အေျဖ...

အခန္း ( ၁ )

ကၽြန္မမ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္သြားသည္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုက တစ္ဒဂၤ ေတာ့ ကၽြန္မကို မွင္သက္သြားေစပါသည္။ လူမ်ား၊ကားမ်ား၊ ဆိုက္ကားမ်ား အလြန္ရႈပ္ေထြး စည္ကားလွေသာ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းမွတ္တုိင္တြင္ ကၽြန္မတို႔ ရံုးဖယ္ရီ ကားပိတ္ေနခိုက္ျဖစ္ပါသည္ ။ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းမွတ္တိုင္က ပိုလို႔စည္းကားေနသည္။ လမ္းတစ္ဖက္ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ခံုေတြစီၿပီး ခင္းက်င္း ထားတဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ ထိုင္ေနၾကေသာ လူတစ္စုေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ စားပြဲတစ္လံုးမွာ ေယာက်ာ္း ႏွစ္ေယာက္ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ရယ္ကာေမာကာနဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားေနၾကသည္။ ထိုအထဲမွ ေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္က ကၽြန္မတို႔ဖယ္ရီကို မလံုမလဲလွမ္းၾကည့္သည္။ ကၽြန္မလည္း သူနဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိမည္ စိုးသျဖင့္ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိသည္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ အံ့ၾသျခင္းနဲ႔ မယံုၾကည္ႏိုင္ျခင္းကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ခံစားလိုက္ရသည္။ ကၽြန္မ သူ႔ကိုအကဲခတ္လိုသျဖင့္ သူ႔တို႔ဆီကို မသိမသာ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူက ရယ္ရယ္ေမာေမာစကားဆိုရငး္ ေဘးနားတြင္ကပ္ထိုင္ေနေသာ မိန္းကေလး၏ႏႈတ္ခမ္းကို တစ္ရႈးစျဖင့္ ယုယစြာ သုတ္ေပးေနသည္။ ကၽြန္မ ထိုမိန္းကေလးကို ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ မ်က္ႏွာဝိုင္းေလးႏွင့္ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္း လွေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို သူခ်စ္တာ ကၽြန္မအျပစ္မတင္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို ကၽြန္မ စာရိတၱလူဆိုး တစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္မိၿပီ ။

photo credit - google

အခန္း ( ၂ )

