ပီတိစားေသာ္ ေပ်ာ္ရသည္

တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ကိုယ္ျဖတ္သန္းလာတဲ့ဘဝေတြထဲမွာ အမွတ္တရ တစ္ခ်ိဳ႕ကို သတိရမိတယ္။
ခုလိုsteemit pro ရက္ေရာက္လာတိုင္း
ကိုယ့္ျမင္ေတြ႔ဖူးသမ်ွ ေတြထဲက ဗဟုသုတရေစႏိုင္ေလာက္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရြးခ်ယ္၍ ေရးသားျဖစ္ခဲ့တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ လည္လည္ထြက္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေရးသားခဲ့ဖူးတယ္။ အခုpro အတြက္ကေတာ့
ငယ္ဘဝထဲက ေပ်ာ္ၿပီး ၾကည္ႏူးခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေလး ကို ေရးသားပါရေစ။
တကၠသိုလ္တက္စဥ္အခါက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုေရာက္ဖို႔ အိမ္ကေန ၂နာရီေလာက္ကားစီးရတယ္။ မနက္ပိုင္း ပထမဆံုးအခ်ိန္ practical ႐ွိတဲ့အခ်ိန္
ဆိုရင္ေတာ့ ေက်ာင္းမုဂ္ဦးဝကေန အသည္းသန္ေျပးခဲ့ဖူးတယ္။
ေျပးတာေတာင္မွ major နဲဲ့ minor ကြာေသးတယ္။ major practical ဆို သိပ္မေၾကာက္ဘူးေလ ။ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီး ဝင္လိုက္ရင္ရတယ္ေလ ။ ဆရာမေတြက ခ်စ္စရာလဲေကာင္းသလို သေဘာလဲေကာင္းၾကတယ္ေလ။
ကိုယ့္နဲ႔လဲ ခင္ေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။
Minor practical ေန႔ဆိုရင္ေတာ့ ေျပးရတာမ်ားတယ္ ။ pratical အခန္းတံခါးမဖြင့္ခင္ႀကိဳေရာက္မွ ၊ သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္နဲနဲေလးေတာင္ ေနာက္က်လို႔မရဘူး။ သတ္မွတ္ခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ အခန္းတံခါးတန္းပိတ္ၿပီး practical လုပ္ေလ့႐ွိတယ္။
အဲ့ခ်ိန္ေျပာလို႔ရတာဆိုလို႔ တစ္ခုဘဲ႐ွိတယ္။ ဖယ္ရီကားေနာက္က် အေၾကာင္းျပၿပီးဝင္ေပါ့။ ေၾကာက္လို႔ အျမဲတမ္းေစာေအာင္သြားေလ့႐ွိတယ္။
Practical မနက္အေစာပိုင္းမ႐ွိတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့သာသာယာယာဘဲ။ ေက်ာင္းအေစာႀကီးသြားေလ့မ႐ွိ။ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ အတန္းခ်ိန္ႏွစ္ခ်ိန္ေလာက္လႊတ္လိုက္တယ္။
ပထမအခ်ိန္က ကိုယ္အႀကိဳက္ဆံုးဘာသာျဖစ္ေနရင္လဲ မတက္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ တက္ရင္လဲ စိတ္ဝင္စားရင္စာရတာကိုး😀😀😀
သိပ္မမူ႔ဘူးေလ။ အဲ့ေတာ့ေက်ာင္းေရာက္ရင္ ၁၀နာရီ ေက်ာ္ၿပီေလ ။
ေက်ာင္းမွာက ေရွ့ မုဂ္ဦးကေတာ့ main ေပါက္ေပါ့။ အေနာက္ မုဂ္ဦးလဲ႐ွိေသးတယ္ ။ ေအးေဆးမွလာတဲ့ေန႔ဆို ေနာက္ေပါက္ကေန ဝင္ေလ့႐ွိတယ္။
