အခ်ိန္ကေပးေသာ....

တစ္စကၠန္႔၊ႏွစ္စကၠန္႔ကေနတစ္မိနစ္သို႔ေျပာင္းကာ မိနစ္၊နာရီအစခ်ီကာ ရက္လႏွစ္ေျပာင္း အခ်ိန္ေတြက ရပ္တန႔္ျခင္းမ႐ွိ၊၊ အခ်ိန္ေတြကိုေရတြက္သည့္ ပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္သည့္ နာရီမွ စကၠန္႔၊မိနစ္၊နာရီလက္တံေတြလည္း တေရြ႔တေရြ႔လည္ပတ္လ်က္႐ွိေပသည္။ (မွတ္ခ်က္။ ။ Digital clock ေတြေတာ့ စကၠန္႔၊မိနစ္၊နာရီကိန္းဂဏန္းေတြ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲေနေပသည္။) ယခုစာေရးေနဆဲ အခ်ိန္မွာပင္ Phone(ဖုန္း) မွာပါသည့္အခိ်န္နာရီကလည္း မရပ္မနား မအားမေန တေရြ႔ေရြ႔ ကုန္ဆံုးေနေပသည္။ အခ်ိန္ေတြက ကုန္ဆံုးသည္မွာ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း ကုန္ဆံုးသြားသည့္အခ်ိန္မွာ မေျပာပ ပါဘူး(နဲနဲေလးပါ) ဟူ၍ လူသားတစ္ေတြက ထင္ျမင္ၾကေပသည္။ မ်က္စိတစ္မွိတ္၊တစ္စကၠန္႔မွာ ပံုမွန္အေျခအေနႏွင့္သာ နဲသည္ဟူ၍ ႐ွိေပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အခ်ိဳ႕ေသာကိစၥမ်ားတြင္ အခ်ိန္နာရီ၏ တစ္စကၠန္႔တိုင္းက ေရႊထက္တန္ဖိုး႐ွိသည္ကို လက္ခံရေပမည္။