ကၽြန္မတို႔ရံုးက ခပ္ေခ်ာေခ်ာအစ္မတစ္ေယာက္ကို ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္း ရံုးေပါက္ဝမွာ သူလာလာေစာင့္ ေနတတ္သည္။ အဲ့ဒီအစ္မထြက္လာတာနဲ႔ အၿပံဳးမ်က္ႏွာနဲ႔ဆီးႀကိဳရင္း လက္ကမ္းေပးတတ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္ သား လက္ခ်င္းတြဲၿပီး ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ ကၽြန္မအဖို႔ေတာ့ မၾကည့္ဘဲ မေနႏိုင္တဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပါပဲ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကည္ႏူးမႈဟာ ကၽြန္မကိုပါ ကူးစက္လာသလိုပဲ။ သူတို႔စံုတြဲ ကို ၾကည့္ၿပီး အားက်ခဲ့ရတာလည္း ခဏခဏပါပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲ့ဒီအစ္မကလည္း ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ ၊ သူကလည္း တည္တည္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႔ ေနနဲ႔လ၊ေရႊနဲ႔ျမလို႔တင္စားရမလို လိုက္ဖက္လြန္းလွပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္လိုက္ရင္ အၿမဲလက္တြဲထားၿပီး ၾကည္ႏူးေနတာပဲ။ တစ္ေလာကလံုးက လူေတြထက္ သူတို႔ ခ်စ္ျခင္းက ပိုအေရးႀကီး လွသလို ၊ ႏွစ္ေယာက္တည္းတစ္ကမာၻ တည္ေဆာက္ေနၾကသလို ကၽြန္မထင္ျမင္ မိပါတယ္။ သူမ်ားေတြေတာ့ ဘယ္လို ျမင္္သလဲမသိ ၊ ကၽြန္မကေတာ့ သူတို႔ကို ျမင္ရတာ အရမ္းၾကည္ႏူးတာပဲ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စဥ္းစားမိတဲ့အခါမွာေတာ့ အၿမဲအားမလိုအားမရျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ကၽြန္မမွာလည္း ခ်စ္သူရွိပါတယ္။ ရည္းစားလို႔ မသံုးျဖစ္တာက သူေျပာဖူးတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ပါ။ ရည္းစား ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈနး္ဟာ ေပါ့ပ်က္တယ္။ ေလးနက္မႈ မရွိဘူးတဲ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူေတြလို႔ပဲ သံုးႏႈန္းၾက မယ္တဲ့ေလ။ သူက ကၽြန္မအေပၚ တကယ္ကိုတန္ဖိုးထားၿပီး ေလးေလးနက္နက္ခ်စ္တာ ကၽြန္မသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ကၽြန္မထက္ အသက္ ၇ ႏွစ္ ပိုႀကီးေနလို႔လားမသိ ၊ သူ႔အေတြး အေခၚအယူအဆ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ကၽြန္မနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္မက လက္ခ်င္းတြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက လက္ခ်င္းတြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တာကို ကေလး ဆန္တယ္လို႔ ျမင္တယ္။ ကၽြန္မက စံုတြဲအက်ႋီဆင္တူဝတ္ၿပီး ေလွ်ာက္လည္ခ်င္တယ္။ သူက ဆင္တူဝတ္ၿပီး ေလွ်ာက္လည္ရမွာ ရွက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုပဲ။ ကၽြန္မက လမ္းေဘးဆိုင္က အသုပ္စံုတို႔၊ ဝက္သားဒုတ္ထိုး တို႔လို စားခ်င္တဲ့အခါလည္း သူက မစားခိုင္းဘူး။ သူ႔အေၾကာင္းျပခ်က္က ဝမ္းေလ်ာမွာ စိုးလို႔တဲ့ေလ။ အေခ်ာ့ခံ ခ်င္လို႔ စိတ္ေကာက္တဲ့အခါ သူကဘယ္ေတာ့မွ မေခ်ာ့ဘူး။ ကၽြန္မက သူ႔ကို အမွတ္တရလက္ေဆာင္ေလးေတြ ဝယ္ေပးတဲ့အခါ အလကား ပိုက္ဆံကုန္တယ္ဆိုၿပီး အျပစ္တင္တယ္။ ကၽြန္မက သူ႔နဲ႔တူတဲ့ ဝက္ဝံရုပ္ေလး လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးမိတာ သူ႔အတြက္ အသံုးမလိုဘူးဆိုၿပီး သူမ်ားကိုေပးပစ္လိုက္တယ္။

photo credit - google

သူ ကၽြန္မကို လက္ေဆာင္ျပန္ေပးတတ္တဲ့ ပစၥည္းေတြက ဘုရားစာအုပ္နဲ႔ ဗဟုသုတစာအုပ္ ေတြပါပဲ။ တစ္ခုရွိ တာက ကၽြန္မစီးဖို႔ ဖိနပ္ကိုေတာ့ အၿမဲဝယ္ေပးတတ္တယ္။ ကၽြန္မကလည္း သူဝယ္ေပးတဲ့ ဖိနပ္ကို ျပတ္သြားမွာစိုး လို႔ မစီးဘဲသိမ္းထားမိတယ္။ သူသိသြားတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ဖိနပ္ဆိုတာ စီးဖို႔ ၊ အလွၾကည့္ ထားဖို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ေျပာတတ္တယ္။ ကၽြန္မက မိန္းကေလးပီပီ ႏွင္းဆီပန္းစည္း လွလွေလး တစ္စည္း ေလာက္ မက္မက္ေမာေမာ လိုခ်င္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္မဘဝမွာ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ဆီက ႏွင္းဆီပန္း လက္ေဆာင္ရတာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မႀကံဳခဲ့ဖူးပါဘူး ဒါေပမယ့္ သူက အဲ့ဒီလို စိတ္ကူးမ်ိဳးကို ရယ္စရာ ျပက္လံုး တစ္ခုလို သေဘာထားမယ့္သူမ်ိဳးေလ ။