ေနာက္က်မွလာတဲ့ေန႔ဆို ဖယ္ရီကဒ္ ကားမစီးျဖစ္ဘူး ။ လိုင္းကားနဲ႔ သြားေနၾက။ အဲ့ေန႔က အမတစ္ေယာက္ ကိုယ္နဲ႔ကားတစ္စီးတည္းပါလာတယ္။
သူ႔ပံုစံက ေနကာမ်က္မွန္တက္ထားတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ အခ်ိဳးအစားက်လြန္းတယ္။
လွလဲလွတယ္။ အဲ့အမ က လဲ ကိုယ့္ေတြဆင္းတဲ့ေက်ာင္းေနာက္မုဂ္မွာဆင္းတယ္။
သူ႔မက ကိုယ့္အေ႐ွ႕က အရင္ဆင္းတယ္။ သူနဲ႔မလွမ္းမကမ္းက ကိုယ့္ကပါလာခဲ့တယ္။ ခဏေနေတာ့ ေက်ာင္းေစာင့္လုံျခံဳေရးဦးေလးႀကီးက အဲ့အမကို လွမ္းေအာ္သံၾကားလိုက္ရတယ္။ ^^^အဲ့ဘက္ကိုမဟုတ္ဘူး လမ္းမွားေနတယ္ ဒီဘက္မွာ^^^ဆိုၿပီးေအာ္သံၾကားမွ ကိုယ့္လဲ လိုက္ၾကည့္မိလိုက္တာ အဲ့အမသြားေနတာ ခ်ံဳေတာဘက္ ေရေျမာင္းေတြဘက္ျဖစ္ေနတယ္။
လုံျခံဳေရးဦးေလးႀကီးက သူမကို အတင္းလိုက္ဆြဲၿပီး ကိုယ့္လဲ သူတို႔နားအေရာက္မွာ^^^^သမီးေလးေရ ဒီမမ ကို သူ႔အတန္းကို လမ္းၾကံဳေခၚသြားေပးပါ^^^^ဆိုၿပီး အဲ့ဦးေလးကေျပာရင္း သူမလက္ကို ကိုင္ကာ ကိုယ့္ဆီကို လာကမ္းေပးခဲ့တယ္။
အဲ့ခ်ိန္မွသတိထားမိလိုက္သည္။ အဲ့အမလက္ထဲမွာေခါက္လို့ရတဲ့လက္ကိုင္တုတ္ေကာက္ တစ္ေခ်ာင္း ကိုင္ထားတယ္။ ေခါက္လိုက္ ဆန္႔လိုက္ ကိုင္ေတာ့သတိမထားမိခဲ့တာ။
အဲ့က်မွ သိလိုက္လိုက္ရတာ သူမက မ်က္စိမျမင္ဘူးဆိုတာဘဲ။ ေတာ္ေတာ္ဘဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသြားတယ္။
အဲ့တာနဲ႔ အဲ့အမလက္ကို တင္းတင္းကိုင္ကာ ေက်ာင္းဝင္းထဲသို႔ ေျခခ်ကာ အတူတူေလ်ွ္ာက္လာခဲ့သည္။ ခုသြားေနၾကလမ္းက သူမသြားေနၾကလမ္းပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဒုတ္မပါဘဲ လက္တန္းေလ်ွာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ သိပ္မသိခဲ့။လိုအပ္သည္ထင္မွေခါက္ဒုတ္အားျဖည္ေလ်ွာက္ေလ့႐ွိသည္။
အဲ့ေန႔ကေတာ့ အမွတ္တရ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါဘဲ ။ ေက်ာင္းတြင္းကတၱယာလမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာမွ အသြားအျပန္႐ွိေနတဲ့လူမွန္သမ်ွ လိုက္ၾကည့္တာပါဘဲ။ ကိုယ့္လဲ အမ လက္ကို တင္းတင္းဆုတ္ကာ တစ္လမ္းလံုးစကားေျပာကာ သူမ ေမဂ်ာေဆာင္ေရာက္တဲ့အထိပို႔ေပးခဲ့တယ္။
အဲ့ေန႔ကေတာ့ေပ်ာ္စရာေန႔ေလးတစ္ေန႔ျဖစ္ခဲ့တယ္။
Crd-org-source

ကူညိီခြင့္ရလို႔ ေက်နပ္မိတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ သူမနဲ႔ထပ္ဆံုျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ လမ္းမမွားပါ ။ ဂိတ္နားေရာက္ေတာ့ထံုးစံအတိုင္း အဲ့အမကို စိတ္မခ်လို႔ထင္တယ္။ တစ္ေယာကိမဟုတ္တစ္ေယာက္နဲ႔ လမ္းၾကံဳထည့္ေပးေနၾကထင္တယ္။