မည္မွ်အထိတန္ဖိုးႀကီးေသာ ရတနာျဖစ္ေစ အခ်ိန္၏ တန္ဖိုးကို အံတု၍ မရေပ။ ေရႊအပါအဝင္ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ကိစၥရပ္၏ စကၠန္႔တိုင္းက ေရႊထက္တန္ဖိုးႀကီးသည္ကို စာေရးသူအပါအဝင္ လူေတြအားလံုး လက္ခံၾကေပမည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ကိစၥရပ္မ်ား၏ အခ်ိန္စကၠန္႔တိုင္းက ေရႊထက္တန္ဖိုးႀကီးသည္ကို ဥပမာတစ္ခုျဖင့္ ႐ွင္းလင္းစာဖတ္သူ သေဘာေပါက္ေစရန္ တင္ျပပါမည္။ ဥပမာ- အလြန္ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ေသာ စတိုးဆိုင္ႀကီး(ေ႐ွာ့ပင္းေမာ)တစ္ခုမွာ လူအမ်ားက ၾကက္ပ်ံမက် တိုးေဝွ့ကာ သူႏွင့္ငါ ၿပိဳင္ေနသလား ထင္ရေအာင္ စည္စည္ကားကား လူအမ်ားက ေစ်းဝယ္ေနၾကသည္။ ေစ်းေရာင္းသူမ်ားကလည္း မ်ားျပားသလို ဝယ္သူကလည္း မ်ားေပသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ လူအမ်ားရဲ႕အလယ္မွာ အခ်ိန္ကိုက္မိုက္တစ္လံုးေထာင္ထားသည္ကို လံုျခံဳေရး ဝန္ထမ္းေတြကေတြ႔ကာ မိုင္းဖယ္႐ွားသူကို ေခၚကာ ဖယ္႐ွားခိုင္းေလသည္။ မိုင္းဖယ္႐ွားသူ စတင္၍ မိုင္းကို အသက္မဲ့ေအာင္ လုပ္မည္ဟုၾကည့္သည့္အခ်ိန္တြင္ မိုင္းကေပါက္ကြဲရန္ ႏွစ္မိနစ္သာလိုေတာ့သည္။ မိုင္းဖယ္႐ွားသူကလည္း ႀကိဳးစားဖယ္႐ွားရင္ ေပါက္ကြဲမည့္အခ်ိန္က စကၠန္႔ပိုင္းေရာက္လာေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ၂စကၠန္႔အလိုတြင္ အခ်ိန္ကိုက္မိုင္းက အသက္မဲ့၍ ေဘးကင္းသြားသည္။ ဤျဖစ္ရပ္ကို ၾကည့္၍ သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ အခ်ိန္တိုင္း၏ စကၠန္႔တိုင္းက အေရးႀကီးသည္ကိုေတြ႔ရေပမည္။ အကယ္၍ အခ်ိန္ကိုက္မိုင္းသာ ၂စကၠန္႔အလိုတြင္ မဖယ္႐ွားႏိူင္ပါမူ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးမႈက တန္ေၾကးႀကီးလွသည္။ ဤေနရာတြင္စာဖတ္သူမ်ားတစ္ခုေျပာလိုသည္မ်ား႐ွိလိမ့္မည္ဟု စာေရးသူထင္္ေပသည္။ အခ်ိန္ကိုက္မိုင္းမေပါက္မီ ေစ်းေရာင္း၊ေစ်းဝယ္သူအားလံုး ေနရာေရြ႔တာၿပီးစီးရင္ေကာဆိုသည့္ ေမးခြန္းတက္လာႏိုင္သည္။ အားလံုးေနရာေ႐ွြ႔၍ ရခဲ့ေသာ္လည္း လူသားတစ္ဦးျဖစ္သည့္ မိုင္းဖယ္႐ွားသူ တစ္ဦးက က်န္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ မိုင္းဖယ္႐ွားသူကလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားမည္သာ။ စကၠန္႔တိုင္းက သူ႔အတြက္သာမက ကျခားသူမ်ားအတြက္ အေရးႀကီးသည္ကို သူသိေပသည္။ မိုင္းေပါက္ကြဲလိုက္လွ်င္ အျခားသူမ်ားလြတ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အမ်ားအတြက္ေစာင္ရြက္သည့္ မိုင္းဖယ္႐ွားသူ၏ အသက္ဆံုး႐ႈံးရေပသည္။ လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းဆံုး႐ွံုးျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းသည္ မည္သည့္အရာႏွင့္မွ် အစားထိုး၍ မရေပ။ လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းသည္ အခ်ိန္ကို ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံကာ တည္ေဆာက္ထားေသာ တန္ဖိုးျဖတ္၍ မရသည့္ အရာျဖစ္သည္။ အခ်ိန္တစ္စကၠန္႔ကုန္ဆံုးသြားတိုင္း လူ႔အသက္ကလည္း အသက္႐ွင္ရမည့္ အခ်ိန္တစ္စကၠန္႔ကုန္ဆံုးသြားသည္သာ ျဖစ္ေပသည္။ ကုန္ဆံုးသြားေသာ အခ်ိန္ကို ျပန္ယူ၍လည္းမရ အစားထိုး၍လည္း ရမည္မဟုက္ေပ။ လူ႔အသက္သည္ အခ်ိန္ကိုအေျခခံကာ တည္ေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ကိုအေလးမထားသူသည္ မိမိ၏ အသက္ကိုအေလးမထားေသာသူျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ကိုျဖဳန္းသူသည္ မိမိကိုယ္ကို သတ္ေနေသာသူႏွင့္တူေပသည္။ အခ်ိန္ကိုေလးစားေသာသူသာလ်င္ မိမိ၏ အသက္ကို အေလးထားသူဟု ဆိုအပ္ေပသည္။ အခ်ိန္ဆိုသည္က ရပ္တန္႔၍ မရလို လူ႔အသက္ကလည္း ရပ္တန္႔၍မရပဲ အသက္ႀကီးေနေပသည္။ အသက္ႀကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ေသဆံုးခ်ိန္က နီးကပ္လာသည္ကို သတိျပဳၾကပါေလ။ အခ်ိန္ေတြက မိတ္ေဆြတို႔၏ အသက္ကို တျဖည္းျဖည္း ဝါးမ်ိဳေနသည္ကို သတိရၾကပါ။ အခ်ိန္တိုင္း၏ စကၠန္႔တိုင္းသည္ မိမိအသက္ျဖစ္ေနသည္ကို ႏွစ္လံုးသြင္းထားၾကေစလိုသည္။

........

Myanmar steemit အဖြဲ႔သားမ်ားအားလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ

Photo credit by google imageand facebook

Author @nyinyilwin

MSC 170

အခ်ိန္​က​ေပး​ေသာ....

အခ်ိန္ကေပးေသာ....