ကၽြန္မနဲ႔ သူ႔ၾကားမွာ အယူအဆမတူတာေတြ ၊ သေဘာထားမတူတာေတြကလြဲရင္ က်န္တဲ့ျပႆနာ ဘာမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္တစ္ခါမွ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ စကားမမ်ားဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ သူဟာ ကၽြန္မကို တကယ္မခ်စ္ဖူးလို႔ ထင္လာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူက ကၽြန္မကို လ်စ္လ်ဴရႈ႕ ႏိုင္လြန္းတယ္။ ကၽြန္မက စိတ္ဆိုးလို႔ သူ႔ဆီဖုန္းမဆက္ဘူး။ သူဆက္လာတဲ့ ဖုန္းကိုလည္း မကိုင္ဘူးဆိုရင္ သူက ကၽြန္မကို တစ္ပတ္ေလာက္ အဆက္အသြယ္လံုးဝ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မမွာ သူ႔ကိုပဲစိတ္ဆိုးရမလား။ သူနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရေအာင္ပဲ ျပန္ႀကိဳးစားရမလားနဲ႔ စိတ္ရႈပ္ရင္း သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကိုေတာင္ ေမ့သြားတတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ကၽြန္မကပဲ သူ႔ကို ဖုန္းျပန္စဆက္မိပါတယ္။ ကၽြန္မက ဖုန္းျပန္ဆက္တဲ့ အခါမွာလည္း သူ႔အသံက စိတ္ဆိုးေနတဲ့ အသံမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ပံုမွန္ေလသံနဲ႔ ျပန္ေျပာ တတ္တယ္။ ကၽြန္မ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ ျပႆနာအေၾကာင္းကို စကားဦးမသမ္းပဲ ေျပာတတ္တယ္။ အဲ့ဒီျပႆနာ အတြက္ ဘာေျဖရွင္းခ်က္မွ သူမေပးဘူး။ သူက အၿမဲ စာအုပ္ႀကီးအတိုင္း လုပ္တတ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ပါ။

photo credit- google

ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါသည္။ အဲ့ဒီျပႆနာက ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းအတြက္သာ ႀကီးက်ယ္တဲ့အရာျဖစ္ၿပီး သူ႔အတြက္ေတာ့ ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ အရာတစ္ခု ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ အေပါင္းအသင္းေတြကို ေျပာျပတဲ့အခါလည္း သူတို႔က အဲ့ဒါ စိတ္ဆိုးစရာမလုိတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုလို႔ပဲ မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မပဲ မွားေနတာလို႔ အေျဖထြက္ လာပါတယ္။ ကၽြန္မ သူ႔ကို တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း စိတ္ကုန္မိတယ္။ အဲ့ဒီလို အခါမ်ိဳးမွာလညး္ ကၽြန္မနဲ႔သက္တူ ရြယ္တူ ရည္းစားတစ္ေယာက္သာဆိုရင္ ဒီလိုျပႆနာေတြျဖစ္ေနမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး သူနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ဖို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ သူကေတာ့ ကၽြန္မက သူ႔ကိုထားသြားရင္လည္း သူေက်ေက်နပ္နပ္ က်န္ခဲ့မွာပါတဲ့။ ကၽြန္မ အနားကို အတင္းလိုက္ကပ္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈကို တန္ဖိုးထားတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ သူ ကၽြန္မကို ခ်စ္တဲ့ ပံုစံက ေအးခ်မ္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေအးခ်မ္းမႈကပဲ ကၽြန္မကို ျပန္ပူေလာင္ေစတယ္။ သူက အရက္ ၊ ေဆးလိပ္ ၊ ကြမ္း ၊ မိန္းမ အကုန္ကင္းတယ္။ အရမ္းရိုးသားတဲ့ လူရိုး လူေအးေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ ေနာက္အသစ္ တစ္ေယာက္ရွာဖို႔ စိတ္ကူးေနတဲ့ မိန္းမဆိုးႀကီးေပါ့ ။

အခန္း ( ၃ )

