ႈIt is called LOVE !

( အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ... )

( အပိုင္း - ၁ )

ကတၱရာလမ္းကို ေငးၾကည့္ေနေပမယ့္ ေနေသာ့္မ်က္၀န္းမွာ ဘာမွ မျမင္ရပါ။ ရုပ္ရွင္ျပကြက္အလား ျဖစ္ပြားသြားတဲ့ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ကိုသာ မ်က္စိထဲမွာ ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိပါသည္။ လွည့္ထြက္သြားတာ ၾကာေနျပီ ျဖစ္ေသာ ယမင္းရဲ႕ေျခသံကလည္း သူ႔ရဲ႕နားထဲကေန အသည္းႏွလံုးအထိ ဆက္လက္ရိုက္ခတ္ေနဆဲပါ။ ခပ္ညံ့ညံ့ျပဇာတ္ထဲက ဇာတ္ကြက္အတုိင္း တစ္ေထရာတည္း ျဖစ္သြားေပမယ့္ ၄င္းတစ္ခန္းရပ္ျပဇာတ္မွာ မင္းသားျဖစ္သြားေသာ သူကေတာ့ မျပီးဆံုးေသးေသာ ေၾကကြဲဇာတ္လမ္းကို အေႏွးျပကြက္အလား ဆက္လက္ မွတ္တမ္း ေရးထိုးေနမိပါသည္။

မင္းသားက သူ … မင္းသမီးက သူမ …
ဒါရိုက္တာကေတာ့ ကံဇာတ္ဆရာ …
ျဖစ္လာတာက မထင္မွတ္ထားတာေတြ …
အိပ္မက္ေတြ ျပိဳကြဲ …
အက္ရာေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔
ျပန္ဆက္မရတဲ့ ေၾကကြဲဒဏ္ရာကို
အလူးအလဲဖာေထးေနတာက သူရူးအလား
ပတ္၀န္းက်င္အျမင္ ထင္မွတ္မွားေစလည္း
ကိုယ္ခံစားေနရတာ ကိုယ္သာ သိပါတယ္
ေလာကဇာတ္ခံုမွာ လူသားအားလံုးက
တစ္နည္းနည္းနဲ႔ေတာ့ ရူးသြပ္ေနသူေတြပါပဲ …
ဒါေပမယ့္လည္း …
မေျခာက္ေသးတဲ့ မ်က္ရည္နဲ႔
စိုစြတ္ေနဆဲ မ်က္၀န္းက
လူပီသမႈကို ျပတဲ့ သက္ေသပါ
ေၾကကြဲဒဏ္ရာကအံထြက္လာတဲ့
သန္႔စင္ေသာ ႏွလံုးေသြးရည္တစ္မ်ဳိးပါ
စေနမွာ ေစြေသာမိုးလို
မစဲေသာ္လည္း
ကိုယ့္ရင္ကိုေတာ့ ပူေလာင္ေစတာ
ခ်စ္တတ္သူမ်ားသာ အသိဆံုးပါ …

Source

ထိုေန႔က ယမင္း သူ႔ကို ခ်ိန္းေတာ့ ေပ်ာ္ေနမိသည္။ ၀ီရိယအျပည့္ႏွင့္ ကန္ေဘာင္မွာ ထိုင္စရာ ခံုသြားဦးဖို႔လည္း အိမ္ကေန ေစာေစာ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေလေျပအေသာ့မွာ ၾကက္ခြပ္ေလးေတြ ထေနေသာ ကန္ေဘာင္ကို ၾကည့္ကာ ခ်စ္သူအလာကို ေစာင့္ေနရသည့္ ခံစားခ်က္ကို သူ သေဘာက်သည္ေလ … ကိုယ့္ခ်စ္သူေလးက ဘယ္လိုမ်ား ၀တ္စားလာမလဲ … ဘယ္လို ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ကိုယ့္ဆီကို လွမ္းလာမလဲ … တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး မရိုးေအာင္ လွပေနတဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕ပံုရိပ္ကို သူ႔ႏွလံုးသားမွာ သိမ္းဆည္းထားသည့္အျပင္ သူ႔အခန္း တစ္ခန္းလံုးအျပည့္ ဓာတ္ပံုေတြ ဗီႏိုင္းေတြ ကပ္ထားေသာ္လည္း ေတြ႕ျမင္မိတုိင္း ၾကည့္ရႈမ၀ႏုိင္ခဲ့ပါ … ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ၄င္းပံုရိပ္မ်ားဟာ သူ႔မ်က္၀န္းက ေၾကကြဲမ်က္ရည္မ်ားေၾကာင့္ ေ၀၀ါးေနပါျပီ … ေယာက်္ားဆိုရင္ မ်က္ရည္ မက်ရဘူးဆိုေပမယ့္ သူကလည္း လူသားတစ္ဦးပါ … ခံစားတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိသူ တစ္ဦးအေနနဲ႔ လူသားပီသခြင့္ဆိုတာကို ၄င္းမ်က္ရည္ကပဲ ျပသႏုိင္ပါသည္။

ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာပဲ ေျပာလိုက္တဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕ တီတီတာတာစကားဟာ သူထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘူးေလ …

“ ယမင္းကို ေမ့လုိက္ပါေတာ့ … ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာလည္း မသိခ်င္ပါနဲ႔ … ကိုယ့္ကို ယမင္း ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာ ကိုယ္သိပါတယ္ … ယမင္း မခိုင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို မေပးခ်င္ဘူး … ယမင္းတို႔ ဆက္တြဲလို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုတာပဲ သိထားပါ …ေနာက္ပိုင္းလည္း ယမင္းကို မဆက္သြယ္ပါနဲ႔ေတာ့”

“ အဓိပၸာယ္မရွိိလိုက္တာ ခ်စ္ရယ္ … ကိုယ္တို႔ေတြ အျမဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဆြးေႏြးေနက်ပါ … ခ်စ္မွာ ဘာအခက္အခဲရွိလည္း ကိုယ့္ကိုေျပာ … အရင္ကလိုပဲ ကိုယ္ေျဖရွင္းေပးမယ္ … ခ်စ္ေလး တစ္ေယာက္တည္း ခံစားမေနနဲ႔ … “

မထင္မွတ္တာ ၾကားမိေသာ ကိုယ့္နားကို ကိုယ္မယံုေပမယ့္ မုန္တိုင္းတုိက္ေတာ့မည္ကို ၾကိဳတင္သိေနသေယာင္ ျငိမ္သက္ေနေသာ ကန္ေလျပည္ … တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္ေနာက္ခံတို႔ေၾကာင့္ သူ႔နားမွာ ဗံုးတစ္လံုးက်ကြဲသလို ခံစားမႈေနာက္ကို မသိစိတ္က အလိုလိုလိုက္ပါကာ ကေယာင္ကတမ္းႏွင့္ ျပန္ေမးမိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္လုမတတ္ ကိုက္ထားသည့္ ခ်စ္သူဆီက ဘာစကားမွ ထပ္မၾကားရပါ။ ႏွစ္ဦးသား အဓိပၸာယ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါ၀င္ေနေသာ အၾကည့္ကိုယ္စီႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေငးၾကည့္ေနသည္မွာ နာရီမ်ား သကၠရာဇ္မ်ား ရပ္တန္႔သြားသည့္အလားပင္ … ခ်စ္သက္တမ္း ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္တုန္းက ယမင္းလက္ေဆာင္ေပးထားသည့္ စက္နာရီက နာရီလက္တံတခ်ပ္ခ်ပ္ျမည္သံကလည္း ရပ္ထဲက တလွပ္လွပ္တုန္ခါေနေသာ ခံစားခ်က္ကို အားျဖည့္ေပးေနသည္။ စကားတစ္လံုးမွ ထပ္မေျပာတာက စကားလံုးမ်ားစြာ ေျပာသည္ထက္ပင္ ပိုျပီးအားေကာင္းေနသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အရင္တုန္းက သူလက္တို႔ျပီး စ,စေနေသာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးတစ္ဖက္ မထင္တထင္ေပၚသြားဟန္အရ သူမ အံၾကိတ္ျပီး ခံစားခ်က္ကို မ်ိဳသိပ္လိုက္မွန္း သိလိုက္ပါျပီ။ အၾကည့္ကို လြဲဖယ္ျပီး ထြက္သြားေသာ သူမေနာက္ကို သံပတ္ေပးထားေသာ စက္ရုပ္အလား ကေယာင္ကတမ္းႏွင့္ လိုက္ေနမိေသာ သူ႔မွာ ကားဂိတ္ကို အေရာက္မွာေတာ့ ကားေပၚသို႔ တက္ခါနီး ၾကည့္သြားေသာ သူမ၏ လည္ျပန္အၾကည့္တစ္ခ်က္ေၾကာင့္ သူ႔ေျခအစံုကို တုန္႔ရပ္ မလႈပ္မယွက္က်န္ရစ္ခဲ့့ပါေတာ့သည္။

အလြမ္းေတြအပီ စာဖြဲ႕စီလည္း
ရင္ႏွင့္အမွ် သည္းအူလႈိက္ေအာင္
ျပင္းသည့္အပူ ဆယ္ေႏြထိုးသည့္
ခံစားခ်က္ကို မမွီေသးပါ ...
ေပကညစ္တြင္ မင္တို႔သည္ထက္
ေက်ာက္ထက္အကၡရာက
ပိုထင္ရွားသကဲ့သို႔
ႏွလံုးသည္းပြတ္ က်ဆင္းယိုသည့္
မ်က္၀န္းစိုစိုျဖင့္ ေရးသီဖြဲ႕သည့္
ခ်စ္ေမတၳာဇာတ္လမ္းကို
ပိုမိုနက္ရႈိင္း ထူးဆန္းလြန္းစြာ
ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာ
မေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ပါ ...
ၾကံဳဆံုလာတုိင္း
အေဟာင္းမ်ားက အသစ္ျဖစ္၏ ...

Source

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္ ... )

@sawlwin

MSC - 176