္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ခါတိုင္းလိုမဟုတ္...မ်က္ႏွာသိပ္မေကာင္းသည္ကုိေတာ့ဆရာမိုးျမင့္သတိထားမိသည္...

ေမာင္ေက်ာ္ထြက္သြားသည္မွာနာရီဝက္ခန္႔ၾကာေနၿပီ ...ျပန္မေရာက္ေသးေသာေၾကာင့္ဆရာမိုးျမင့္စိတ္ပူေနမိသည္...ပံုမွန္ဆိုလ်င္စက္ဘီးႏွင့္နာရီဝက္သာၾကာမည့္ခရီးပင္ျဖစ္သည္..
ခုခ်ိန္ထိမေရာက္ေတာ့လဲစိတ္ပူစရာပင္...ေရာက္လာပါၿပီ....ေမာင္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ေမာႀကီးပန္းႀကီးႏွင့္ေခြၽးေတြလဲရြဲွလိ့ု...သခ်ၤာ(၂)စာအုပ္ေလးကုိင္ၿပီးေရာက္လာေလသည္...ေမာင္ေက်ာ္တပည့္ဘယ္လိုျဖစ္လိ့ုၾကာေနတာလဲကြ...ဘာလိ့ုၾကာရမွာလဲ...ဆရာ့ေၾကာင့္ေပါ့...ေဟ....ဘာလိ့ုလဲကြေမာင္ေက်ာ္ရ...ငါ့တပည့္ကုိသက္သာေစခ်င္လိ့ုစက္ဘီးေတာင္ေပးလိုက္ေသးတာကုိ...လမ္းေလွ်ာက္ရင္ၾကာေနမွာစိုးလိ့ု...အ့ဲဒီစက္ဘီေၾကာင့္ပဲၾကာေနတာေပါ့ဆရာရ႕ဲ....စက္ဘီသာမပါရင္ကြၽန္ေတာ္အေစာႀကီးျပန္ေရာက္မွာ...စက္ဘီးန႔ဲကပိုျမန္ရမွာေလတပည့္ရာ...ဘာလဲစက္ဘီးကဘီးေပါက္လိ့ုၾကာေနတာလား...ေမာင္ေက်ာ္ျပန္ေျဖလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္အတန္းသားအားလံုးေရာ...ဆရာမိုးျမင့္ပါငိုးအားထက္ရယ္အားသန္စြာဝါးခနဲသာရယ္မိပါေတာ့သည္...ေျသာ္ျဖစ္မွျဖစ္ရတယ္ငါ့တပည့္ရာ....မင္းစက္ဘီးမစီးတတ္ဘူးဆိုလဲ...စက္ဘီးယူသြားခိုင္းကတည္းကေျပာပါေရာလားကြာ...ဆရာဘက္ကလဲမွားပါတယ္ငါ့တပည့္ကုိစက္ဘီးစီးတတ္လားေမးၿပီးမွယူခိုင္းသင့္တာ...

ေမာင္ေက်ာ္......ေမာင္ေက်ာ္.....ဆရာ့စကားကုိအျမဲမျငင္းပယ္ခ့ဲတ့ဲတပည့္....႐ိုးသားလြန္းတ့ဲတပည့္ဆရာ့ကုိမင္းသင္ခန္းစာတစ္ခုေကာင္းေကာင္းႀကီးေပးလိုက္တာပါပဲကြာ....ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္တ့ဲအမွတ္တရတစ္ခုရင္မွာစြဲထင္က်န္ခ့ဲေလၿပီေပါ့ဗ်ာ...