အခုေတာ့ ကၽြန္မအၿမဲအားက်ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္သူစံုတြဲတစ္တြဲရဲ႕ မလွပတဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုကို ျမင္ေတြ႔ခြင့္ ရလိုက္ ပါၿပီ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ဘယ္သူက အရင္သစၥာေဖာက္ခဲ့သလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မ မသိပါဘူး။ ကၽြန္မေလ အဲ့ဒီေကာင္ကေလးက ေနာက္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ထပ္ၿပီးခ်စ္ခင္ယုယႏိုင္တာကို အံ့ၾသမိတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ရံုးကအစ္မနဲ႔ သူတကယ္ပဲ ျပတ္သြားၿပီလား။ ဒါမွမဟုတ္ မျပတ္ေသးဘဲ အခုလို ေနာက္ တစ္ေယာက္ နဲ႔ တြဲေန သလားဆိုတာ ကၽြန္မမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔စံုတြဲကို အားက်ခဲ့သမွ်ေတြဟာ အဲ့ဒီတစ္ဒဂၤေလး အတြင္းမွာဘဲ အစရွာမရေအာင္ ပ်က္စီးသြားတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရံုးက အစ္မကို သနားစိတ္နဲ႔အတူ သူ႔ကို အထင္ေသးမိတဲ့ စိတ္ကိုခံစားလိုက္ရတယ္။ တကယ္လို႔ ကၽြန္မလည္း ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္သူကိုျဖတ္ၿပီး ေနာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲမိတဲ့အခါ ကၽြန္မကိုျမင္တဲ့သူတိုင္းက အခုလိုျဖစ္ၾကမွာပဲ။ သူ႔ကိုျမင္ၿပီးမွ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ျပန္ျမင္ေအာင္ၾကည့္တဲ့အခါ ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္သူကို အခုထက္ပိုၿပီး တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးရမယ္ဆိုတာ သေဘာ ေပါက္သြားတယ္။ ခ်စ္ျခင္းမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အမ်ားအျမင္မွာ သဲသဲလႈပ္လႈပ္ ဂရုစိုက္ျပေနျခင္း ထက္၊ အေပၚယံဟန္ေဆာင္မႈမပါပဲ အတြင္းစိတ္ခ်င္းနီးစပ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္ေနရျခင္းက ပိုၿပီးအေရးႀကီး တာ သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

1 (1).jpg
photo credit - google

လူဆိုမ်ိဳးက ကုိယ္အနီးမွာရွိေနတဲ့အရာကို တန္ဖိုးထားရမွန္းမသိၾကဘူး။ ကိုယ့္ၿခံထဲက ျမက္ထက္ သူမ်ားၿခံ ထဲက ျမက္ကမွ ပိုစိမ္းတယ္ လို႔ထင္တတ္ၾကတာ။ အခုေတာ့ ကၽြန္မ သူ႔လုိ လူရိုး၊လူေအးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ခြင့္ ရတာကို တန္ဖိုးထားရမွန္းသိခဲ့ၿပီေလ။ သူ႔ကိုပစ္ေျပးဖို႔ စဥ္းစားခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မလည္း အျပစ္တင္မိ တယ္။ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ ေကာင္းေလးကိုသာ ရည္းစားထားခဲ့မိရင္ ကၽြန္မမွာ ပူေလာင္လိုက္ရမယ့္ျဖစ္ျခင္း။ သူ ဘယ္ေတာ့မ်ား ငါ့ကို ပစ္သြားေလမလဲ ဆိုၿပီး အားငယ္လိုက္ရမယ့္ျဖစ္ျခင္း။ အခုမွ ကၽြန္မစဥ္းစားမိလိုက္တယ္ ကၽြန္မခ်စ္သူကလည္း ကၽြန္မ သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့ပစ္သြားလိမ့္မလဲဆိုၿပီး ပူေလာင္ခဲ့ဖူးမွာပဲ။ ကၽြန္မကလည္း တကယ္ပဲ သူ႔ကိုပစ္သြားဖို႔ စဥ္းစားခဲ့မိတာကိုး ။

အခ်စ္ေရးမွာ အသက္အရြယ္နဲ႔ရုပ္ရည္လွပမႈက အဓိကမက်ဘူး။ သစၥာတရားနဲ႔ နားလည္မႈကသာ အဓိက က်တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သြားပါၿပီ။ ကၽြန္မခ်စ္သူနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ ကၽြန္မရဲ႕ ခပ္ယ့ဲယ့ဲ သစၥာတရားကို သူသိသြားမလားဆိုတဲ့ ရွက္စိတ္က ကၽြန္မကိုၿခိမ္းေျခာက္ေနမွာေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ တစ္ခ်ိန္က အဲ့ဒီလို သစၥာမဲ့ဖို႔ စဥ္းစားဖူးတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို သူ႔ေရွ႕မွာ ဝန္ခံပါ့မယ္။ ကၽြန္မ ဝန္ခံလိုက္တဲ့အခါ သူ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္လိမ့္မလဲ ဆိုတာေတာ့………။

@pearlwhite

ၿပီးပါၿပီ။ ဖတ္ရႈ႕အားေပးမႈအတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။ လိုအပ္ခ်က္မ်ားရွိလ်င္ ေဝဖန္အႀကံေပးၾကပါဦးရွင္။