ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴး(၃)

ယခင္ တစ္ပတ္မွအပိုင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၁)ႏွင့္အပိုင္း(၂)အား ျပန္လည္ဖတ္႐ႈႏိူင္ပါသည္။

တကယ္ဆိုရင္ေနေသာ္အေနျဖင့္ ယခုအေျခအေနအား လက္မခံခ်င္ေသာ္လည္း မည္သို႔မွပင္မတက္ႏိူင္ေတာ့ပါ။မကုန္ခမ္းႏိူင္ေသာမ်က္ရည္မ်ားကုိ ပြတ္သပ္ၿပီး ျဖစ္စဥ္အေၾကာင္းစုံအားေမးျမန္းလိုက္ေတာ့သည္။ႏြယ့္ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္စြာလည္း ညိဳးမိႈင္ေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာျပပါေတာ့သည္။
credit www.knowyourmeme.com
"အျဖစ္ကဒီလိုကဲြ႕ ဒီေန႔မနက္ သမီးေလး အလုပ္ပိတ္လို႔ အိမ္မွာ အနားယူေနတုန္း နဒီဆိုတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေရာက္လာပါေရာ သူတို႔ႏွစ္ိ္ေယာက္စကားထိုင္ေျပာရင္း ခဏအၾကာ သမီးအျပင္ကုိ ခဏလိုက္သြားဦးမယ္ဆိုႁပီးေျပာၿပီးထြက္သြားတယ္ ဦးေလးတို႔ကလည္းနဒီပါတာနဲ႔ စိတ္ခ်လက္ခ်ထည့္လိုက္မိတာေပါ့"

ဦးေက်ာ္စြာ ေျပာျပေနေသာ အေၾကာင္းတို႔အား ေနေသာ္တစ္ေယာက္ ဆုံးေအာင္နားေထာင္ႏိူင္စြမ္းမရိွေတာ့ပါ။ဦးေက်ာ္စြာ၏စကားသံမ်ားက ေနေသာ္ႏွလုံးသားအား ဓားျဖင့္ တစ္ႏုပ္ႏုပ္ခုတ္ထစ္ေနသည့္အလား။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တစ္ဖက္ကားသမားမွ ႏြယ္ႏွင့္နဒီကုိ ပဲြခ်င္းၿပီး ေသဆုံးေစခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေတာ့သည္။မ႐ႈမလွႏွင့္ ႏြယ္ဘယ္ေလာက္မ်ားခံစားေနရ႐ွာသြားမလဲဆိုတာ ေနေသာ္ မစဥ္းစားရဲေတာ့။ကံၾကမၼာႀကီးက ရက္စက္လြန္းပါသည္။ဘဝမွာ ႐ွင္ကဲြႏွင့္ေသကဲြဟူေသာ အမ်ိဴးအစားႏွစ္ခုထဲမွေနေသာ့္အတြက္ ဒုတိယေျမာက္ အမ်ိဴးအစားတစ္ခု ကပို၍ရင့္နစ္ေစခဲ့သည္။ေသျခင္းတရားက ႀကီးသည္၊ငယ္သည္ မခဲြျခားဘဲ မညႇာမတာေခၚေဆာင္ေလ့ရိွၾကသည္။ထိုအထဲမွာ ႏြယ္တစ္ေယာက္လည္း ပါဝင္သြားခဲ့ရသည္။ဘုရား႐ွင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာတရားေတာ္မ်ားထဲမွ မနက္ျဖန္ဆိုတာအေဝးႀကီး၊ေနာင္ဘဝဆိုတာ နီးနီးေလးဆိုသည္မွာဧကန္မွန္လြန္းပါသည္။ျဖစ္ခ်ိန္တန္၍ျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ေနေသာ္တစ္ေယာက္ မွတ္ယူထားၿပီး မည္သူ႔ကုိမွအျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ့။
credit; www.pixabay.com
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ေနေသာ္တစ္ေယာက္ ေဆး႐ုံဝန္းထဲမွေက်ာခိုင္းထြက္ခြာခဲ့ေတာ့သည္။မ်က္ရည္မ်ားသိမ္းမႏိူင္ဆည္မရျဖင့္ ေနေသာ္၏အျဖစ္ဆိုးရြားလြန္းလွသည္။ေျသာ္ ႏြယ္ရယ္...။

တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာ။

ႏြယ္၏စာပနကိစၥအဝဝၿပီးဆုံးသြားေတာ့မွ ေနေသာ္လည္းခဏတာ အိပ္စက္အနားယူေတာ့သည္။ဝမ္းနည္း၍ရင္ထဲတဆစ္ဆစ္ျဖင့့္နာက်င္သည္ကတစ္မ်ိဴး၊အိပ္ေရးပ်က္၍ အားနည္းေနသည္ကတစ္မ်ိဴးျဖင့္ ေနေသာ္တစ္ေယာက္ လူ႐ုပ္ႏွင့္မတူေတာ့။ဒီလိုပုံစံျဖင့္ ေ႐ွ႕ဆက္ၿပီး ဘယ္လိုအသက္႐ွင္ရမည္မသိေတာ့။ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လုံး ဆုံး႐ံႉးခဲ့ရၿပီျဖစ္၍ ႐ူးမတက္ခံစားေနရမည္။ေနေသာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္းအလိုက္သိစြာ အားေပးစကားေျပာေပး႐ွာလို႔ေတာ္ေသးသည္ဟုဆိုရမည္။သို႔ေသာ္လည္း လြမ္းစိတ္မ်ားက ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ေျဖသိမ့္လို႔မရႏိူင္ခဲ့ပါ။ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေနေသာ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိ ခိုင္ခိုင္မာမာခ်လိုက္ေတာ့သည္။သူ႔၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ ႏိူင္ငံျခားသို႔အလုပ္သြားလုပ္ျခင္းပဲျဖစ္သည္။ႏြယ့္အား ေမ့လို႔ရလိုရျငားျဖင့္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

"ေအးေလ ငါ့သားေလး သြားခ်င္လည္း သြားေပါ့ အေမတို႔လည္းမတားရက္ပါဘူး"ေနေသာ္ မိခင္မွာလည္း သားျဖစ္သူအား သူစိတ္ခ်မ္းသာသလို ထားလိုက္ေတာ့သည္။ေနေသာ္လည္း အခ်ိန္သိပ္ဆဲြမေနေတာ့ဘဲ ႏိူင္ငံျခားသို႔ ထြက္ရန္ အျမန္စီစဥ္ေတာ့သည္။ႏိူင္ငံျခားသို႔မထြက္မီ ႏြယ္ႏွင့့္အတူသြားခဲ့သည့္ေနရာမ်ားကုိ အမွတ္တရအေနျဖင့္ ေနေသာ္ ျပန္လွည့္ပတ္ၾကည့္ခဲ့ေသးသည္။အမွတ္တရ မ်ားစြာက်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္အား ႏႈတ္ဆက္ရေတာ့မည္။ဘယ္လိုပင္ျဖစ္ေစ ႏြယ္တစ္ေယာက္ ျပန္႐ွင္သန္လာႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုေသာ စိတ္နဲ႔သာ ႏိူင္ငံျခားသို႔ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ထို႔ေနာက္ ေနေသာ္အားေလယာဥ္ပ်ံေလးက ျမန္မာျပည္နဲ႔ေဝးရာ ေခၚေဆာင္သြားေတာ့သည္။
credit;https://www.lifealth.com
၃ႏွစ္ခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္။

ရာသီေတြ၊ႏွစ္ေတြအလီလီေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီ။(၃)ႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္အတိုငး္တစ္ခုက လူတစ္ေယာက္အား ေမ့ႏိူင္စြမ္းရိွႏိူင္သည့္ အခ်ိန္တစ္ခုဟု ထင္ပါသည္။ေနေသာ္တစ္ေယာက္စိတ္သစ္လူသစ္ျဖင့္ ေလယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းလို႔လာေနပါၿပီ။ေနေသာ့္ ဖခင္ ဦးဝင္းၿမိဳင္ႏွင့္မိခင္ ေဒၚစိန္စီႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဆီးႀကိဳေနေလရဲ႕။ေနေသာ္၏အသြင္အမူအရာကေတာ့ ယုံၾကည္မႈအျပည့္ႏွင့္သာ။

"ၾကည့္စမ္း အေမ့သားေလးက ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာလာတာပဲ မျမင္ရတာလည္းၾကာေတာ့ ပိန္သြားသလိုပဲ ေမေမ့သားကုိ အရမ္းလြမ္းေနတာ လာ လာ သား"ေနေသာ္မိခင္ ေဒၚစိန္စီမွာဝမ္းပန္းတသာျဖင့္ ေစာင့္ႀကိဳလို႔ေနပါသည္။

ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္

Author by @nandasai (msc.076)

ဘဝတစ္​ဆစ္​ခ်ိဴး(၃)

ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴး(၃)