လုံျခံဳေရးဦးေလးႀကီးက ကိုယ္နဲ႔ထည့္ေပးျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ လက္ထဲကိုလာထည့္ေပးတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေ႐ွ႕ကသြားေနတဲ့အမကို ေခၚသြားလိုက္အံုး၊ ၾကည့္ေပးပါအံုးေျပာေလတယ္။
သူမက ကိုယ့္ေ႐ွ႕မလွမ္းမကမ္းကဆို႔ေတာ့ေျခေထာက္ကိုသြက္သြက္ေလ်ွာက္ကာ သူမေဘးနားက ေဘးတြဲလ်ွက္ လိုက္ပါခဲ့တယ္။ ဟန္ခ်က္ပ်က္ပံုမရ၍ ေဘးနားကဘဲ ကပ္လ်ွက္လိုက္ခဲ့တယ္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ သူမဆီက အျပံဳးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။သူမကေျပာသည္
^^^^^မေန႔က ညီမေလးလားတဲ့^^^^ေျပာေတာ့ အံ့ျသစြာျဖင့္ အင္းတစ္လံုးဘဲ ေျဖမိလိုက္တယ္။
ကိုယ္ ပါလို႔မေျပာဘဲ သ္ိေနေသာ အမကို ၾကည့္ရင္းသေဘာက်မိသည္။
မ်က္စိမျမင္ေသာ္လည္း ကိုယ္သင္းနံ႔ ၊ေျခသံတို႔ကို မွတ္မိေနေလသည္။ သူမလက္ကို ဆြဲကိုင္ရင္း အခန္းထိေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးမယ္ေျပာေတာ့ သူရဲ႕ ေခါက္ဒုတ္ေလးကို သိမ္းလိုက္ေလသည္။ အဲ့အမကို အဲ့လိုကူညီလို႔ရတဲ့ပီတိက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ဘူး။
အျမဲတမ္း ဆံုတဲ့ေန႔ေတြဆို လုံျခံဳေရးဦးေလးႀကီးက မွတ္မိေနတက္တယ္။
သမီး မမကိုေခၚသြားအံုးတဲ့။ တစ္ေလတစ္ေလ
Practical မနက္ပိုင္းေန႔ဆိုရင္ မေတြ႔ျဖစ္ဘူးေလ။
အဲ့ေန႔ဆို သူမေမဂ်ာကို သြားျဖစ္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ခင္သြားၿပီေလ။
Library ထဲမွာလဲ သူမကို ရယ္စရာစာအုပ္ေလးေတြဖတ္ျပခဲ့ဖူးတယ္။ screen-shot-04-11-18-at-12-27-pm (1).png
Crd-org-source
အဲ့ခ်ိန္တုန္းကသာ ဖုန္း႐ွိခဲ့ရင္ selfie ေတြ တူတူဆြဲျဖစ္ခဲ့မွာ။ သူမက မျမင္ရေပမဲ့ ကိုယ့္ကခိုး႐ုိက္ထားမွာေလ။ သူမက ေတာ္ေတာ္လွတာေလ😘😘။
အဲ့သလိုနဲ႔အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးကာ သူမ ေက်ာင္းၿပီးသြားလို႔ အဆက္သြယ္ေတြလဲ ပ်က္ခဲ့ရၿပီ။
တစ္ခါတစ္ေလ ေလးျဖင့္ ေတြ႔ခ်င္ပါသည္။ အရင္တုန္းကလို ေဘးခ်င္းကပ္ရပ္႐ုံေလးျဖင့္ မွတ္မိ ပါအံုးမလားလို႔ သိခ်င္မိသည္။
မမွတ္မိရင္လည္း ကိုယ့္ကသာလ်ွင္ အရင္ျပန္မိတ္ဆက္မည္။
ယေန႔ ခ်ိန္ထိ အမွတ္ရ၍ ပီတိျဖစ္ရသည့္အရာတစ္ခု ၊ ေပ်ာ္စရာတစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္၍ ထို မမနဲ႔ဆံုေတြ႔ခဲ့ဖူးေသာ ပံုရိပ္တစ္ခုကို သတိရျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေရးသားတင္ဆက္လိုက္ပါသည္။
Thanks for steemit member all my fri
MSC-233
@nwenwe